به گزارش تارنمای “برج آزاد واشینگتن” (Washington Free Beacon)، منتشر شده بتاریخ ۱۹ ژوئن ۲۰۱۳، طبق مدارک کیفر خواستی که توسط دادستان دولت آرژانتین در مورد بمب گذاری در مرکز اجتماعی یهودیان (آمیا) در شهر بوینس آیرس در سال ۱۹۹۴ تنظیم شده است، آقای حسن روحانی، رئیس جمهور منتخب جمهوری اسلامی، یکی از اعضای کمیته ویژه ای بود که این جنایت را برنامه ریزی کرد و به اجرا گذاشت.
http://freebeacon.com/rowhani-may-have-helped-plan-1994-bombing/
بمب گذاری “آمیا”، مرگبار ترین حمله تروریستی در تاریخ آرژانتین بود که طی آن ۸۵ تن کشته و صدها تن مجروح شدند. دولت آرژانتین، دولت ایران را متهم به برنامه ریزی و اجرای این حمله توسط تروریستهای حزب الله کرد. در رابطه با این بمب گذاری، تعدادی از مقامات پیشین و امروزی جمهوری اسلامی تحت پیگرد “اینتر پُل” قرار دارند.
یکی از مأموران امنیتی پیشین، “ابوالقاسم مصباحی”، که در اواخر دهه ۱۹۹۰ به جمهوری اسلامی پشت کرد، گواهی داده بود که تصمیم گیری در مورد این حمله، در ماه اوت ۱۹۹۳، در کمیته عملیاتی ویژه ای که وابسته به شورای عالی امنیت ملی ایران است گرفته شده بود.
به روایت از مدارک اتهامات تنظیم شده در این رابطه در سال ۲۰۰۶، “مصباحی” گواهی داده بود که روحانی، که در آن دوران دبیر شورای عالی امنیت ملی بود، یکی از اعضای این کمیته ویژه بود که برنامه ریزی و اجرای عملیات بمب گذاری در “آمیا” را تأئید کرده بود.
در بخشی از مدارک اتهامات خوانده میشود: “در مورد نقش این کمیته در تصمیم گیری به اجرای حمله به “آمیا”، “مقدم” اظهار داشته است که “این تصمیم، با سرپرستی علی خامنه ای و دیگر اعضای کمیته، شامل علی اکبر رفسنجانی، رئیس جمهور وقت، میر حجازی، روحانی، ولایتی و فلاحیان گرفته شد.”
طبق این مدارک، ولی فقیه، علی خامنه ای، رهبری این کمیته را برعهده داشت و به همراه رفسنجانی، تصمیم نهائی برای به اجرا گذاشتن حمله به “آمیا” گرفته شد.
برخی از کارشناسان امور ایران بر این عقیده هستند که اگر چه روحانی در فرآیند تصمیم گیری در مورد این حمله حضور داشته، اما بعید بنظر میرسد که در مقامی بوده باشد که صلاحیت تأئید برای اجرایی کردن آنرا داشته باشد.
طبق اظهارات “رئول گرخت” (Reuel Gerecht)، یکی از اعضای ارشد “بنیاد برای دفاع از دمکراسی ها” (Foundation for Defense of Democracies)، “قدرت روحانی در آنزمان از سوی یک فرد به وی داده شده بود، که آن هم رفسنجانی بود.“
“گرخت” اضافه میکند: “تا انجائیکه به این بمب گذاری مربوط میشود و از آنجائیکه مُهر تأئید اجرای آن در دست رفسنجانی بود، بدون شک روحانی آگاهی کامل از این برنامه ریزی داشت و واضح است که نیازی به تأئید از سوی وی نبود. وی نقش یک زیر دست را داشت. اما ایشان بطور حتم از تمامی تصمیمات گرفته شده که منجر به این حمله شد آگاهی کامل داشت“.
با اینکه روحانی به ولی فقیه، خامنه ای، بسیار نزدیک است، اما وی از سوی رسانه ها و برخی پشتیبانان رژیم ایران به عنوان یک فرد معتدل و اصلاح طلب معرفی میشود. روحانی همچنین، از سرکوب مرگبار اعتراضات دانشجویان در سال ۱۹۹۹ حمایت کرد. در دورانی که روحانی نقش رایزنی با اروپایی ها را داشت، وی ادعا کرده بود که برای پیشبرد برنامه های هسته ای ایران غرب را فریب داده است.
به گفته “گرخت”، “بدون اینکه مشخصأ بدانیم در آن زمان چه گفتگوهای پنهانی بین افراد این کمیته رد و بدل شد، بسیار مشکل است بتوانیم دقیقا نقش روحانی را در جریان بمب گذاری “آمیا” بدانیم. اما با شناختی که ما از پیشینه وی در دست داریم، میتوان گفت که وی نمیتوانست هیچگونه تردید اخلاقی در نابود کردن دشمنان جمهوری اسلامی از خود نشان داده باشد.”
“گرخت” اضافه کرد: “خیلی احتمال داشت که اگر روحانی در آن نشست کمیته بلند میشد و میگفت “اینکار را نکنید، این یک عمل ننگ آور است”، ما از آن با خبر میشدیم. ما یقینأ از یک چنین واکنشی خبر دار میشدیم.“
برگرفته شده از Washington Free Beacon
برگردان به فارسی: داریوش افشار
