اگر برای گذراندن تعطیلات یا سفر کاری به شهر ساحلی بندرعباس سفر کنید با کمی گذشت و گذار در خیابان‌های شهر انسان‌هایی را می‌بینید که در شرایط روحی و جسمی بسیار بد در پیاده‌رو خیابان‌ها، پل‌های عابر پیاده و خلاصه هر جا که حس کنند می‌توانند چند ساعتی را به خواب، استراحت و استعمال مواد مخدر بپردازند، بر روی زمین ولو شده‌اند. این افراد بخشی از نمای شهرهایی چون تهران و بندر عباس اند.
به راستی بجز عدم آگاهی، فقر فرهنگی و مالی و نا آشنا بودن با واژه‌هایی چون مهارت‌های زندگی در دوران شکوفایی و جوانی شان چه چیز باعث شده به این روز دچار شوند و در همین وضعیت نیز بمانند؛ و جامعه تا چه حد در این رخداد مقصر است؟
