۷۵ تن از خانواده‌های اعدام شدگان و قتل‌های سیاسی در جمهوری اسلامی، با امضای نامه‌ای، صدور حکم زندان برای منصوره بهکیش، از اعضای «مادران و خانواده‌های خاوران» را محکوم کردند و خواستار لغو آن شدند. خانم بهیکش به هفت سال و نیم زندان محکوم شده است.
این حکم از جمله به اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور» صادر شده است.
به گزارش رادیو فردا منصوره بهکیش در سال ۹۱ هم به چهار سال حبس محکوم شده بود که شش ماه آن تعزیری و سه سال و نیم تعلیقی، به مدت پنج سال، بود.
امضاکنندگان این نامه در این ارتباط نوشته اند: «این مدت در حال اتمام بود که با پرونده جدیدی که برای او باز کرده‌اند، حکم تعلیقی، قطعی و در مجموع، ۱۱ سال و نیم حکم زندان می‌شود.
به نوشته وبسایت «مادران پارک لاله»، در نامه‌ای که ۷۵ تن از اعضای خانواده‌های اعدام شدگان و قتل های سیاسی در حمایت از خانم بهکیش امضا شده، دلیل این اتهامات، «دادخواهی» و «فعالیت‌های مدنی، سیاسی، صنفی و فرهنگی» او ارزیابی شده‌است.
منصوره بهکیش از اعضای مادران و خانواده‌های خاوران است که جوانان‌شان در دهه ۶۰ و بخصوص تابستان سال ۶۷ بدون برخورداری از امکان دفاع حقوقی و شرکت در محاکمه‌ای رسمی با نقض حکم حبس یا پس از پایان حبس، اعدام و در مکانی بی‌نام دفن شدند. شش تن از اعضای خانواده خانم بهکیش در آن زمان اعدام شدند.
بر اساس این بیانیه، منصوره بهکیش که شش تن از اعضای خانواده اش در دهه ۶۰ اعدام شده‌اند، «عضوی فعال از مادران و خانواده های خاوران است. کسانی که به گفته خود وی، هیچ گاه حاضر نشدند که از حقوق خود به عنوان یک انسان دادخواه دست بشویند و ظلمی را که در حق شان شده است، به فراموشی بسپارند».
امضاکنندگان بیانیه نوشته اند: «منصوره بهکیش به همراه خانواده‌های دیگر خواستند و می‌خواهند بدانند عزیزان‌شان به چه اتهامی محاکمه و اعدام شدند؟ چرا فرصت دفاع به آنها داده نشد؟ چرا از داشتن حق وکیل و دیگر حقوق متهم محروم ماندند؟».
در این بیانیه همچنین آمده است که خانم بهکیش و خانواده‌های دیگر «خواستار روشن شدن جنایت‌های دهه ۶۰ و به‌ویژه تابستان ۶۷ هستند. خانم بهکیش که دو برادرش در این سال اعدام شدند، و دیگر خانواده‌های اعدام شدگان ۶۷ می‌پرسند به چه جرمی، عزیران‌شان را دوباره محاکمه کردند؟ کجا دفن شان کردند؟ می‌خواهند بدانند در آن تابستان در زندان‌های کشور چه گذشت. می خواهند اعضای هیئت مرگ، تصمیم گیرندگان آن کشتار بزرگ و کسانی که احکام مرگ را اجرا کردند، پاسخگوی اعمالشان باشند».
به گفته سازمان های حقوق بشری و مخالفان جمهوری اسلامی ایران، بین سال های ۶۰ تا ۶۷، شمار زیادی از زندانیان سیاسی، متعلق به گروه‌ها و سازمان‌ها و احزاب مخالف در زندان‌ها زیر شکنجه کشته و یا اعدام شده‌اند.
وبسایت «مادران پارک لاله»، ۷۵ امضاکننده بیانیه در عین حال، درخواست برای «روشن شدن حقیقت، پاسخگویی مسئولین و حق دادرسی عادلانه در مورد عزیزان‌شان»، «برگزاری مراسم بزرگداشت برای عزیزانش» و «حضور در حرکت مادران پارک لاله» را از جرایم خانم بهکیش دانسته‌اند.
مادران پارک لاله در سال ۸۸ و پس از مقابله حکومت جمهوری اسلامی ایران با معترضان به نتایج انتخابات ریاست جمهوری همان سال، در اعتراض به آنچه «دستگیری‌ها، قتل و سرکوب معترضان» نامیدند، در پارک لاله تهران تجمع کردند.
