مراسم نخستین سال‌روز درگذشت جهانگیر رضوی روز پنج‌شنبه ۲۴ مرداد در منزل خانوادگی وی در تهران برگزار شد. در این مراسم و در حضور خانواده، اقوام و دوستان «حاج رضوی»، چند تن از دوستان و هم‌بندی‌های وی خاطرات خود را از «حاج رضوی» مرور کردند و یاد او را گرامی داشتند. بعضی از دوستان و اعضای خانواده‌اش نیز به یاد او چند قطعه موسیقی اجرا کردند.
جهانگیر رضوی، فرزند مهندس احمد رضوی، از یاران دکتر مصدق و از اعضای جبهه‌ی ملی ایران، از فعالان سیاسی و کنشگران اجتماعی در دهه‌ی ۱۹۶۰ میلادی در غرب آمریکا و در اوج مبارزات مردم آمریکا بر علیه جنگ ویتنام بود. وی از آغاز ورود به برکلی در ۱۹۶۳ علاوه بر شرکت در فعالیت ها و تظاهرات دانش‌جویان ایرانی، در مبارزات مردم آمریکا شرکت فعال و پیگیر داشت، از مبارزه علیه جنگ ویتنام، و حمایت از جنبش رادیکال آفریقایی‌تبارهای آمریکا گرفته تا مبارزه برای دست‌یابی به حقوق برابر برای دانش‌جویان رنگین‌پوست و دانش‌جویان سه قاره در دانشگاه‌ها، و افزایش تعداد استادان سیاه‌پوست و تدریس تاریخ آفریقایی‌تبارها، مبارزه با تخریب خانه های ارزان‌قیمت، و ایجاد «پارک مردم» و فضای سبز. او از شناخته شده ترین چهره‌های فعال این دوره از مبارزات شمال کالیفرنیا است.
با وجود ممنوعیت سفر از آمریکا به کوبا، جهانگیر در سال ۱۳۴۷ با کمک سازمان‌های مترقی آمریکایی از طریق کانادا خود را به کوبا رسانید. پس از مدتی اقامت در کوبا به اروپا رفت، و از آن‌جا روز ۳۰ تیر ۱۳۴۹ به ایران بازگشت.
ساواک او را در فرودگاه دستگیر کرد و به زندان فرستاد. او ۴ سال را در زندان سپری کرد و در سال ۱۳۵۳ از زندان آزاد شد.
نام «حاج رضوی» برای فعالان سیاسی و اجتماعی آن سال‌ها، چه در ایران و چه در غرب آمریکا (شمال کالیفرنیا)، همواره زنده است و یادآور یک شورشی پَرشور بر علیه نظم برآمده از سلطه‌ی خشن نظام سرمایه‌داری.
