اخباروگزارشات کارگری6آذر1393
– سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه:
جان شریفی باز هم قربانی ناهنجاری های خشنوت زا شد
– به مناسبت 25 نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان
– شمار کارگران کارخانه آزمایش تهران از ۱۸۰۰ کارگر به ۳۰ نفر رسیده است
– قطع مزایای کارگران کارخانه فراورده‌های نسوز پارس وپرداخت حقوقشان با دو ماه تأخیر
– دست کارگران خیاط زیر چرخ واردات و مشکلات!
– افزایش آمارجان باختگان ناشی ازحوادث کاردراستان اصفهان در هفت ماهه اول سال جاری
– جان باختن یک کارگردرارومیه
– اعتصاب ۲۴ ساعته در یونان آغاز شد
– انفجار دومین معدن زغال سنگ در چین
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه:
جان شریفی باز هم قربانی ناهنجاری های خشنوت زا شد
فاجعه کشته شدن جانگذاز آموزگار شریف بروجردی ، زنده یاد محسن خشاشی را به خانواده گرامی و داغ داران آن زنده یاد و همشهریان، همکاران و دیگر مردم آزاده تسلیت میگوییم . ما با محکوم کردن این جنایت هولناک ضد بشری ،مسئو لیت این فاجعه را متوجه حامیان شناخته شده خشونت و خشنوت پروران می دانیم.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه
آذر ماه ۹۳
به مناسبت 25 نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان
قتل فجیع خواهران میرابل(پروانه های آبی) در25 نوامبرسال1960 توسط دیکتاتور دومینیکن ژنرال تروخیلو نه اولین و نه آخرین خشونت علیه زنان بود اما توانست توجه جهانیان را به خشونتی که به طور روزمره در همه جای دنیا و به اشکال مختلف به وقوع می پیوندد جلب کند.
خشونت علیه زنان البته پیامی را باخود حمل می کند. پیام فرودست نگه داشتن زنان، پیام کم اهمیت و گاه بی اهمیت تلقی کردن آنان، پیام جنس دوم بودن نیمی از جامعه . هدف خشونت علیه زنان در جوامع طبقاتی و به طور مشخص جوامع سرمایه داری ،چیزی نیست جز واداشتن زنان به اطاعت و تن در دادن به انقیاد و بهره کشی تا با درهم شکستن جسم و روح زن بتواند پایه های سیستم استتمارگرو ضد انسانی خودرا مستحکم سازد.
جامعه سرمایه داری نیز نظیر تمامی جوامع طبقاتی تنها بر پایه تبعیض وتمایز است که می تواند انسان ها را از حقوق انسانی خود محروم کرده، آنها را به اشکال مختلف مورد استثمار و بهره کشی قرار دهد.
انواع و اقسام تبعیض از قبیل تبعیض نژادی ، قومی ، جنسیتی و . . . به هرصورتی که باشند زمینه تثبیت وگسترش فرودستی خیل عظیمی از انسانها را فراهم می کنند که به نوبه خود می توانند زمینه ساز استثمار و بهره کشی هرچه بیشتراز آن ها باشند. این فرودستی به وسیله انواع بی حقوقی ، خشونت قانونی ،دولتی و یا فرهنگی وغیره اعمال و تشدید می شود. در جوامعی که شدت استثمار بیشتر است میزان خشونت و بخصوص ،خشونت علیه زنان به مراتب بیشتر است.
زنان در سراسر جهان به طور دائم در معرض انواع خشونت ها قرار دارند. آمارهای سازمان ملل متحد و سازمان بهداشت جهانی و دیگر سازمان های مربوط به خشونت علیه زنان نشان می دهند که حدود ۶۰ در صد زنان درجهان قربانی یکی از موارد خشونت های شناخته شده بوده اند. آمارها همچنین نشان می‌دهند که درهر 18 ثانیه یک زن مورد حمله یا بدرفتاری قرار می‌گیرد. هرساله حدود دو میلیون دختر زیر 16 سال وارد بازار پرسود سکس می شوند و مورد بهره برداری قرار می گیرند.
علاوه برهمه اینها درسال گذشته شاهد خشونت های سازماندهی شده و سیستماتیکی علیه زنان بودیم. حمله به یکی از مدراس دخترانه در نیجریه و به گروگان گرفتن276 دختر دانش آموزتوسط گروه بوکو حرام،تجاوز،کشتار و به بردگی گرفتن و خرید و فروش زنان در عراق توسط داعش خود تنها نمونه هایی از این خشونت های سازماندهی شده هستند که در قرن 21 و نه در قرون وسطی! به وقوع می پیوندند.
زنان ایرانی نیز همواره به اشکال مختلف در معرض بی حقوقی و خشونت قرار داشته اند.دو واقعه ی اعدام ریحانه جباری و اسید پاشی بر دختران در شهراصفهاناگرچه از دردناک ترین نمونه های اخیر این خشونت ها می باشند اما تنها گوشه بسیارکوچکی از خشونتی که هرروزه به اشکال مختلف بر زنان ایرانی اعمال می شود را نشان می دهد.
اعدام ریحانه جباری بعد ازتحمل 7 سال زندان در واقع پاسخ سیستم ضد زن به دختری بود که در نوزده سالگی در دفاع از خود مردی را که تقریبا سه برابر او سن داشت وبا فریب اورا به خانه خالی یکی از اقوامش تحت عنوان دفتر کارکشانده و قصد تجاوز به او را داشت به قتل رساند.
وواقعه ی اسید پاشی شاید حتی از اعدام ریحانه هم دردناک تربود چرا که اگر زندگی ریحانه چنین ناجوانمردانه خاتمه یافت دختران بی گناهی که قربانی اسید پاشی شده اند باید در اوج شور ونشاط جوانی از بسیاری از خواسته ها وآرزو های خود چشم پوشی کنند ویک عمر با تبعات این اقدام غیر انسانی سر کنند .با این همه اگر درزندگی زنان ایرانی موشکافی کنیم ابعاد گسترده خشونتی را که همواره به آنها اعمال می شود خواهیم دید.
قتل های ناموسی، مجازات سنگ سار، نداشتن حق طلاق، نداشتن حق حضانت فرزند،دیه وارث نابرابر،نداشتن آزادی پوشش ،ازدواج های اجباری و در سنین کم وهمچنین بارداری های اجباری همه وهمه نشان ازخشونت گسترده علیه زنان دارند.
با اعتراض به هرنوع خشونت علیه زنان،نگذاریم زنان بیشتری قربانی شوند وبا شرکت درمبارزه طبقاتی آرزوی جامعه ای عاری از هرنوع تبعیض و خشونت را تحقق بخشیم.
کمیته هماهنکی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری
04/09/93
شمار کارگران کارخانه آزمایش تهران از ۱۸۰۰ کارگر به ۳۰ نفر رسیده است
حدود ۱۶۰ نفر از کارگران کارخانه آزمایش واقع در شرق تهران که از سال ۹۱ به تدریج بازنشسته شده‌اند هنوز موفق به دریافت سنوات پایان خدمت خود نشده‌اند.
به گزارش6آذرایلنا،کارگران بازنشسته این کارخانه گفته اند بازنشستگی شان با استفاده از قانون مشاغل سخت و زیان آور انجام گرفته است و رقم حق سنوات خدمت شان با توجه به میزان سوابق کاری از ۲۰ تا ۴۰ میلیون تومان متغیر است.
بازنشستگان این کارخانه قدیمی لوازم خانگی می گویند سنوات خدمت حقی است که قانون برای جبران سال هایی که کارگران زندگی شان را برای انجام کار صرف کرده اند در نظر گرفته است و این حق طبق عرف جامعه کارگری تنها سرمایه آنان برای ادامه زندگی در هنگام بازنشستگی است.
آنان با اشاره به تورم اقتصادی موجود در جامعه معتقدند چون در نهایت سنوات آنان به ریال پرداخت می شود هر روز تاخیر در پرداخت از سرمایه زندگی شان خواهد کاست.
بر اساس این گزارش، در میان کارگران بازنشسته، افرادی هم هستند که هنوز نتوانسته‌اند معوقات حقوقی چند ماه آخر فعالیت خود را دریافت کنند.
گفته می شود از کارگران قدیمی این کارخانه فقط ۳۰ نفر باقی مانده‌اند که تا یکسال دیگر آنان نیز بازنشسته خواهند شد.
یکی از کارگران بازنشسته این کارخانه در خصوص سرانجام کارخانه آزمایش شرق تهران گفت: از دو سال پیش که تولیدات این واحد باسابقه و قدیمی متوقف شده است، بخش عمده‌ای از حقوق ۱۸۰ کارگر کارخانه آزمایش که هنوز بازنشسته نشده بودند با اجاره تعدادی از سالن‌های تولیدی و انبار‌ها به سایر تولید کنندگان تامین می‌شد.
او افزود: این کارخانه در آغاز فعالیت دولت نهم ۱۸۰۰ کارگر داشت و به تدریج با پدیدآمدن مشکلات بخش زیادی از کارگران خود را اخراج کرد، به طوری که هم اکنون در این واحد تولیدی تنها حدود ۳۰ کارگر باقی مانده‌اند که در شرف بازنشستگی‌اند.
در ادامه این کارگر بازنشسته آزمایش اظهار داشت: در حال حاضر همه ماشین آلات و تجهیزات تولیدی این کارخانه در توقیف طلبکاران است و قبل آن نیز این واحد تولیدی هر آنچه که تولید می‌کرد توسط طلب کاران کارخانه توقیف می‌شد و در نهایت محصولی باقی نمی‌ماند که با فروش آن هزینه‌های کارخانه و کارگران تامین شود.
به گفته وی، این واحد تولیدی با آنکه توسط طلب کاران کارخانه محاصره شده است به هیچ وجه مشکل فروش محصولات تولیدی ندارد و در بازارهای خارجی همانند کشورهای حوزه دریای خزر از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است.
قطع مزایای کارگران کارخانه فراورده‌های نسوز پارس وپرداخت حقوقشان با دو ماه تأخیر
کارگران کارخانه فراورده‌های نسوز پارس واقع در استان یزد می گویند تا پیش از اینکه شرکت خصوصی شود اوضاع تولید و پرداخت حقوق و مزایای کارگران خوب بود اما از دو سال پیش که شرکت به بخش خصوصی واگذار شده، خیلی از مزایا و پاداش‌های مربوط به عملکرد سالیانهٔ کارگران قطع شده است.
به گزارش6آذرایلنا،یک منبع کارگری با بیان این مطلب گفت: شرایط پرداخت مطالبات حقوقی کارگران کارخانه فرآورده های نسوز مناسب نیست. وی در خصوص تعویق در پرداخت حقوق کارگران نیز گفت: تقریبا در یک سال گذشته هر دو تا سه ماه یک بار حقوق دریافت کرده‌ایم و وضعیت پرداخت حقوق‌ها منظم نیست.
گفته می‌شود شرکت فراورده‌های نسوز پارس یزد، ۳۶۰ کارگر دارد که از این تعداد نزدیک به ۲۶ نفر رسمی و مابقی با قرارداد موقت مشغول کارند.
عمده‌ترین سهامداران این شرکت مجتمع صنعتی احیاء فولاد سپاهان، شرکت فرآورده‌های نسوز آذر، و بانک رفاه کارگران هستند.
براساس این گزارش،این شرکت از دو سال گذشته به دلیل آنچه کمبود نقدینگی و زیان ده بودن شرکت عنوان شده به بخش خصوصی واگذار شده اما هنوز مطالبات کارگران را با تاخیر پرداخت می‌کند.
یکی از منابع کارگری به بیکارسازی تعدادی از کارگران قدیمی طی ۲ ساله گذشته اشاره کرد و گفت: خیلی از کار‌شناسان باسابقهٔ ما در دو سال گذشته از شرکت رفته‌اند، حالا یا به صورت غیرحضوری عذر ماموریت آنها خواسته شده یا اینکه به دلیل عدم دریافت به موقع مطالباتشان خود شرکت را ترک کرده‌اند.
این کارگر گفت: از زمانی که شرکت خصوصی شده و پرداختی کارگران به تعویق افتاده برخی از کارگران به خواست خود تسویه حساب کرده‌اند و رفته‌اند و حدود ۶ نفر از کار‌شناسان واحد‌های تحقیقاتی و تولیدی کارخانه هم به خواست شرکت اخراج شده‌اند.
وی در ارتباط با وضعیت تولیدات کارخانه گفت: وضعیت تولید کارخانه اصلا مناسب نیست، به این دلیل که واردات مواد اولیه به کارخانه کم شده و ما در حال حاضر از برگشتی محصولاتی که به شرکتهای تابعه می‌دهیم، برای ساخت محصولات جدید استفاده می‌کنیم.
علی رغم اینکه مسولین کمبود نقدینگی را دلیل رکود در تولید کالا و تعویق در پرداخت مطالبات عنوان می‌کنند اما کارگران معتقدند دلیل اصلی تعویق در پرداخت معوقات کارگران، کمبود بودجه و نقدینگی نیست و منابع لازم برای پرداخت به موقع حقوق کارگران وجود دارد. یکی از کارگران در این باره گفت: مسولین شرکت مرتب می‌گویند، شرکت زیانده است و کمبود منابع داریم، درحالیکه اگر چنین چیزی بود فعالیت شرکت باید سال‌ها پیش متوقف می‌شد.
گفته می شود مشتریان عمده این شرکت، صنایع فولاد و سیمان کشور مانند ذوب آهن اصفهان و مس سرچشمه هستند.
دست کارگران خیاط زیر چرخ واردات و مشکلات!
کارگران خیاطی در کارگاه‌های کوچک و بزرگ شهر و با وجود مشکلات معیشتی و بی مهری برخی سودجویان وارد کننده لباس چینی، هنوز هم مشغول تولید هستند.
در کوچه و پس کوچه‌های خیابان انقلاب اسلامی تهران که قدم بزنی، ساختمان‌های دو یا سه طبقه متعلق قدیمی ۵۰ تا۶۰ ساله را می‌بینی که از آنها صدای ممتد چرخ‌های خیاطی شنیده می‌شود، صدایی که چند ثانیه یک بار قطع و دوباره وصل می‌شود و گاهی هم صدای آواز خواندن کارگران خیاط یا رادیویی که از صبح اول وقت تا پاسی از شب روشن است و صدایش در میان صدای چرخ‌های خیاطی گم می‌شود.
اما این روزگاران به دلیل واردات بی رویه و خارج از حد نیاز لباس دوخته شده چینی، کاهش تولید پنبه ایرانی و واردات پنبه یا منسوج خارجی و مشکلات گوناگون کارگری، کارگاهها کم رونق شده و خیلی از کارگران هم بیکار شده یا تغییر شغل داده‌اند.
وارد یکی از این کارگاهها می‌شوم، مرد 65 ساله‌ای نشسته و با سوزنی که در دستش دارد، تندتند و با مهارت در حال کوک زدن به پارچه است.
آقا رحیم 35 سال است که در همین کارگاه مشغول است و روزگار می‌گذراند، سوزن را کنار می‌گذارد و ادامه می‌دهد که خدا را شکر زندگی را می‌گذرانم، اما با این سنم هنوز خانه ندارم و با سختی روزگار می‌گذرانم. حقوقم کفاف هزینه ها را نمی‌دهد به همین خاطر تا دیروقت کار می‌کنم و فقط برای خواب به خانه می‌روم.
در همین لحظه سعید که همکارش است، با استکان چای در دستش جلو آمد و گفت: کارگر همیشه کارگر است، هیچ کس هم برایش ارزش قائل نیست، سر ماه هم که می‌شود، حقوق 700 هزار تومانی را به زور بهمان می دهند، اگر اعتراض هم بکنیم، یا بیکار شده یا باید برویم توی خیابان دست فروشی کنیم.
از پله‌های ساختمان قدیمی یک طبقه بالا رفتم یک کارگاه بزرگ و کارگری که پشت طاقه‌های پارچه گم شده بود و فقط صدای ضعیفی از آواز زیر لبش شنیده می‌شد، اول دوست نداشت حرف بزند و گفت فایده ندارد برو… ولی کمی که گذشت گفت که کار خیاطی را با علاقه انتخاب کرده، اما به خاطر افزایش هزینه‌ها و ورود پارچه و لباس‌های چینی دیگر خیاطی رونق ندارد و کارفرمای ما هم نمی‌تواند از پس هزینه‌های خودش بر بیاید برای همین ما بیمه نیستیم و گفته اگر می‌خواهید خودتان بروید هزینه بیمه‌تان را بدهید. این کارگاه هم نه جای استراحت دارد و نه هیچ امکانات دیگری….
از آن ساختمان خارج شدم و چند قدمی که در پیاده رو رفتم یک مغازه خیاطی بود که چند دست کت و شلوار شیک در ویترین داشت، وارد شدم. آقای ذاکری مرد میان سال و خوش برخوردی بود، می‌گفت سال‌ها است که کار خیاطی هم انجام می‌دهد، اما در چند سال اخیر واردات بی رویه پارچه چین و ترکیه و کشورهای دیگر موجب شده که مردم کمتر تمایل به خرید پارچه داشته باشند و برای کاهش هزینه حاضرند که کت و شلوار آماده با پارچه چینی با یک پنجم قیمت تهیه کنند.
چون الان علاوه بر گران شدن قیمت پارچه، دستمزد کارگر ماهر خیاط هم زیاد است و این مسئله چندان برای مشتریان مورد قبول نیست.
البته یک عده مشتری خاص داریم که آنها تحت هیچ شرایطی حاضر نیستند، پارچه بی کیفیت خارجی تهیه کنند و محصول ایرانی را با هر قیمتی که باشد، خریداری می‌کنند.
آقای ذاکری معتقد است که علی رغم وجود مشکلات مالی باید حقوق کارگر را به موقع و کامل پرداخت کرد، چون اگر کارگر نباشد نه تولید وجود دارد و نه سودی برای کارفرما.
آقای ایرانپور تاکید می‌کرد که کارگران خیاط در معرض حوادث کار هستند و بیشتر آنها در کارگاه های زیرزمینی و ناامن کار می‌کنند، به همین دلیل در معرض بیماری هستند. بازرسان کار هم توجهی ندارند و هیچ وقت به سراغ این کارگاهها نمی‌آیند.
از مغازه که بیرون می‌روم با فاصله کمی صدای چرخ خیاطی از داخل مغازه‌ای به گوشم رسید. در را که باز کردم سه جوان شهرستانی را دیدم که سخت مشغول کار بودند.
با آنها وارد صحبت شدم ، علی که از دو همکار دیگرش کم سن‌تر بود، اهل ایلام بود و دو نفر دیگر هم از بجنورد آمده بودند.
آنها تعریف کردند که به دلیل نبود شغل در شهرشان مجبور به ترک خانه و خانواده شده‌اند و الان با حقوق اندک کارگری و بدون بیمه تامین اجتماعی روزگار می‌گذرانند.
علی می‌گفت که پدرش فوت شده و برای تأمین خرج مادر و برادر کوچکش اینجا کار می‌کند و هیچ اعتراضی هم نمی‌تواند به کارفرمایش داشته باشد، چون اگر شغلش را از دست دهد، باید دوباره به شهرشان برگردد و بیکار بماند.
وحید و مراد هم می‌گفتند که از یک سال پیش تا حالا سه مرتبه محل کارشان را به خاطر حقوق کم و بد بودن شرایط عوض کرده‌اند، چون کارفرما فقط به فکر خودش بوده و می‌خواهد کارش پیش برود.
بعد از ترک آنجا به فکر فرو رفتم که اصلا مگر کار و تولید بدون کارگر هم معنا دارد، پس چرا سراغ هر صنفی که می‌رویم کارگران در سخت‌ترین شرایط هستند… با این اوضاع اقتصاد مقاومتی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی در عمل چه طور باید محقق شود؟
آیا وقت آن نرسیده به جای این که پول نفت صرف واردات کالای بی کیفیت و لباس آماده چینی شود، از کارگر و هنر خیاطی و نساجی ایرانی حمایت موثر و واقعی شود، چرا این همه جوان که از دانشگاه فارغ التحصیل می‌شوند، برای کار طراحی لباس ایران، احیای صنعت نساجی و بافندگی ایرانی به کار گرفته نمی‌شوند. چرا سرمایه ایرانی که همان نیروی ماهر است، به حال خود در پیچ و خم مشکلات رها شده و مورد حمایت قرار نمی‌گیرد و فقط همه به فکر راحتی و واردات افتاده‌اند، پس اقتصاد مقاومتی و حمایت از کار و سرمایه ایرانی کجا رفت؟
چرا یک عضو هیات مدیره اتحادیه کفاشان به جای حمایت از تولید داخل سفارش واردات ۲۰۰ هزار جفت کفش ترکیه داده است؟
بخشی ازیک گزارش فارس
افزایش آمارجان باختگان ناشی ازحوادث کاردراستان اصفهان در هفت ماهه اول سال جاری
به گزارش روابط عمومی پزشکی قانونی استان اصفهان در هفت ماهه اول سالجاری تعداد 89 نفر ( همگی مرد) که به دلیل حوادث ناشی ازکار فوت شده بودند در مراکز پزشکی قانونی استان اصفهان مورد معاینه قرار گرفته اند.
لازم به ذکر است تعداد موارد فوت ناشی ازحوادث کار در هفت ماهه اول سال 1393 نسبت به مدت مشابه سال قبل (69نفر ) 27 و یک دهم درصد رشد داشته است.
در این مدت آمار مصدومین ناشی از حوادث کار با 1821 مورد شامل 91 زن و 1730 مرد نسبت به مدت مشابه سال قبل نیم درصد رشد داشته است .
جان باختن یک کارگردرارومیه
بدنبال یک حادثه کاری درارومیه یک کارگر در دستگاه نوار نقاله فلزی گیرکردو جان خود را از دست داد.
به گزارش6آذرفارس،بنقل از معاون امداد و نجات جمعیت هلال‌احمر آذربایجان غربی ،صبح امروزبدنبال یک حادثه کاری در محور ارومیه به سلماس یک کارگر در دستگاه نوار نقاله فلزی گیرکردو جان خود را از دست داد.
اعتصاب ۲۴ ساعته در یونان آغاز شد
صبح پنجشنبه شهروندان یونان در اعتراض به ادامه اجرای سیاستهای ریاضت اقتصادی، اعتصاب بیست و چهار ساعته خود را آغاز کردند.
به گزارش27نوامبریورونیوز،بر اثر این اعتصاب عمومی، همه پروازهای فرودگاه آتن لغو شده است و همچنین هیچ کشتیی اسکله ها را ترک نمی کند. اکثر مغازه داران هم درهای فروشگاه های را بر روی مشتریان بسته اند.
یک از این مغازه داران نارضایتی اش را چنین بیان می کند: «اعتصاب حداقل کاری است که می توان کرد. به نقطه ای رسیده ایم که قصد پریدن از پنجره را داریم. باید کار بزرگتری انجام داد.»
مدارس، بانکها، بیمارستانها، شرکتهای حمل و نقل عمومی و تقریبا همه مراکز دولتی به این اعتصاب پیوسته اند. کشور یونان از سال ۲۰۱۰ میلادی تاکنون در حال اجرای برنامه های ریاضت اقتصادی است.
انفجار دومین معدن زغال سنگ در چین
انفجار دومین معدن زغال سنگ در چین در مدت دو روز، جان تعداد دیگری از معدنچیان این کشور را گرفت.
به گزارش6آذر ماین نیوز، پس از انفجار دیروز (چهارشنبه) در یکی از معادن زغال سنگ در شمال شرقی چین و کشته شدن 24 معدنچی، گزارشها حکایت از انفجار معدن دیگری در این کشور دارد.
شینهوا خبرگزاری رسمی چین در گزارشی اعلام کرد: پیش از ظهر امروز ( پنجشنبه) نیز معدنی دیگری بر اثر انباشت گاز، دچار آتش سوزی و تخریب شده است.
‘سونگ لین’ نام معدنی در استان ‘گویژو’ در جنوب غربی چین است که 26 کارگر در هنگام آتش سوزی این معدن در آن مشغول به کار بودند.
براساس گزارشهای منتشر شده، 11 کارگر در این معدن جان باخته اند.
انفجار دیروز نیز در معدن ‘لیائونینگ’ رخ داد که علاوه بر کشته شدن 26 کارگر، 52 نفر دیگر را روانه بیمارستان کرد.
انفجار و ریزش معادن در چین به دلیل پایین بودن ضریب ایمنی که از سوی کارفرمایان و شرکتهای پیمانکار نادیده گرفته می شود، سالانه تعداد زیادی از کارگران چینی را به کام مرگ می کشاند.
کسب سود بیشتر و وضعیت اقتصادی نامناسب کارگران معدن سبب می شود کارفرمایان توجهی به افزایش ضریب ایمنی معادن تحت پوشش خود نداشته باشند.
براساس گزارش دولت چین ، سال گذشته 589 حادثه معدن در این کشور رخ داد که سبب جان باختن یا مفقود شدن یک هزار و 49 نفر شد.
مقامات چین تلاش دارند، بیش از دو هزار معدن کوچک را که اغلب حوادث در چنین معادنی رخ می دهد را تا پایان سال آینده میلادی تعطیل کنند.
در اردیبهشت ماه سال جاری نیز بر اثر ریزش معدن زغال سنگ در استان ‘شانسی’ چین 11 معدنچی جان خود را از دست دادند.
یک ماه بعد از این حادثه انفجار ناشی از نشت گاز در معدن زغال سنگ شهر ‘چونگ چینگ’ در جنوب غرب این کشور 22 نفر را به کام مرگ فرستاد.
در حادثه مشابه دیگری که در معدن زغال سنگ در استان ‘سیچوان’ چین رخ داد، 27 نفر جان خود را اواسط سال جاری از دست دادند.
در ماه آوریل نیز 20 نفر بر اثر وقوع حادثه در استان ‘یونان’ جان باختند.
چین یکی از بزرگترین مصرف کنندگان زغال سنگ است و 65.7 درصد از نیازهای انرژی خود در سال گذشته را از طریق این منبع انرژی تامین کرده است.
ششم آذرماه1393
