حضور نمایندگان جمهوری اسلامی ایران در اجلاس سازمان بین‌المللی کار در ژنو، مورد اعتراض تشکل‌های کارگری مخالف قرار گرفت. این تشکل‌ها می‌گویند که هیئت اعزامی از تهران، نماینده ی واقعی کارگران ایران نیست.
به گزارش رادیو بین المللی فرانسه، صد و چهارمین اجلاس سالانه ی سازمان بین‌المللی کار از ۱۱تا ۲۶ خرداد برگزار می‌شود. ایران از آغاز تشکیل این سازمان در آن عضویت دارد.
«اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران در ایران» نماینده‌های خود را به ژنو فرستاد تا برای مسئولان سازمان بین‌المللی کار، وضعیت “حقیقی” کارگران ایرانی را توضیح دهند.
علیرضا نوایی عضو این تشکل، در بازگشت از ژنو به رادیو بین‌المللی فرانسه گفت که نمایندگان «اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران در ایران» در دیدار با خانم کارن کورتیس، مسئول امور سندیکایی سازمان بین‌المللی کار، توضیح داده‌اند که هیئت ایرانی «توسط دولت انتخاب شده است» و مشروعیت ندارند.
به نوشته ی خبرگزاری‌های رسمی ایرانی، علی ربیعی، وزیر کار جمهوری اسلامی ایران برای شرکت در صد و چهارمین اجلاس سالانه ی سازمان بین‌المللی کار به ژنو رفته است. این خبرگزاری‌ها می‌افزایند که وزیر کار همراه با «نمایندگان گروه‌های کارگری و کارفرمایی» در اجلاس شرکت می‌کند.
اما به موازات این هیئت، نمایندگان «اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران در ایران» به خانم کارن کورتیس در مورد تبعیض‌ها، عدم پرداخت حقوق کارگران و همچنین کارگران زندانی در ایران گزارش داده‌اند. وضعیت کارگرانی که برای مطالبه ی حقوق خود دست به اعتصاب زده و سپس بازداشت یا اخراج شده‌اند نیز به اطلاع مسئول امور سندیکایی سازمان بین‌المللی کار رسیده است.
«اتحاد بین‌المللی در حمایت از کارگران در ایران» در سال ۲٠٠٠ تشکیل شد. سایت رسمی این تشکل کارگری، اهداف خود را «پشتیبانی از مبارزات کارگری برای بهبود شرایط کار و زندگی در ایران، دفاع از مطالبات جنبش کارگری ، از جمله حق برخورداری از تشکل‌های آزاد و مستقل کارگری و حق اعتصاب» ذکر می‌کند.
ایران از زمان ایجاد سازمان بین‌المللی کار در سال ١٩١٩ عضو آن است. این سازمان به دنبال جنگ جهانی اول به وجود آمد و سپس در پی جنگ دوم و شکل‌گیری سازمان ملل متحد، به عنوان نخستین آژانس تخصصی در سال ١٩۴۶ به سازمان ملل متحد محلق شد.
* عکس: دو تن از نمایندگان جمهوری اسلامی هنگام ورود به سالن کنفرانس
دعوت عمومی به مراسم گرامی‌داشت شاهرخ زمانی و همبستگی با جنبش کارگری ایران
دعوت عمومی شاهرخ زمانی در زندان جان باخت. جرم وی تلاش برای آگاه‌کردن و متشکل‌کردن کارگران بود. زنده‌یاد شاهرخ، به مدت پنج سال در زندان تحت شکنجه‌های
