رضارخشان
ظرف چند روز گذشته وحتا همین حالا که مشغول نگارش این متن هستم ،گردوخاک شدیدی استان خوزستان را در برگرفته است. بطوریکه دید بشدت کاهش یافته و مهمتر اینکه ، نفس کشیدن بسیار سخت شده است.کافیست که نیم ساعت بیرون از خانه باشی تا تمام بدن آدمی را خاک در بر گیرد.دهان طعم خاک میگیرد ونوشیدن اب توام با طعم خاک .این در حالیست که مدتهاست که خوزستان درین شرایط سخت محیط زیستی بسر میبرد.و آنچیزی که بشدت فزونی یافته است ،افزایش چشمگیر بیماران مبتلا به انواع مرضهای تنفسی و انواع حساسیتهاست.با این حال درین شرایط دشوارو در واکنشی فوری از سوی دولت ومسئولین مربوطه معمولا تمامی مدارس وادارات دولتی و بانکها وسایر دوائر عمومی را که در محیط دربسته فعالیت مینمایند را تعطیل می کنند.اما کارگران که در فضای ازاد مشغول بکارهستند وبیشترین تاثیر این آلودگی بر روی بدن آنهاست،شامل این تعطیلی نمیشوند.چرا ؟مگر ما آدم نیستیم؟ مگر این گردوخاک ،هوشمند است که روی بدن کارگران تاثیر نگذارد؟تاکی این نگاه تحقیر آمیز در مورد کارگران باید دوام داشته باشد؟براستی این دو بوم و هوا برای چیست؟ما هم آدمیم.
با ارزوی دنیایی که شاهد هیچ گونه تبعیضی نباشیم
رضارخشان
بهمن ماه/1393
