قرادادهای تازه‌ی نفتی یا سوغات تازه‌ی دولت یازدهم پس از برجام ( برنامه جامع اقدام مشترک برای به بندکشیدن و اسارت ملت ایران ) ، در حکم کشیدن خط بطلان بر روی قانون ملی شدن صنایع نفت در سرتاسر کشور مصوب 29 اسفند 1329 می‌باشد .
آقای بیژن نامدار زنگنه در دوران نخست وزارت بر نفت ، با دستیه کردن قرارداد کرسنت ، باعث زیان کمابیش 50 میلیارد دلاری برای کشور گردید و در این دوره نیز افزون با هم‌آوایی و هم‌گامی با عربستان سعودی در راستای افزایش « سطح تولید نفت » ، اکنون به اصطلاح خودشان با « شیرین کردن » قراردادهای نفتی ( البته برای بیگانگان ) در پی بازگرداندن صنعت نفت ایران به دوران پیش از ملی شدن صنایع نفت در سرتا سر کشور است . البته این کاری‌است « کارستان » که آمریکا و انگلیس با حمایت شوروی سابق ، با وجود کودتای 28 امرداد و سرنگون کردن دولت ملی دکتر مصدق موفق به انجام آن نشدند .
ایشان پس از آن که در اجلاس دو سال پیش وزیران نفت اوپک با سکوت خود در برابر درخواست عربستان سعودی برای افزایش سهمیه ( در حالی‌که تصمیمات اوپک با « اجماع »می‌باشد ) ، با عث آن شدند که با افزایش سهمیه‌ی تولید ، بهای نفت از نصف هم کم‌تر گردد و در این راستا زیان‌های بسیاری بر ملت و مردم ایران وارد شد . البته بسیاری از دیده‌بانان مسایل ایران ، این مساله را هم‌راه با بسیاری مسایل دیگر از « پیش‌شرط » آغاز مذاکرات هسته‌ای می‌دانند .
گفته می‌شود در تنظیم قراردادهای تازه نفتی یا قراردادهای « شیرین به کام بیگانگان » که این‌ها نیز مانند دیگر امور مرتبط با منافع ملت و مردم ایران ، محرمانه می‌باشند ، شرکت‌های بزرگ نفتی و یا « هفت خواهران » نیز شرکت فعال داشته‌اند .
اما شگفت انگیز در این میان ، سکوت مجلس شورای اسلامی در باره‌ی مسایل مرتبط با منافع ملی است ؛ مانند حقوق تاریخی ایران در دریای مازندران ، رکوردزنی در سطح جهانی در تصویب « برجام » و اکنون مساله‌ی قراردادهای ضدقانون ملی‌شدن صنایع نفت در سرتاسرکشور ، برپایه‌ی « الگوی شرکت نفتی آمریکایی آرامکو در عربستان سعودی » برای غارت و چپاول ثروت ملت و مردم ایران و ..
روزگاری « غایب همیشه حاضر » عارف قزوینی می‌پرسید : «چرا که مجلس شورا نمی‌کند معلوم / که خانه ، خانه غیر است یا که خانه‌ی ماست ؟ باید گفت : آسوده بخواب عارف : « خانه ، خانه غیر است » .
سه‌شنبه 15 دی‌ماه 1394 ـ هوشنگ طالع
