بنام ازادی ٬ بنام ایران ٬ و با درود بر انقلاب مشروطه . هر سال ۱۴ امرداد برابر است با سالگرد پیروزی مشروطه خواهان بر قوای مستبد محمد علی شاه قاجار و مردم ایران با زنده کردن نام جانباختگان منطقه خودشان با فخروغرور مشارکت خودشان را در سرکوب کردن محمدعلی شاه قاجار و خاندان دزد و فاسد او بنمایش میگذارند. البته مردم ایران همیشه با غروراز ستارخان«سردار ملی» و باقرخان«سالار ملی»و یفرم خان و دیگر رهبران اذربایجان شروع میکنند زیرا همه باور دارند که اگر عزم جزم پدران اذری و ارمنی ما در اذربایجان نبود روزگار بصورتی دیگر رقم میخورد.پس کلاه از سر بر داریم و بگویم یاشاسین ایران یاشاسین اذربایجان و یاشاسین دلاوران ایران. نگاهی بیندازیم بگزارش جناب احمد کسروی از ان روزها: از دهه نخست فروردین [۱۲۸۸ خورشیدی] نشان گرسنگی میان مردم پدیدار شد. کسانی با رخساره‌های کبود پژمرده و چشم‌های فرورفته دیده می‌شدند…. هوا امسال بخوشی می گذشت و در این هنگام سبزه‌ها سرافراشته بود. کم کم گرسنگان به سبزه‌خواری پرداختند. به باغها ریخته، گیاه‌های خوردنی بویژه یونجه را چیده، می خوردند. از این زمان تا سی و چند روز دیگر که راه‌ها باز شد، یونجه خوراک بینوایان بود… تا سالها داستان یونجه خوردن در تبریز بر سر زبان‌ها بود. این حال و روز مردمی بود که در محاصره قوای دولتی گرفتار آمده بودند اما گرسنگی را در راه آزادی به هیچ می‌گرفتند. همان روزها یک مجاهد ارمنی خطاب به تبریزیان گفته بود: “ملت! آج سگز آزاد سگز.” مردم! گرسنه‌اید ولی آزادید.در تهران هم وضع بهتر از این نبود صوراسرافیل روزنامه نگار و ملک المتکلمین خطیب را در برابر چشمان محمد علی شاه خفه کردند؛ سلطان العلمای خراسانی، سردبیر روزنامه روح‌القدس را در چاه انداختند. ملک‌المتکلمین، آن گاه که به مسلخ می‌رفت، با آوازی رسا سرنوشت شاه مستبد را پیش بینی کرده بود: ما بارگه دادیم، این رفت ستم بر ما /// تا خود چه رسد خذلان بر قصر ستمکاران در خرداد سوزنده تهران و در صحن بهارستان، نهال نوپای آزادی‌خواهی زیر سم اسبان قزاقان روس لگدمال شده بود. فرمانده روس قزاقها یعنی لیاخوف روسی از هیچ جنایتی کوتاهی نکرد اما او هم با وجودی که با تهدید روسها موفق به دریافت امان نامه شد و از تهران جان بدر برد بعد وقایع اکتبر در روسیه به ژنرال دنیکین فرمانده روس‌های سفید پیوست و چون سفید‌ها شکست خوردند، به باتوم گریخت و در آن جا به دست سه تن از مجاهدان گرجی گشته شد. این فقط لحظاتی از وقایع ان سالهاست و حال کسانی که مدعی ملی بودن هستند!! ان هم بعد از افتضاح بالا اوردن سال ۵۷ و سواری دادن به امام کبیرشان و ویران کردن ایران جمهوری خواه شدند و کاررا بدانجا کشاندند که تاریخ این مرز و بوم را هم تحریف میکنند و مشروطه این افتخار ایران را به سایه می رانند زیرا با منطق این همه چیز دانها تاکید بر این مناسبت باعث تقویت رضا پهلوی میشود!! اما همین ادیب بـرومـند برای «علی ومهدی غایب»شعر میگوید و اصلا درک ندارد که اولا جبهه ملی ادعا میکند که سکولار است و دوما مردم ایران همه مثل شما شیعه علی گویم نیستند این حرکت نابخردانه شما باعث کدورت بیشتر و عدم اعتماد دیگران به جبهه میشود و دیگر حالت شترمرغ بودن کارگر نیست . این اعلامیه عجیب و غریب انسان را به شک میاندازد که چه چیز باعث شده که ادیب بـرومـند با ادبیات اجنه بخواهد یادبود مشروطیت را تبریک بگوید؟ شرم اور است که حضرات هنوز به این درک نرسیده اند که تاریخ و افتخارات یک مملکت چیزی نیست که با تغیرعقیده شما قابل تغیر باشد!خسته نباشید.پایان اوراد نامه اش پند اموز است «جبهه ملی ایران روز چهاردهم مرداد را گرامی می دارد و آرمانهای ملت را در جهت استقرار آزادی و دموکراسی و پیروی از سیاستهای مدبرانه و تامین رفاه عمومی و مبارزه با بیدادگری از درگاه خداوند یکتا آرزو می کند .»بقول شیخ اجل سعدی:« اسباب معیشت ساخته و به اوراد و عبادات پرداخته .» (گلستان ). نشسته سرافکنده بی گفتگوی ز شرم آستین را گرفته به روی . ادیب بـرومـند – رئیس شورای مرکزی جبهه ملی ایــران دعای شما یاداور طنز عبید است یاداوری ان بی ضرر است. «حجی به خریدن خر به بازارمی رفت. مردی گفتش “به کجامی روی؟” گفت “به بازار می روم تاخری بخرم.” گفت “بگوانشاءالله.” گفت “چه جای انشاءالله باشد؟ خر در بازار است و زر در کیسه من.”»رساله ی دلگشای عبید زاکانی
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
