گیتی کاوه
خبر های دلخراش و ضد و نقیض رسیده از سوریه هر انسان با وجدان و متفکری را منقلب میکند.استفاده از سلاح های شیمیایی علیه انسانهای بی کناه از جنایات دهشتناک و نابخشودنی علیه بشریت در قرن بیست و یکم به حساب می آید. حال مجری این جنایت هر که باشد، چه رژیم سوریه و در رأس آن بشر اسد ویا شورشیان مسلح (وهابی ها،- سلفی ها و یا القاعده) باشند. مسلما هر گونه مقابله با چنین جنایتی که قوانین بین المللی آنرا محکوم نموده است باید با توجه و اتکاء به افکار عمومی انجام گیرد و چنانچه اعضای شورای امنیت سازمان ملل از این زاویه بوظیفه خود عمل کنند، مورد قبول همه انسانهای آزادیخواه می باشد. این نکته اساسی، یعنی توجه و اتکاء به افکار عمومی، از طرف رؤساء دو کشورقدرتمند وطرفدار بی چون و چرای دموکراسی، در آمریکا، آقای جورج دبلیو بوش رئیس جمهور و در انگلستان آقای تونی بلر، نخست وزیر در سال ۲۰۰۳ میلادی مورد استفاده قرار گرفته شده بود، و با چه بسا حمله نظامی به عراق درجهت تنبیه صدام حسین و تغییر رژیم او و تحت لوای استقرار دموکراسی با توپ و تانک واقع نمی شد، که نتیجه ای جز بیش از یک میلیون تلفات جانی، پنجاه در صد بیکاری و ونابسامانی های دیگر ببار بیآورد.
درهفته های اخیر و پس انتشار خبر استفاده از سلاح شیمیایی در سوریه، جناح افراطی آمریکایی های طرفدار سرسخت جنگ و حمله به کشور های خاور میانه، تحت عنوان مبارزه با دیکتاتوری، دیکتاتوری بشر اسد واستقراردموکراسی با توپ وتانک، توانسته بودند آقای دیوید کمرون نخست وزیرحزب محافظه کار، را هم متقاعد و تشویق به همکاری در راستای حمله نظامی به کشور سوریه نمایند. آقای دیوید کمرون نخست وزیر، کشوری با بیش از ۴۰۰ سال قدمت حکومت پارلمانی اما صلاح را برآن دانست که مسئولیت این تصمیم گیری خطیررا بعهده پارلمان گذارد. و با وجود تعطیلات تابستانی پارلمان، ایشان خواستار یک جلسه فوق العاده مجلس عوام گردید. در بین سخنرانان و رأی دهندگان سه نفر کلیمی علیه حمله و یکنفر موافق حمله به سوریه صحبت نمودند .وزیراسبق امورخارجه حزب کارگر«جک استرو»خواستار عدم تکرار اشتباه گذشته یعنی حمله به عراق شد و. رهبر حزب کارگر آقای اد میلیبند درجهت مخالفت با مداخله در چنین حمله ای صحبت نمود. تعداد قابل توجهی از حزب محافظه کار هم مخالفت خود را با آن اعلام نمودند. این اجلاس فوق العاده به بیش از هشت ساعت بحث و گفتگو طول کشید و با اکثریت آراء علیه شرکت نیرو های انکلیس در حمله به سوریه خاتمه یافت.
تصمیم پارلمان انگلستان براصل برائت و بیگناهی رژیم سوریه استوار نبود بلکه بالعکس این تصمیم دال بر شعور سیاسی نخست وزیر دموکرات کشوری است با حاکمیت ملی وهمچنین تعقل و درایت نمایندگان پارلمان که تعقل بیشتر را بر شتاب ترجیح داده و تصمیم نهایی در مورد رژیم سوریه راموکول به دریافت گزارش جامع تحقیقات نمایندگان سازمان ملل متحد واگذار نموده و نتیجه گیری را به نشست بعدی پارلمان محول نمودند .
این وقایع مرا به یاد خاطره ای که شخصا از دور ناظر برآن بوده ام، یعنی واقعه ی وحشتناک و فراموش نشدنی سینما رکس آبادان در کشور عزیزم ایران، می اندازد که چطور یک شایعه کذایی و مغرضانه واز طریق انتشار در رسانه های معتبر داخلی و خارجی توانست گناه جنایتی را بناحق بگردن رژیم سابق ایران بیاندزد و سبب به بیراهه کشاندن و برافروختن خشم ملتی که طالب آزادی بود، گردد. در اینجا بحث بر سر دیکتاتوری شاه سابق نیست،
بلکه بحث بر سر تصمیمات عجولانه ایست که بر پایه ی اطلاعات و قضاوتهای های نادرست گرفته شده و میتواند سرنوشت ملتی را به بیراهه کشاند. و باز مرا بیاد تذکراتی میاندازد که زنده یاد دکتر شاپور بختیار در سال ۱۳۵۷ بمردم میداد که برای تصمیم در باره سر نوشت آینده مملکت، دچار فریب شیادی های ملایان نگردیده و به عقل و خرد خود رجوع کنند.
گیتی کاوه
