هموطنان ما در ایران هر روز به شیوه های گوناگون نارضایتی و رویگردانی خود از رژیم اسلامی را به نمایش می گذارند. آنان هر یک به زبان و توجه به امکانات خود می‌گویند که حکومت دیکتاتوری خامنه‌ای و سیستم دینی را برنمی‌تابند: گروهی با اعتصابات و اعتراضات و تحصن‌ها در کوچه و خیابان، در مدرسه و دانشگاه و کارخانه، و گروهی دیگر با «قابلمه های خالی»، بی محابا در مقابل این رژیم ضد مردمی و ضد میهنی به پا بر می‌خیزند. زیرا که قریب به اتفاق مردم ایران دیگر تحمل ماندن زیر یوغ مشتی آخوند ارتجاعی و پوسیده فکر، دزد و چپاولگر، انگل و انگل‌زاده، سپاهی‌مافیایی را ندارد، جانشان از این همه اجحاف به لب رسیده است و کفگیرشان به ته دیگ معیشتی خورده و حتی دیگ را سوراخ کرده و صبرشان به سر آمده است.
به راستی می توان گفت که این حرکت ها دنباله جنبشهای مردم ایران در خوزستان، اصفهان، بلوچستان، کردستان، مشهد، کرج، سنندج، تهران… در دی ماه ۹۶ و آبان ۹۸، علیه حکومت ننگین و مستبد اسلامی است. به درستی این ها جنبشی‌های اعتراضی با دست خالی در برابر گلوله عوامل نظام بودند که هزاران کشته، زخمی و زندانی از خود جای گذاشتند. این جنبش‌ها همچنین دنباله حرکت پایدار، مداوم، آرام و مدنی معلمان و بازنشستگان هستند که بارگاه خلیفه اسلامی را به لرزه درآورده‌اند که می‌روند تا کسبه و دانش‌آموزان و دانشجویان را نیز با خود همساز کنند.
در این روزها کارزار نمادین «قابلمه های خالی» به ابتکار عده‌ای از افراد و نهادهای مخالف رژیم به راه افتاده است. با اینکه این کارزار دوران جنینی خود را می گذراند، اما چون ریشه در مطالبات بنیادی جامعه دارد، توان همه گیر شدن را در خود دارد می تواند تبدیل به توفانی شود که بارگاه خامنه‌ای و شرکایش را در هم ریزد.
کارزار «قابلمه‌های خالی» خیلی ساده و واقع‌گرایانه از مردم ناراضی می خواهد که در زمان های تعیین شده به پشت بام ها یا به بالکن ها رفته و به عنوان نفی رژیم اسلامی و به نشانه اعتراض به فقر و تنگدستی مردم، قاشق‌های خود را بر قابلمه‌ها کوبیده و فریادهای مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه‌ای سر دهند.
حزب جمهوری خواه سوسیال دموکرات و لائیک ایران که یکی از احزاب جبهه ملی ایران می باشد، همواره خود را در کنار مردم دانسته و از همه جنبشهای مستقل، مردمی، آزادی‌خواهانه که مخالف تبعیض و وابستگی می‌باشند و مدافع برابری حقوقی شهروندان و بزرگواری انسانند، پشتیبانی می کند.
این کارزار که به نوعی صدای مردم آزاده است، باید تداوم پیدا کند. این شیوه کار می‌تواند اعتماد همه آحاد ملت ایران را در راستای #همسازی_ملی_ایرانیان برای دستیابی به سرنگونی رژیم اسلامی برآورده سازد.
پیوستن به این کارزار به معنای پیوستن به حزب و نهاد و گروه ویژه‌ای نیست، بلکه همصدا شدن با یک خواست ملی و میهنی یعنی ترد به رژیم جمهوری اسلامی ایران و نه به تبعیض، به فقر، به فساد، به حاکمیت دینی و آری به آزادی، به دموکراسی، به استقلال و به دادگستری است.
ما نه تنها لازم می‌دانیم از کارزار قابلمه‌های خالی پشتیبانی کنیم بلکه از همه دوستداران خود در داخل کشور می‌خواهیم به این جنبش پیوسته و با آن همکاری کنند.
به نظر ما جا دارد که ایرانیان خارج از کشور نیز از این ابتکار ایرانیان داخل ایران پشتیبانی کنند و فریادهای آنان را در جهان پژواک دهند.
همسازی، مبارزه، پیروزی
حزب جمهوری خواهان سوسیال دموکرات و لائیک ایران
یکم اسفند ۱۴۰۰
