در دو هفته گذشته ایران دگر بار شاهد تظاهرات و اعتراضات وسیع توده ای علیه جمهوری اسلامی بود. شعارهای مرگ بر خامنه ای در گوشه و کنار جامعه طنین انداز شد.عکس های خامنه ای توسط مردم منزجر از رژیم اسلامی، مردم بجان آمده از اختناق و سرکوب، فقر و فلاکت، تبعیض و نابرابری، فساد و بی عدالتی به آتش کشیده شد. مردم در کنار و همبسته با مردم منطقه فریاد می زدند، "مبارک، بن علی، اکنون نوبت سید علی است." آتش خشم علیه رژیم های سرکوب، کشتار و استثمار وحشیانه تمام منطقه، از ایران و عراق تا یمن و بحرین، از تونس و الجزایر تا مصر و لیبی را به آتش کشیده است.
رژیم اسلامی مستاصل از سرکوب این جنبش اعتراضی که برای سرنگونیش به میدان آمده است، به تقلا افتاده است. جریانات ملی – اسلامی و اصلاح طلبان حکومتی که تا دیروز قانون اساسی و "بازگشت به دوران پدر خمینی" جلاد از زبانشان نمی افتاد، بدست و پا افتاده اند و مزبوحانه می کوشند که مردم را که مدتها است از آنها عبور کرده اند به زیر عبای خود جمع کنند؛ مظلوم نمایی می کنند؛ ژست های رادیکال می گیرند. اما هیچیک از این ترفند ها اثر ندارد.
مردم در هر فرصتی به خیابانها می آیند تا اعتراض خود را علیه کلیت رژیم منفور اسلامی بیان کنند. مردم از هر فرصتی برای ضربه وارد آوردن بر پیکره رژیم استفاده می کنند. مردم عزم جزم کرده اند که کلیت این رژیم را به زیر بکشند، با تمام قداره بندان، و بزک کنندگانش. شعار "زندانی سیاسی آزاد باید گردد" تمام جامعه را به لرزه درآورده است. باید این شعار را با تمام قوا فریاد کشیم. باید برای رفتن به در زندان ها و آزاد کردن عزیزان اسیر و در بندمان آماده شویم.
روز ده اسفند و تمام روزهای اعتراضی دیگر را به روزی برای آزادی تمام زندانیان سیاسی بدل کنیم. در هر یک از این روزها گور جمهوری اسلامی را گودتر کنیم. باید این رژیم را به زیر کشید. باید تمام این جنایتکاران را در دادگاه مردمی به جرم جنایت علیه بشریت محکوم کرد. باید این بساط فقر و فلاکت، استثمار و جنایت، سرکوب و اختناق، نابرابری و تبعیض، زن ستیزی و ارتجاع را برچید! با شعار نه به فقر، نه به اختناق، نه به سرکوب، نه به تبعیض، زنده باد آزادی، برابری و رفاه بمیدان بیاییم.
مرگ بر جمهوری اسلامی
آزادی، برابری، حکومت کارگری
زنده باد جمهوری اسلامی
حزب اتحاد کمونیسم کارگری
۲۷ فوریه ۲۰۱۱- ۸ اسفند ۱۳۸۹
