امین بیات
در دوران پر افتخار “کنفدراسیون محصلین، دانشجویان و فارغ التحصیلان ایرانی در خارج از کشور” ، که علیه مواضع ارتجاعی دولت چین علیه مردم ایران و در توجیه سیاستهای حکومت شاه ، بوسیله حزب کمونیست صورت میگرفت ، صف بندیهائی در درون کنفدراسیون موجود بود، مشترک مبارزه میکردیم.
مواضع ما* در آن دوران علیه امپریالیسم جهانی بسر کردگی آمریکا بطور روشن و آشکار مطرح میشد و همچنین علیه دولت وابسته به امپریالیسم شاه، و در این ارتباط بود که از دولت چین که خود را ” کمونیست” و مدافع زحمتکشان جهان قلمداد میکرد نیز بعلت دفاع و همکاری با دولت شاه به چین توده ای اعتراض و ایراد داشتیم، و بمواضع رفیق مائو که میگفت “بگذار صد گل بشکفد” نیز به دیده احترام می نگریستیم.
اما در گذشته بحث در ارتباط با واقعیات درون جامعه ایران و ماهیت رژیم شاه از جانب دیگر از این نکته حرکت میکردیم که رژیم شاه بطور کامل وهمه جانبه به امپریالیسم جهانی وابسته بو دواساسا خود بخشی ازسیستم جهانی امپریالیستتی بود، از این رو و در این ارتباط بود که تقویت رژیم شاه در تضاد کامل با منافع زحمتکشان مردمان میهن ما، بود.
برخورد به سیاست خارجی چین در سطح جهانی به این دلیل اتخاذ میشد که علت و علل همکاری با رژیم شاه را علیه منافع مردم ایران ارزیابی میکردیم.
اما در آن دوران پر افتخاربودند دوستان و رفقای مترقی در درون کنفدراسیون جهانی که کوشش میکردند بجای دیدن واقعیت و علت یابی درست با طرح مسائلی از قبیل “این سیاست را باید در سطح جهانی ارزیابی کرد.” اشتباهات و انحرافات حزب کمونیست چین در قبال رژیم شاه را نا دیده میگرفتند و سر پوش روی آنها میگذاشتند، درحقیقت سیاستهای ضد مردمی دولت چین را توجیه میکردند، باعث تاسف است که حتا امروز نیز در ادامه سیاست غلط و وابسته ی خود نسبت به چین، پا فشاری میکنند.
موضع گیری مستقل ما درگذشته و امروز حرکت در خدمت یک هدف عمده ی سیاسی یعنی دفاع سیاسی از منافع مردمان ایران و بویژه زحمتکشان میهنمان در قبال حفظ تمامیت ارضی ایران، که البته رژیم شاه از این امتیاز برخوردار بود، اما رژیم جمهوری اسلامی در جایگاهی قرار گرفته که از سر ناچاری و ورشکستگی سیاسی و اقتصادی و نداشتن مشروعیت از طرف مردم ایران، و برای جلو گیری از سقوط خود بدست مردم ایران، میرود با بستن “قرار داد” ی با دولت چین،ایران و مردمان ایران را مستعمره ی چین و حزب کمونیست این کشور کند، و حتا تن به جدائی بخشی از ایران بدهد.
دولت جمهوری چین وطرفداران ایرانی گذشته وفعلی چین درجهت ” اثبات ودرستی” این”قرار داد”که هنوز بصورت پیشنویس است، با آگاهی از عملکرد وماهیت ضدایرانی جمهوری اسلامی درطی 41 سال گذشته،قدم برمی دارند، از جانب این دوستان طرفدارچین درحال حاضرکوچکترین انتقادی نسبت به این “قرار داد” اسارت بار دیده نمیشود، و بخشی از اینها ادعا کرده اند و میکنند که هر نیروئی یا فردی کوچکترین انتقاد ی به سیاست خارجی چین ، بکند نه فقط نادرست است ، بلکه ضد انقلابی است ، و فراتر رفته، ضد کمونیست، است .
دولت چین معتقداست که بایدازکشورهای تولید کننده نفت حمایت کند، یعنی ازکشور هائی مانند ایران، ونزوئلا، عراق ، لیبی، و کویت که مورد نظر دولت چین است ، البته سیاست پشت پرده واز قبل تنظیم شده جهت تسلط و گسترش سلطه ی حزب کمونیست چین براین کشورها تنها برای چپاول ثروت ملی مردمان زحمتکش آنها میباشد، و مسئله حقوق بشر و رعایت آن توسط جمهوری اسلامی بی معنی است.
در گذشته دعوت از اشرف پهلوی، فرح پهلوی ،هویدا به چین و ضد امپریالیست خطاب کردن شاه ، همان سیاست امروزبا رفت وآمدن سران جنایتکار رژیم به چین وآمدن رئیس دولت چین به بارگاه آدم کشی مانند خامنه ای ادامه دارد.
در گذشته سیاست چین دفاع از ژاندارمی شاه درمنطقه و تثبیت رژیم شاه بود ، امروز نیز چین کمونیست از رژیم جنایتکار اسلامی دفاع کرده و برای تثبیت و ادامه جنایاتش دست دوستی و هم پیمانی میدهد، که چیزی جز خیانت به منافع ملی مردم ایران نیست.
به نظرمن بعید به نظر میرسد که دولت چین از جنایات مرتکب شده جمهوری اسلامی بی خبر باشد، یعنی از کشتار 97،86،96 و 98، وازاعدامها وترورهای در خارج از کشور، بی اطلاع باشد ، که هزاران نفر شهروند بیگناه ایرانی بدست مزدوران اسلامی دستگیر، زندانی، شکنجه و اعدام شدند.
بموجب پیش بینیهای درون متن “قرار داد” پیشنهادی چین به ایران ، قرار است 400 میلیارد در ایران سرمایه گذاری شود و دراستخراج نفت ، گاز، و صنایع پترو شیمی ، در زیر ساختار های تولیدی، با واگذاری سواحل خلیج فارس ، جزیره کیش، بندر چابهار، و همچنین پیاده کردن ارتش و داشتن پایگاه نظامی ، همکاریهای امنیتی جهت سرکوب معترضین، همکاریهای بانکی و…ایران را تبدیل به مستعمره ی چین کنند، تا در قبال این بخش از مزدوران جمهوری اسلامی چین در سازمان ملل متحد بنفع ایران در رابطه به ادامه حیات نگین جمهوری اسلامی رای بدهد چین یعنی سوسیالیسم در حرف و امپریالیسم درعمل تبدیل شده است.
دولت مستاصل جمهوری اسلامیبا گرفتاریهای بی حداقتصادی تغییر موضع داده واز شعار “نه شرقی نه غربی” به دامن تمام شرقی افتاده، اگرهمسوئی و پشتیبانی از جمهوری اسلامی در گذشته بوسیله “حزب توده” بنفع روسیه انجام میگرفت، امروزاین وظیفه به هواداران ایرانی چین از جمله “حزب رنجبران” که سابقه خیانت در اول انقلاب 57 درپروده این حزب نهفته است که ازخمینی “گز نکرده پاره میکردند” دفاع کردند ودر باز داشت و لودادن جوانان با پاسداران همکاری نمودند، بر کسی پوشیده نیست امروز میدان دار دفاع از سلطه امپریالیسم چین شده اند، باید جوابگوی سیاستهای مخرب و ضد ایرانی خود، باشند.
اگر سیاست خارجی چین برپایه ی انترناسیونالیسم کارگری بنا شده، باید بهاین مسئله اقرار کند که پشتیبانی وکمک به دولتهای سرمایه داری از جمله ایران اسلامی، در حقیقت دشمنی با طبقه زحمتکش ایران است که مورد استثمار و سرکوب عوامل جمهوری اسلامی قرار دارد و چین مهر سکوت برلب زده است و سر پوش روی تضاد بین کارو سرمایه میگذارد، جالب است که دیگر خبری از سیاستهای سابق چین که نسبت به شوروی سابق اتخاذ میکردند وشوروی را “سوسیال امپریالیسم” حالا بدرستی یا غلط ، خطاب میکردند نیست، گر چه امروز تفاوتی میان آنها دیده نمیشود، امروز جهت چپاول ثروت منطقه از جمله ایران با هم در سیاستهای توسعه طلبی متحد وهمداسانند، و مدافعان سیاست خارجی چین و روسیه هم مهر سکوت بر لب زده اند.
از زمانیکه دولت چین به حمایت و همکاریاز رژیم جنایتکار اسلامی شتافته، خشم ونفرت نیروهای ملی و دمکرات ، چپ، مترقی و مستقل ایرانی را نسبت به این سیاست ارتجاعی را برانگیخته است، طرفداران ایرانی چین امروز در سر درگمی عجیبی فرو رفته اند، ما در گذشته سیاست دولت چین را در قبال ایران سیاستی ضد مردمی و ضد کارگری ارزیابی میکردیم، امروز نیز به این سیاست معتقدیم و ادامه میدهیم و دنباله روی سیاست کورکورانه بعضی ایرانیان را محکوم میکنم.
09.10.2020
Bayat.a@freenet.de
https://www.facebook.com/amin.bayat.9
