این مطلب را با دوستانتان به اشتراک بگذارید :

مجید نفیسی
امروز
نیویورک خم شد
و در آبهای اطلس گریست

از زخمی بزرگ می نالید
روی تیره ی پشتش

آنگاه به یاد آورد
زخمهای کهنه ی کودکانش را
از هلند و ایرلند
از آفریقای سیاه
از لهستان و اکراین
و از واحه های بیت المقدس

نه!
باید به پا می خاست
و می گذاشت تا آفتاب
بار دیگر بر چهره اش بدرخشد
و کودکانش دستهای یکدیگر را بگیرند
و بر گرد دامنِ چرخانش
به رقص درآیند.

11 سپتامبر 2001

مطالب مرتبط با این موضوع :

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Layer-17-copy

تمامی حقوق این وبسایت در اختیار مجموعه رنگین کمان بوده و استفاده از محتوای آن تنها با درج منبع امکان پذیر می باشد.