مترجم: شادی سابُجی
در حالی که روابط ایران با جامعه ی جهانی بهبود می باید، اما تعداد محکومان به مرگ و اجرای اعدام ها به میزان بالایی رسیده است. کشورهای عضو سازمان ملل نباید فشار بر ایران را کاهش دهند. محمود امیری مقدم مدیر کل حقوق بشر ایران و رافائل چونُی هازن، مدیر کل اتحاد علیه مجازات مرگ، نسبت به این موضوع اقامه ی دعوا کرده اند.
نویسندگان: محمود امیری مقدم، رافائل چونُی هازن- لوتام سوئیس
در حالی که روابط ایران با جامعه ی جهانی بهبود می باید، اما تعداد محکومان به مرگ و اجرای اعدام ها به میزان بالایی رسیده است. کشورهای عضو سازمان ملل نباید فشار بر ایران را کاهش دهند. محمود امیری مقدم مدیر کل حقوق بشر ایران و رافائل چونُی هازن، مدیر کل اتحاد علیه مجازات مرگ، نسبت به این موضوع اقامه ی دعوا کرده اند.
مجمع عمومی سازمان ملل در تاریخ 18 نوامبر در تصویب قطعنامه ی سالانه اش در رابطه با تجاوز به حقوق بشر در جمهوری اسلامی ایران و به خصوص افزایش تعداد اعدام ها در کشور به بیان نگرانی اش پرداخته است. امروزه ایران اولین کشوری است که این تعداد اعدام را نسبت به تعداد افراد جمعیت اش در جهان انجام می دهد. چون در این مجازات کمتر احترامی نسبت به قوانین وجود دارد، اجرای مجازات مرگ، به شدت سنگین است.
جای تعجب نیست، این قطعنامه، در بین ملت های فرانسوی زبان مانند آفریقای مرکزی، هاییتی، کامرون و فرانسه حمایتی مهمی را به دست آورده است.
با این حال کشورهای زیادی همچون سنگال، رواندا، لائوس، تونس، گابون به این میثاق بین المللی نپیوسته اند و از رای دادن به این میثاق خودداری کرده اند. این سکوت نا امید کننده است. حتی متاسفانه کشور کومور مخالف این قطعنامه رای داده است و سال قبل هم در مخالفت با این میثاق رای داده بود.
تعدادی از دیپلمات ها به طور خصوصی گفته اند که از یک سود با انتخاب حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور، حکومت جمهوری اسلامی و از سوی دیگر با ایجاد شرایط بهبود روابط سیاسی با ایران، اهمیت کمتری به رای این قطعنامه داده می شود. از این رو همه ی گزارش ها نشان می دهند که وضعیت حقوق بشر به ویژه تعداد اعدام ها رو به وخامت رفته است.
اعدام ریحانه جباری در ماه اخیر می بایست توجه زیاد همگان را، به این انحطاط جلب کرده باشد. علی رغم فراخوان های بین المللی، مقامات و مسئولان ایران، این زن جوان را اعدام کردند. زنی که متهم به کشتن مردی بود که می خواست به او تجاوز جنسی کند. همچنین دفتر کمیساریای عالی سازمان ملل در حقوق بشر بلافاصله این اعدام را محکوم نمود به خصوص به خاطر وجود بی نظمی در عدم احترام به قانون.
متاسفانه ریحانه جباری تنها یک نمونه ی منفرد و مجزا نیست. از ژوئن 2013 یعنی تاریخ روی کار آمدن آقای روحانی تعداد 870 اعدام در ایران انجام شده است، که به طور متوسط هر روز دو نفر می باشد. این نرخ سالانه ی اعدام از بیست سال پیش به این سو، بسیار زیاد است. از سوی دیگر این که محکومیت های اعدام عموما تحت اقرارهای زیر شکنجه بوده و مراحل اداری آن بدون حضور وکیل برای متهم انجام می شود.
براساس نظر سازمان ملل متحد از سال 2011 نزدیک به 63 درصد از اعدام های اجرا شده در ایران، مربوط به اعدام های قاچاقچیان مواد مخدر است که از آن سند و مدرک تهیه شده است و به صورت مستند در آمده است، زیرا جرم مواد مخدر، منطبق با معیارهای جدی جرایم تحمیل شده از طرف حقوق بین الملل نیست. حتی تعداد زیادی هم به خاطر فعالیت های سیاسی مسالمت جویانه اعدام شده اند.
از سوی دیگر، ایران هنوز مجازات اعدام را برای متهمان نوجوان حذف نکرده است. حداقل اعدام سیزده نوجوانان در سال 2014 اجرا شده است.
به طور متناض نمایی، روابط بین ایران و جامعه ی بین المللی جهانی بهبود می یابد در حالی که تعداد اعدام ها در ایران به حد سرسام آوری رسیده است. وقتی که دبیر کل سازمان ملل اخیرا ترس خود را پیاده شدن سیاست اعدام در کشور اعلام کرده است، رئیس قوه ی قضاییه ایران صادق لاریجانی پاسخ داده است که:” آقای دبیر کل سازمان اصلا کی هست که به ما بگویید که ما باید اعدام ها را متوقف کنیم؟ “
امروزه بیشتر از همیشه، مهم است که بر موضوع حقوق بشر تمرکز شود و موضوع اعدام را به عنوان موضوع اصلی در دستور کار قرار دهیم ولی در عین حال با ایران هم مذاکره و گفتگو می کنیم. سازمان ملل متحد باید نوکِ پیکانِ اصلاحات شود تا استفاده و کاربرد اعدام را کاهش دهد و بعد از آن هم، مجازات اعدام را ملغی کند.
آقای روحانی براساس برنامه و تعهداتش در رابطه با حقوق بشر در ایران انتخاب شده است. افکار عمومی هر روز بیش از بیش مخالف، توسل جستن به مجازات اعدام می شود به خصوص اعدام در ملا عام، متهمان مواد مخدر و اعدام نوجوانان. این تغییر در افکار عمومی محدود به مدافعان حقوق بشر و یا جامعه ی شهری نمی شود. تعداد زیادی از علمای مذهبی هم صدایشان در مخالفت با بعضی زمینه های اعدام شنیده می شود.
در اواخر دسامبر، مجمع عمومی دوباره برگزار خواهد شد تا به طور رسمی قطعنامه ایی نسبت به حقوق بشر در ایران صادر شود. اگر ملیت های فرانسوی زبان رای مثبت بدهند دوباره فرصت جدیدی دست خواهد آمد تا به ایرانی ها و دولتشان یاد آوری شود که حق زندگی یک دغدغه ی بین المللی است.
http://www.letemps.ch/Page/Uuid/a770cc68-8470-11e4-9cd5-59e213f8caa2
opinionmardi 16 décembre 2014
Toujours plus d’exécutions en Iran: ne restons pas silencieux!
Mahmood Amiry-Moghaddam et Raphaël Chenuil-Hazan
(Keystone)
Tandis que les relations entre l’Iran et la communauté internationale s’améliorent, le nombre de condamnés à mort et exécutés est reparti à la hausse. Les Etats membres de l’ONU ne doivent pas relâcher la pression, plaident Mahmood Amiry-Moghaddam (directeur général d’Iran Human Right) et Raphaël Chenuil-Hazan (directeur général d’Ensemble contre la peine de mort)
Le 18 novembre, l’Assemblée générale des Nations unies a adopté sa résolution annuelle dans laquelle elle exprime sa préoccupation concernant les violations des droits de l’homme dans la République islamique d’Iran, notamment la hausse du nombre d’exécutions dans le pays. Aujourd’hui, l’Iran est le premier pays exécuteur par habitant au monde. Sa pratique de la peine de mort est particulièrement dure et peu respectueuse des lois.
Sans surprise, cette résolution a reçu un soutien important parmi les nations francophones, comme la Centrafrique, Haïti, le Cameroun et la France.
Cependant, plusieurs pays ne se sont pas joints au consensus international, notamment le Sénégal, le Rwanda, le Laos, la Tunisie et le Gabon, qui se sont abstenus de voter. Ce silence est décevant. Et, malheureusement, les Comores ont voté contre la résolution malgré un vote contraire l’an dernier.
En privé, certains diplomates expliquent que l’élection d’Hassan Rohani en tant que président de la République islamique, ainsi que l’amélioration des relations politiques avec l’Iran, les rendent moins enclins à voter de telles résolutions. Toutefois, tous les rapports indiquent que la situation en matière de droits de l’homme, en particulier concernant le recours à la peine de mort, s’est détériorée.
L’exécution de Reyhaneh Jabbari, le mois dernier, aurait dû attirer l’attention de tous sur cette dégradation. Malgré les appels internationaux, les autorités ont exécuté la jeune femme reconnue coupable du meurtre d’un homme qui avait tenté de l’agresser sexuellement. Le bureau du Haut-Commissariat des Nations unies aux droits de l’homme a aussitôt condamné cette exécution, en pointant des irrégularités en matière de respect du droit.
Malheureusement, Reyhaneh Jabbari n’est pas un cas isolé. Depuis juin 2013, date d’entrée en fonction de M. Rohani, 870 exécutions ont eu lieu en Iran, soit en moyenne deux personnes exécutées chaque jour. C’est le taux annuel le plus élevé depuis 20 ans. En outre, ces condamnations à mort font généralement suite à des aveux obtenus sous la torture et à des procès tenus en l’absence d’avocat pour l’accusé.
Selon l’ONU, environ 63% des exécutions en Iran documentées depuis 2011 concernent des crimes liés à la drogue, qui ne correspondent pas au critère de gravité du crime imposé par le droit international. Certaines personnes auraient même été exécutées pour activisme politique pacifique.
En outre, l’Iran n’a pas encore supprimé la peine de mort pour les délinquants mineurs. Au moins 13 mineurs ont été exécutés en 2014.
Paradoxalement, les relations entre l’Iran et la communauté internationale s’améliorent alors que le nombre d’exécutions en Iran atteint des proportions effarantes. Lorsque le secrétaire général des Nations unies a récemment exprimé son désarroi face aux politiques d’exécution du pays, le responsable du système judiciaire iranien, Sadegh Larijani, a répondu: «Qui est Monsieur le Secrétaire général pour nous dire que nous devons arrêter les exécutions?»
Aujourd’hui plus que jamais, il est primordial de se concentrer sur les droits de l’homme et de mettre la peine de mort en tête de l’ordre du jour lors de tout dialogue avec l’Iran. Les Nations unies doivent être le fer de lance des réformes visant à réduire l’application, puis à abolir la peine de mort.
M. Rohani a été élu sur la base de son programme et de ses engagements en matière de droits de l’homme. En Iran, l’opinion publique est de plus en plus opposée au recours à la peine de mort, en particulier aux exécutions en public, aux condamnations liées à la drogue et aux exécutions de mineurs. Ce changement de vues de l’opinion publique ne se limite pas aux défenseurs des droits de l’homme, ni à la société civile. Plusieurs dignitaires religieux font entendre leur voix contre certains aspects de la peine de mort.
Fin décembre, l’Assemblée générale se réunira à nouveau pour adopter formellement la résolution relative aux droits de l’homme en Iran. En votant oui, les nations francophones auront une nouvelle opportunité de rappeler aux Iraniens et à leur gouvernement que le droit à la vie est une préoccupation internationale.
