این آقایی که در عکس می‌بینید یک زمانی اسمش بابک بوده مثل هزاران ایرانی بی سرانجام در ایران سرزمین مادری‌اش را ترک گفته و به آمریکا رفته و سال‌هاست نامش شده «موهاک»، موهاک فردوسی، تا همین دیروز ۲۰۰ نفر بیشتر او را مثلاً در توییتر نمی‌شناختند اما از دیروز تا الآن در توییتر ۲۷۰۰ نفر وی را دنبال می‌کنند و هر لحظه هم آمار محبوبیت و شهرت وی بیشتر و بیشتر دارد می‌شود.
بابک یا همان موهاک مهندس پرواز ناسا است، او مدیر برنامه کنجکاوی مریخ و مدیر پرواز کاوشگر کیوریاسیتی (کنجکاوی)است که امروز موفق شد بر سطح مریخ با موفقیت فرود بیاد و موجی از شادمانی و موفقیت را برای علاقه‌مندان این رشته و اکثر آمریکائی‌ها رقم بزند.
الآن هم اکثر شبکه های تلویزیونی آمریکایی خبرش را دارند پخش می‌کنند، او هم با همین شکل و شمایل دارد حرف میزند و کسی هم کاری ندارد که پدر و مادرش چه کاره بودند، دین و ایمانش چیست؟ چرا موهایش را این ریختی کرده؟ و رئیس جمهور آمریکا را قبول داره یا التزام عملی داره و یا نداره و از این جور سؤالات که معمولاً در رسانه های ایرانی حرف اول را میزند وقتی یک نفر موفقیتی کسب میکند!
وقتی این عکس را نگاه می‌کنیم همه ما مطمئن هستیم که اگر بابک الآن ایران بود اول از هر چیزی «گشت ارشاد» می گرفتش و بعد از یک جفت سیلی و چک و لگد و فحش به پدر و مادرش که این‌گونه بزرگش کردند، موهایش را یا با فندک و کبریت آتش میزدند یا با سنگ و چوب و …ماشین میکردند!
خیلی هم که می‌خواست داد و بیداد کنه و اعتراض کنه یه مشت آفتابه و شمشیر پلاستیکی می انداختند گردنش و دور شهر می گرداندنش تا برای بقیه درس عبرت بشود و ملت هم نگاه می‌کنند و نهایتاً هم اگر کسی خیلی خیلی ناراحت بشود از دیدن این صحنه‌ها موبایلش را در میاورد و از لای جمعیت و پس یقه دیگران از این صحنه فیلم میگیرد و میگذارد تو فیس‌بوک و یوتیوب و زیرش هم مینویسد : «ایرانی اگه غیرت داری لایک کن! »
اما رحمت بر آن پدر و مادر بابک که ده، بیست سال پیش این روزها را می‌دیدند و این جوانشان را فرستادند جایی که اگرچه کافر هستند، اگر چه جهان خوار هستند و استکبار جهانی اما دست کم برای شهروندانشان حتی شهروندان مجرم و خطرناکشان ارزش و احترام قائل هستند!
نام فامیل این جوان خیلی به نظرم با معنا است : «فردوسی».
اینکه این روزها تا میآیی حرفی بزنی از زشتی‌ها و پلشتی‌هایی که در مملکتمان است عده ای یقه می درانند که نه ما صاحب اولین منشور حقوق بشر هستیم، ما دو هزار و پانصد سال تمدن داریم و این سرزمین، سرزمین کوروش و حافظ و سعدی و فردوسی است!
نه عزیزم «فردوسی» ها سال‌هاست که آن مملکت را ترک کرده‌اند!
آنچه که واضح و مبرهن است الآن در مملکت یا ملتی داریم که همه گرفتار توهم و فقر و تنگدستی هستند یا سکوت پیشه کرده‌اند یا هر کدامشان آماده رفتن از این مملکت هستند؛ مملکت این روزها فقط و فقط عرصه ترک تازی امثال سعید عسگرها و ده نمکی‌هاست! مملکتی است که در زندان‌هایش نخبه بیشتر پیدا می‌شود تا در دانشگاه‌هایش!
حالا باز خودمان را گول بزنیم و در بالاترین و فیس‌بوک و … هی خوشحال بشویم که موفقیت یک جوان ایرانی در ناسا! اما واقعیت چیز دیگری است!
وطن بابک فردوسی و فردوسی‌ها جایی است که او را آن گونه که هست قبول دارند…
