هوشنگ طالع
سخنان دیروز ولادیمیر پوتین در همایش اقتصادی پترزبورگ ، تاییدی بود بر گمانه‌زنی چند روز پیش گروهی از دیده‌بانان گفت‌وگوهای هسته‌ای ، مبنی بر کوتاه آمدن کامل جمهوری اسلامی در برابر 1 + 5 ( بخوان آمریکا + اسرائیل ) و در نتیجه رسیدن به توافق با 1 + 5 یا در حقیقت پذیرش « حاکمیت محدود ملی یا کاپیتالاسیون هسته‌ای » از سوی دولت جمهوری اسلامی » .
آقای پوتین گفت : توافق در موعد مقرر در دست‌رس است ؛ زیرا ایران در مواضع خود تغییرات زیادی داده است ( نرمش فراتر از انتظار غرب؛ اما بدون پسوند قهرمانانه ) . وی هم چنین افزود که آقای اوباما ، به این توافق نیاز مبرم دارد .
البته از یاد نبریم که در فوریه سال 1829میلادی ( اسفند 1198خورشیدی ) نیز تزار روس به دستینه شدن قرارداد «ترکمان‌چای » نیاز مبرم داشت ؛ زیرا بر اثر آن قرارداد شوم ، روسیان بر دایره‌ی مداخلات ناروای خود در ایران افزودند و هم‌گام با انگلیس ، بر پایه‌ی قرارداد 1907 و سپس قرارداد محرمانه‌ی1916، ایران را تا مرز نابودی و تجزیه‌ی کامل کشاندند .
از این رو ، وطن‌یاران ، میهن‌پرستان ، ناسیونالیست‌ها ، پان‌ایرانیست‌ها و همه‌ی‌کسانی که به ایرانی آزاد و مستقل می‌اندیشند ، قراردادی را که چیزی کم‌تر از حق ایران بر پایه‌ی قرارداد « ان پی تی » برای مردم و ملت ایران قایل شود ، نمی‌پذیرند . این « حق » عبارت است از غنی سازی بدون حد و مرز ، گسترس صنایع هسته‌ای بدون حد و مرز . انجام پژوهش و توسعه ، بدون حد و مرز .
هم‌چنین ، عدم پذیرش قرارداد الحاقی که ویژه‌ی کشورهای جهان سوم طراحی شده است ، اجرا گردیده است و اجرا می‌گردد . اگر آقایان روحانی ـ ظریف خود را در زمره‌ی مردمان جهان سوم می‌دانند ، ما نمی‌دانیم .
شاید بتوان « ترکمان‌چای » دیگری را به مردم و ملت ایران تحمیل کرد ؛ اما عمر تحمیل و تحمیل‌کنندگان ، دراز نخواهد بود .
شنبه30 خرداد‌ماه 1394 ـ
