– پیش بینی دولت برای افزایش۵درصدی حقوق کارکنان دولت وکارگران مشمول قانون کار در بودجه سال آینده
– تحت پوشش هیاهوی تبلیغاتی بخشی از مطالبات کارگران کارخانه های هپکو و آذرآب اراک پرداخت شد
– کارگران هپکو و آذراب با وزیر کار بی پروا سخن گفتند
– به سرکوب ما کارگران پایان دهید !
– به تلافی از خروش اعتراضات اخیر، مظفر صالح نیا در سنندج بازداشت شد و دادستانی تهران تهدید به ضبط وثیق
– واله زمانی عضو سندیکای کارگران نقاش البرز به قید وثیقه آزاد شد
– تظاهرات خیابانی سراسری هزاران بازنشسته فرانسوی دراعتراض به کاهش قدرت خرید وبرای افزایش مستمری
– برده داری در قرن بیست و یکم:
رشد شرکت های پیمانکار و کارگران موقت در اتحادیه اروپا
پیش بینی دولت برای افزایش۵درصدی حقوق کارکنان دولت وکارگران مشمول قانون کار در بودجه سال آینده
پیش بینی دولت در بودجه سال آینده برای افزایش حقوق کارکنان دولت و کارگران مشمول قانون کار تا پنج درصد است.
براساس گزارشاتی که امروز رسانه ای شد،با ابلاغ بخشنامه بودجه برای پیش بینی منابع و مصارف دستگاه‌های اجرایی در سال آینده سازمان برنامه و بودجه در ضوابط مالی تکلیف کرده تا دستگاه‌های اجرایی میزان افزایش حقوق را تا پنج درصد پیش بینی کنند.
پنج درصد برای میزان افزایش حقوق براساس پیش بینی اولیه بوده و در نهایت باید به تصویب هیات وزیران رسیده و در قالب لایحه بودجه به مجلس ارائه شود.
در رابطه با میزان افزایش حقوق و دستمزد مشمولین قانون کار نیز پنج درصد تعیین شده است و رقم قطعی آن باید به تصویب شورای عالی کار برسد.
تحت پوشش هیاهوی تبلیغاتی بخشی از مطالبات کارگران کارخانه های هپکو و آذرآب اراک پرداخت شد
پرداخت نشدن ماه ها حقوق کارگران کارخانه های هپکو وآذر آب همچون کارگران هزاران واحد تولیدی وخدماتی نشان دهنده بی توجه ای کارفرمایان،مسئولین طراز اول استان ووزارت کار وشخص وزیر کار می باشد.
بعبارتی دیگرپرداخت قطره چکانی حقوق کارگران پس ازماه ها تاخیرنشان دهنده ضعف وکم کاری دولت ،وزارت کار،وزیر،مسئولین طراز اول استان وکارفرمایان می باشد.
عصر امروزپنج شنبه ششم مهرماه،با راه اندازی هیاهوی تبلیغاتی بخشی از مطالبات کارگران کارخانه های هپکو و آذرآب اراک پرداخت شد.
براساس گزارشات منتشره،عصرامروز هفت میلیارد تومان وام برای پرداخت معوقات کارگران هپکو و بیست میلیارد تومان برای پرداخت معوقات کارگران آذرآب نهایی شده است.
درهمین رابطه،علی ربیعی وزیر کار،بهارستان نشین اراکی واستاندار استان مرکزی وخبرگزاری های حکومتی با راه اندازی هیاهوی تبلیغاتی این خبر را پخش کردند وهریک تحت لوای خبری خوش ازاقدامات موفق وپیگیری خود خبردادند.
پرداخت نشدن ماه ها حقوق کارگران کارخانه های هپکو وآذر آب همچون کارگران هزاران واحد تولیدی وخدماتی نشان دهنده بی توجه ای کارفرمایان،مسئولین طراز اول استان ووزارت کار وشخص وزیر کار می باشد.
بعبارتی دیگرپرداخت قطره چکانی حقوق کارگران پس ازماه ها تاخیرنشان دهنده ضعف وکم کاری وزیرکار،وزارت کار،دولت،مسئولین طراز اول استان وکارفرمایان می باشد.
کارگران هپکو و آذراب با وزیر کار بی پروا سخن گفتند
شاپور احسانی راد
به گزارش روزنامه همشهری در پی اعتراضات کارگران دو غول صنعتی اراک که از چندین ماه پیش به صورت مقطعی برگزار و هر بار با وعده پیگیری و پرداخت مطالبات، آرام شده است، اما در هفته گذشته، تجمع همزمان کارگران هپکو و آذراب تا جایی ادامه یافت که به مداخله نیروی انتظامی نیز منجر شد و سرانجام در نخستین روز هفته جاری پای وزرای صنعت، کار و اقتصاد به همراه روسای بانک مرکزی، سازمان خصوصی سازی، امور مالیاتی، تامین اجتماعی و نمایندگان مجلس، نمایندگان کارگران هپکو، آذراب و استاندار مرکزی، نشستی در محل وزرات صنعت برگزار کردند.
در ادامه این نشست، روز سه شنبه، ربیعی وزیر کار پس از سفر خود به اراک به منظور بررسی برخوردهای پیش آمده با کارگران هپکو و اذراب در گفتگو با پایگاه اطلاع رسانی دولت گفت، کارگران اذراب و هپکو بی پروا و با صراحت با من صحبت کردند و از اینکه مورد ضرب و شتم قرار گرفته اند به شدت دلخور بودند.
کارگران هپکو که امروز مقاومت و رشادت و شجاعت شان در مقابل قوه قهریه زبانزد خاص و عام شده است و برای خواست مطالبات خود اعم از حقوق های معوقه، مخالفت با خصوصی سازی و تمدید دفترچه بیمه و… چندین سال است قهرمانانه در مقابل کارفرمایان غارتگر ایستادگی می کنند به یمن این دلاوری، باعث شدند که ابعاد تازه ایی از بحران این دو غول صنعتی توسط مجلس علنی شود.
اول اینکه، افشا و رو شدن پشت پرده واگذاری شرکت هپکو به۱۰ میلیون تومان به فردی فاقد اهلیت از طرف سازمان خصوصی سازی،
دوم اینکه، بر اساس اظهارت سعید باستانی سخنگوی کمسیون صنایع و معادن، مدیر آذراب یک فرد بورس باز بوده و تخصص لازم را در اداره کردن شرکتی مثل آذراب را نداشته است و از همین رو نیز بازداشت شده که نتوانسته است وضعیت داخلی شرکت را سامان دهد و متاسفانه کارگران ۶ ماه حقوق دریافت نکرده اند، باستانی ضمن انتقاد از خصوصی سازی، وزارت صنعت و معدن، وزارت کشور و دارایی، تهدید کرد
تقاضای تحقیق و تفحص از سازمان خصوصی سازی را به جریان می اندازد
و همچنین امروز چهارشنبه پس از قرائت تذکر کتبی اعضای کمیسیون در جلسه علنی، از نامه به روحانی برای رسیدگی فوری به وضع کارگران خبر داد.
راستش این اعتصاب، تجمع و اعتراض شکوهمند و تحسین برانگیز کارگران هپکو و آذراب بود که باعث شد ابعاد فساد، رانتخواری و بحرانی عظیمی که موجب ورشکستگی کارخانجات و بیکاری و اخراج صدها هزار کارگر در ایران شد بخوبی آشکار کند که اکنون حتی ماموریت سه وزیر اقتصاد نیز نمی تواند راه حلی برای آن ارائه دهد.
برای تایید این مطلب بد نیست واکنش، محمد جعفری رئیس اتاق اراک را پس از نشست وزرای اقتصادی بشنویم.
وی می گوید وقتی صنایعی در کشور ما دچار حواشی این‌چنینی می شوند اغلب موارد جلساتی برگزار شده و تصمیماتی احساسی تحت تاثیر مسائل اجتماعی و امنیتی این حواشی اتخاذ می شود که لزوما قادر به رفع ریشه ای مشکلات نخواهند بود و این برنامه ها فراتر از یک مسکن مقطعی نخواهند بود.
مطمئنا ابعاد فروپاشی صنایع ایران را نمی توان در یک مطلب تشریح کرد اما از دو فاکتور علل بحران در دو غول صنعتی هپکو و آذراب که یکی را به ثمن بخس ۱۰ میلیون تومان، که حتی اندازه بهای
درب ورودی کارخانه نمی باشد و واگذاری دیگری بدون مراحل قانونی و بصورت اقتصاد رفاقتی به یک بورس باز، نشان می دهد فروپاشی صنایع ایران در این ۳۸ ساله از بنیاد پهلوی تا بنیاد مستکبران فقط در اثر چپاول و غارتی صورت گرفته که در تاریخ هیچ سابقه ایی برای آن نمی توان یافت.
سرمایه داری عقب مانده ایران با ارزان کردن نیروی کار، صنایع را دوشیده اند و ضمن به جیب زدن سودهای سرشار آنها را به فرسودگی و ورشکستگی کشاندند و عاقب نیز با خصولتی سازی چوب حراج به صنایع زدند.
و اما اعتصابات، تجمعات و اعتراضات و صراحت و بی پروایی کارگری هپکو و اذراب و صدها نمونه مشابه در سال نشان میدهد، جنبش کارگری این همه غارتگری و چپاول را تحمل نخواهد کرد و با تمام توان و قدرت خواهان حقوق و مطالبات انباشته خود است.
به سرکوب ما کارگران پایان دهید !
ما کارگران از اقشار زحمتکش ،تولید کننده گان و خدمات دهنده گان جامعه ۸۰ میلیون نفری هستیم .
وجود جامعه و تداوم دهنده زندگی این جمعیت بزرگ انسانی با زحمات پایان ناپدیر ما کارگران ممکن می شود.
ما نیز جهت تداوم زندگی خود قطعا نیازهای ضروری داریم که با تامین آن قادر خواهیم شد که این گردش زندگی جمعیت جامعه خود را باز تولید کنیم .
ما طی این ۴۰ سال همیشه مورد بی توجهی و پایمال شدن حقوق انسانیمان قرار گرفته ایم . محروم ماندن ما و خانواده هایمان حتی از حداقل ملزومات زندگی ، اساس اعتراضات ما را تشکیل می دهد .
امنیت ، آرامش و تامین زندگی شایسته انسانی درخواست ما کارگران و دیگر اقشار زحمتکش جامعه است .
ما معتقدیم که این ثروت در جامعه وجود دارد که همه در رفاه زندگی کنیم . اولا زحمت شبانه روزی پایان ناپذیر ما کارگران ثروت های زیادی را تولید کرده که در دست و جیب دولت و حاکمیت سرمایه است .
ثانیا، ایران سومین تولید کننده و صادر کننده نفت و دومین کشور تولید و صادر کننده گاز طبیعی در جهان هستیم.
ثالثا، در استخراج معادن غنی، نیز در جایگاه بالایی قرار داریم .
چنانکه در زمینه استخراج مس رتبه دوم را داریم .
رابعا، در استخراج طلا نیز از جایگاه ویژه ای برخورداریم . چنانکه معادن بافق و معادن البرز و معدن آق دره نیز از جمله آنها است. با این همه ثروت که نتیجه ی کار و زحمت ماست، کمترین سهم به ما می رسد و سفره های مان هر روز تنگتر و خالی تر می شود. در حالی که اگر فقط نیمی از این ثروت عظیم به ما اختصاص یابد، زندگی ما از این رو به آن رو خواهد شد.
دستمزدهایی که همان را هم نمی دهند و ما مجبوریم با چنگ و دندان و با تجمع و اعتصاب و راه بندان آن را از حلقوم کارفرمایان و سرمایه داران بیرون بیاوریم، یک چهارم زیر خط فقر است.
با چنین اوضاعی که به ما تحمیل شده است، زندگی ما با فقر و فلاکت عجین شده است .ماه ها با تاخیر حقوقمان را دریافت می کنیم . فرزندانمان وادار به کار می شوند . طلاق در خانواده ها به کمین نشسته است. بیکاری بخش جدایی ناپدیری از زندگی به شمار می رود .
و نهایتا فرو پاشی خانواده های ما نیز در آخر این پروسه دردناک قرار دارد. زمانی هم که ناچارا پا به اعتراض می گذاریم، سرکوب اولین پاسخی است که از دولت به ما می دهد.
ما کارگران با اقتدار و اعتقاد اعلام می کنیم .چنین نخواهد ماند .
اگر قرار است با زحمت وذلت زندگی کنیم، اعتراض و مبارزه را در پیش می گیریم . مانند ده ها و صدها کارگرِ معترض مانند رضا شهابی ، بهنام ابراهیم زاده ، جعفر عظیم زاده ، شاهرخ زمانی و… فریادمان بلند خواهد شد.
بترسید از روزی که صفوف اعتراضات ما کارگران به هم گره بخورد .
ما کارگران به این زندگی غیر انسانی که با زور و اجبار به ما تحمیل کرده اید، پایان خواهیم بخشید . مانند کارگران هفت تپه ، کارگران فولاد و فلز اهواز ، کارگران هپکو و آذر آب و آلومینیم اراک و جای جای این جامعه برای زندگی شایسته انسانی از هر تلاشی فروگزارنخواهیم کرد .
کمیته پیگیری ایجاد تشکل های کارگری ایران
۶ مهر۱۳۹۶
به تلافی از خروش اعتراضات اخیر، مظفر صالح نیا در سنندج بازداشت شد و دادستانی تهران تهدید به ضبط وثیق
بعد از ظهر روز سه شنبه ۴ مهر همزمان با گسترده تر شدن اعتراضات در همه سطوح جنبش کارگری، بویژه اعتراضات شهری نسبت به کشتار کولبران مرزی، اعتراضات به فشار بر زندانیان و احضار و بازداشت فعالین کارگری و معلمی و …..، دستگاه امنیتی سنندج مظفر صالح نیا عضو هیئت مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران و از فعالین کارگری و اجتماعی این شهر را بازداشت نمود و همان روز دادستانی تهران طی ابلاغیه ای مهلت ۱۰ روزه ضبط وثیقه در صورت عدم مراجعه جعفر عظیم زاده به دادستانی برای سپری کردن مدت باقیمانده دوره محکومیتش داده است .
یورش و بلافاصله عقب نشینی های دستگاه های مرتبط با سرکوب در مقابله با جنبش کارگری که امروز به یک کشمکش هر روزه تبدیل شده است، بیش از هر چیز گویای تقویت توازن قوای بخش های مختلف جنبش کارگری است که زد و خوردهای میان خود و مدافعان شرایط موجود را تا این حد شدت بخشیده و فاصه زمانی تغییرموقعیت ها و افت و خیزهای طرفین را به میزان چشمگیری کاهش داده است. به طوری که نیروی انتظامی شهر اراک مجهز به مدرن ترین ابزار سرکوب یک روز به اصطلاح مقتدرانه کارگران معترض کارخانه های آذرآب و هپکو که ماه ها حقوق نگرفته بودند را زیر لگد می گیرد و خونین و مالین می کند، اما چند روز بعد از همان کارگران که کوتاه نمی آیند و به اعتراض خود ادامه می دهند، به ناچارعذرخواهی می کند. دستگاه قضائی و امنیتی تحت فشار اعتراضات کارگری و اجتماعی بهنام ابراهیم زاده را آزاد می کند ولی به تلافی مظفر صالح نیا را بازداشت و تهدید به ضبط وثیقه جعفر عظیم زاده می کند. و این اتفاقات طی حدود ۱۰ روز به وقوع می پیوندد.
بی تردید ادامه بازداشت مظفر صالح نیا و تشدید فشار بر جعفر عظیم زاده بر شدت اعتراضات جاری نسبت به سرکوب کارگران و احضار و تعقیب و بازداشت فعالین خواهد افزود.
مظفر صالح نیا و همه فعالین زندانی فورا باید آزاد شوند و تهدید و فشار بر جعفرعظیم زاده و بقیه فعالین باید متوقف گردد.
انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه ۵/۷/۱۳۹۶
واله زمانی عضو سندیکای کارگران نقاش البرز به قید وثیقه آزاد شد
واله زمانی امروزساعت ۲.۵ بعدازظهر پنج شنبه، ششم مهر پس از تحمل شانزده روز حبس در زندان قزل حصار با قید وثیقه۵۰ میلیونی آزاد شد.
واله زمانی در روز چهارشنبه ۲۲ شهریور در حالیکه تعدادی از فعالین صنفی و مدنی برای اعلام همبستگی و همدردی با خانواده های زندانیان اعتصابی در مقابل زندان گوهردشت حضور داشتند مورد یورش نیروهای امنیتی قرار گرفتند و بهنام ابراهیم زاده، پیمان سالمی نیز به همراه وی بازداشت که آنان در طی روزهای گذشته ازاد شدند و امروز نیز واله زمانی ازاد گردید.
اتحادیه آزاد کارگران ایران ضمن تبریک به واله زمانی و خانواده و دوستداران وی اعلام میدارد حمایت و پشتیبانی از زندانیان اعتصابی و همدردی با خانواده های نگران آنها، از بدیهی ترین حقوق انسانی و اجتماعی است که نمی توان هیچ فردی را از بروز این انسانی مورد تهاجم و بازداشت و محاکمه قرار داد
اتحادیه آزاد کارگران ایران
۶ مهر ۹۶
تظاهرات خیابانی سراسری هزاران بازنشسته فرانسوی دراعتراض به کاهش قدرت خرید وبرای افزایش مستمری
امروز۲۸سپتامبر،هزاران بازنشسته فرانسوی به خیابان های شهرهای مختلف سرازیر شدند واعتراضشان را نسبت به تصمیمات دولت ماکرون مبنی بر افزایش مالیات بازنشستگان وکاهش قدرت خریدشان بنمایش گذاشتند وخواهان افزایش مستمریشان شدند.
بازنشستگان معترض با سردادن شعارها وبرافراشتن پلاکاردهایی اعلام داشتند:
-«ما ثروتمند نیستیم»
-«بازنشستگان مورد بدرفتاری قرار دارند»
-جامعه ای را که جوانانش با بدبختی وبازنشستگانش با فقر دست به گریبانند را نمی خواهیم»
قابل یادآوری است که تصمیم جدید دولت ماکرون درباره افزایش مالیات بازنشستگان باعث کاهش قدرت خرید حدود۶۰درصدشان خواهد شد.
برده داری در قرن بیست و یکم:
رشد شرکت های پیمانکار و کارگران موقت در اتحادیه اروپا
سرنوشت هزاران کارگران موقت در اتحادیه اروپا این است که مدام بین کشورشان در شرق اروپا و انجام کارهای سخت و کم درآمد در غرب اروپا در رفت و آمد باشند.
چه آینده ای در انتظار هزاران کارگر موقت در اتحادیه اروپاست؟ این افراد اغلب توسط بنگاههای واسطه در کشورشان برای کار به کشورهای غرب اروپا فرستاده می شوند. هانس وان دربرلی، خبرنگار یورونیوز در این گزارش با کارگران رومانیایی ملاقات کرده که مدت زیادی را بیرون از کشور به سربردند تا بلکه بتوانند در یکی از کشورهای غرب اروپا درآمدی داشته باشند و پولی پس انداز کنند. آنها قربانیان قوانین کنونی کارگران موقت در اروپا هستند.
هزاران کارگر موقت در اتحادیه اروپا بین وطنشان در شرق اروپا و انجام کارهای سخت و طاقت و فرسا با دستمزد کم در غرب اروپا در حال رفت و آمد هستند. کارگران موقت در اروپا کسانی هستند که اغلب توسط یک پیمانکار واسطه در کشورهایی که دستمزد کارگران در آنها پایین است، به کارفرماها معرفی می شوند.
الکساندرو اسپالاتلو یکی از این افراد است. او که بتازگی به دهکده اش در رومانی بازگشته، مدتی را در آلمان برای ساختن مجتمع اداری در فرودگاه فرانکفورت مشغول به کار بوده است. الکساندور اسپالاتلو را پیمانکاری مشکوک استخدام کرده بود و او را به همراه کارگران دیگر به شرکت بزرگتری تحویل دادند.
به الکساندور اسپالاتو قول ۱۱.۵ یورو برای هر ساعت کار داده شده بود اما پولی که دریافت کرده است نصف این مقدار بود، آن هم فقط برای دو ماه اول کارش. برای نیمسال بعد اصلا دستمزدی دریافت نکرده است.
او می گوید: «پول تو جیبی برای خرید غذا به ما می دادند. در ابتدا هفته ۳۰، ۴۰، ۵۰ یورو بود. بعد از مدتی، به ما شش نفر روزی ۱۰ یورو می دادند. ما روزی ۱۴، ۱۶ و گاهی ۲۰ ساعت کار می کردیم. گاهی از هفت صبح تا یک بعد از نیمه شب. از یک طرف باید کاری را که شروع کرده بودیم تمام می کردیم و از طرف دیگر مشکل پول بود فکر می کردیم هر چه بیشتر و سختتر کار کنیم دستمزدمان بیشتر می شود اما اصلا اینطور نبود.»
الکساندرو با کمک طرح موسوم به «جابجایی منصفانه»* توانسته از این وضعیت نجات پیدا کند. این طرح را فدراسیون اتحادیه های کارگری آلمان** به راه انداخته است و هدفش “دفاع از حقوق کسانی است که از کشورهای شرق اروپا برای کار به آلمان می آیند و مورد استثمار قرار می گیرند. بخشی از بودجه این طرح را اتحادیه اروپا تامین می کند.
حقوق کارگران موقت کمتر از حداقل دستمزد است
لیتیسیا ماتارآ تورک، یکی از مسئولان طرح «جابه جایی منصفانه» است که از طریق اسکایپ به الکساندور کمک کرده است. او می گوید که کارفرما الکساندرو اسپالاتلو و همکارانش را فریب داده و در مجموع ۵۵ هزار یورو پول او و چهار نفر از همکارانش را خورده است.
وی درباره اینکه سیستم تقلب چگونه کار می کند می افزاید: «رایجترین روش تقلب این است که این کارگران دستمزد حداقل کشور میزبان را هم دریافت نمی کنند و حداقل استانداردها درباره آنها رعایت نمی شود. یا اینکه کارفرما هر چقدر که دلش می خواهد به آنها پول می دهد.»
وی همچنین می گوید که باید در اتحادیه اروپا محدودیتی در قبال جابه جایی و ماموریت کاری وجود داشته باشد و می افزاید: «در هر بخش اقتصادی — مهم نیست که کدام بخش — باید محدودیتی در قبال جابجایی و مأموریت کاری وجود داشته باشد. تعداد پیمانکاران برای انجام کار مشخص باید محدود و کنترل شود. تجربه ما نشان می دهد که این افزایش تعداد پیمانکارهایی که زیر دست پیمانکار بزرگتر کار می کنند، همه جا رواج پیدا کرده و امکان بهره کشی و استثمار بی حد و اندازه از کارگران خارجی را به وجود آورده است.»
در طرح «جابجایی منصفانه» به وضعیت ۶۰۰۰ کارگری که هر سال از کشورهای شرق اروپا وارد بازار کار آلمان می شوند رسیدگی می شود.
الکساندور اسپلاتلو در کشورهای دیگر عضو اتحادیه اروپا هم کار کرده است: در یونان کابل کار گذاشته است، در قبرس فلزکار بوده و در ایتالیا هم کار کرده است.
از او می پرسیم که پیامش برای کمیسیون اروپا چیست؟ او می گوید: «اجازه کار به شرکتهای غیرواقعی و ظاهری را ندهید، می خواهد در آلمان باشد یا در هر جای دیگر. آنها کارگران را از کشورهای مختلف می آورند و با آنها مثل برده رفتار می کنند و از آنها بیگاری می کشند، از رومانی از بلغارستان، یا جاهای دیگر. باید نظارتهای سفت و سختی وجود داشته باشد. مقامات کشورهای میزبان باید وضعیت شرکتهای فرعی پیمانکاری را بررسی کنند و از آنها بپرسند آیا پولشان را از پیمانکار اصلی گرفته اند؟ آیا دستمزد کارگر را پرداخته اند؟ اگر اینکارها را انجام نداده اند باید مانع از فعالیتشان شد.»
الکساندور اسپالاتلو بازهم عازم کار در یکی از کشورهای غرب اروپاست او این بار می خواهد بختش را در ایتالیا بیازماید. او قرار است راننده کامیون حمل مصالح ساختمانی باشد و بین رم و میلان کار کند. او بدون امضای قرارداد کتبی و با وعده و وعید ۲۰۰۰ کیلومتر را برای کار کردن در ایتالیا می پیماید.
درآمد کم و شرایط بسیار سخت زندگی؛ ده نفر در یک اتاق
به سراغ الکساندرو الی ۲۲ ساله می رویم که مدتی را برای کار در آلمان سر کرده است. این جوان رومانیایی از طریق دلالان کار در آلمان مشغول به کار شده است. او هر روز از ۴ صبح تا ۹ شب در شرکت ارسال بسته های پستی کار می کرده است.
او می گوید: «کامیونها نمره رومانی را داشتند. نمی دانم آیا این وسایل نقیله بیمه بودند یا نه. اما من بیمه نداشتم. کامیون وضعیت نامناسبی نداشت، ترمز دستی کار نمی کرد و جعبه دنده، گیربکس هم همینطور و من هم که بیمه نداشتم. واقعا خیلی عجیب بود.»
الکساندور تجربه دیگری هم از کار در غرب اروپا دارد: یک دلال کار او را به یک شرکت پیمانکار فرعی ایتالیایی معرفی کرده که کارش انهدام پادگان های نظامی متروک بود.
او از شرایط زندگی اش می گوید: «ده نفر در یک اتاق زندگی می کردیم. دو نفر روی تخت بچه می خوابیدند و هفت نفر در تختی بزرگ. آنقدر فشرده بودیم که اگر کسی می خواست بلند شود یا غلت بزند باید همه به هم می گفتیم. همه باید با هم غلت می زدیم.»
سیپریان یکی دیگر از کسانی است که برای درآمد بیشتر عازم کار در آلمان شده است. او مدتی را در یک کشتارگاه در باواریا کار می کرده است. او روزانه ۱۹ ساعت بدون قرارداد رسمی و حق بیمه کار می کرده است.
«کارگر تحت شرایطی استخدام می شود که هیچکس از آن سر در نمی آورد»
اریک موکانو کارآگاه خصوصی سابق اهل رومانی که به زبان آلمانی هم مسلط است تصمیم گرفته به هموطنان کارگر که خارج از کشور نیاز به کمک دارند، کمک کند. او به این منظور وبسایتی به راه انداخته است.
او شاهد شرایط کار کارگران رومانیایی در آلمان بوده است: سرکارگرها کارگران را کتک می زنند، پولی را که به کارگر تعلق دارد به او نمی دهند و اغلب کارگران را مجبور می کنند به واسطه ها و دلال های فاسد رشوه بپردازند.
او می گوید: «چنین چیزهایی امکان پذیر است چون کارگر تحت شرایطی استخدام می شود که هیچکس از آن سر در نمی آورد. بزرگترین مشکل، پیمانکارانی هستند که با پیمانکار رده بالاتر قرارداد می بندند و هیچکس نمی داند که کارگرش چه کسی است و کجا و چه موقع کار می کند. کارفرماهای مشکوک می توانند با ثبت نام کارگرانش در فهرست حقوق بگیران شرکتی جعلی، از پرداخت مالیات فرار کنند، بخصوص وقتی نام کارگرانشان را در رومانی ثبت می کنند و به جای حداقل دستمزد آلمان، حداقل دستمزد رومانی را به آنها می دهند.»
اریک موکانو قراردادی را نشان می دهد که با پیمانکاری بسته شده است که برای سیستم ارسال بسته های پستی آلمان کار می کند و می گوید: «قرارداد طبق قانون رومانی نوشته شده : هشت ساعت کار در روز و ۱۴۵۰ لی در ماه که حدود ۳۰۰ یورو است. مدیر شرکت، در واقع مدیر دو شرکت است یکی در آلمان و یکی در رومانی. در آلمان با کارفرماهای بزرگ قرارداد می بندد و کارگرانش را در رومانی استخدام می کند در نتیجه هیچگونه هزینه اضافی، حق بیمه و حق بازنشستگی به دولت آلمان نمی پردازد.»
سیپریان از طلوع آفتاب تا نیمه شب در کارخانه تولیدات دامی در آلمان کار می کرد. مایعی اسیدی که از دستکشهایش نشت می کرده، باعث شده است تمام انگشتانش عفونی شود. سیپریان هیچ قرارداد و مدارک رسمی و بیمه ای نداشته است. تنها چیزی که دارد کارتی تقلبی بوده که فقط در را برایش باز می کند و ساعت کار او را ثبت نمی کرده است.
او می گوید: «برای ورد به کشتارگاه کارتی داشتم که به اسم من نبود. به اسم کسانی دیگری بود که قبلا اینجا کار کرده بودند و رفته بودند. بعد از اینکه من هم رفتم این کارت را به دیگران دادند. کارفرمای آلمانی مقصر است چون با این واسطه ها که مرتبا افراد تازه ای را به شکل غیررسمی برای کار می آورند معامله می کند. معلوم است که کارفرمای آلمانی سهم خودش را بر می دارد، واسطه ها هم سهم خودشان را بر می دارند و با زندگی ما کارگرها بازی می کنند و از دسترنج ما می دزدند. این عادی نیست.»
*http://www.faire-mobilitaet.de/
**http://en.dgb.de/
ششم مهرماه۱۳۹۶
akhbarkargari۲۴۶۸@gmail.com
