ای صوفی سرگردان در بند نکونامی – تا درد نیاشامی زین درد نیارامی .«سعدی»

با درود من در اینجا میل دارم مقایسه ای داشته باشم بین شاپور بختیار و مهدی بازرگان بعنوان نمایندگان دودیدگاه که تلاش  کردند نارضایتی مردم را در مسیر باور و جهان بینی خود کانالیزه کنند. همانطور که میدانیم و میدانید انقلاب اسلامی پیروز شد زیرا «بازرگان ها و سنجابی ها و دیگر فکل کراواتها»  انها باور داشتند که دمکراسی و ازادی زیر عبای خمینی  قرار دارد.بختیار در مدت اقامت و تحصیل در فرانسه هم در جنگ داخلی اسپانیا در صف طرفداران جمهوریت علیه ژنرال فرانکو جنگید همچنین بعد از جنگ جهانی دوم به عضویت نهضت مقاومت ملی فرانسه در امد و  به عنوان یکی از سربازان فرانسه (ارتش سربازان خارجی مقیم فرانسه) با ارتش نازی جنگید.درود بر او باد  حال ببینیم برنامه دولت ۳۷روز نخست وزیری «شاپور بختیار».حاوی چه نکاتی بود. «برنامه‌های بختیار در دوران ۳۷ روز نخست‌وزیری» بختیار به صراحت و مکرراً در سخنرانی‌ها و برنامه‌های خود اعلام می‌کرد که در اصول نه با شاه سازش می‌کند و نه به خمینی و با تمام قوا تلاش خواهد کرد جلوی دست‌یابی خمینی به قدرت را بگیرد – لغو تدریجی حکومت نظامی و برگزاری انتخابات کاملاً آزاد؛ – انحلال ساواک و جایگزین کردن آن با یک دستگاه اطلاعاتی که در خدمت استقلال و تأمین امنیت کشور باشد؛ – آزادی کلیهٔ زندانیان سیاسی از زندان، اعادهٔ حیثیت و پرداخت غرامت به آن‌ها٬ – محاکمهٔ متجاوزان به حقوق مردم (دستگیری عده‌ای از سرمایه‌داران و یا مدیران دولتی فاسد رژیم سابق)، – پشتیبانی بدون قید و شرط از اصول منشور ملل متحد، اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق‌های مربوط به آن؛ – واگذاری بنیاد پهلوی به عنوان وقف عام؛ – لغو چند قرارداد تسلیحاتی به ارزش ۷ میلیارد دلار؛ – متوقف ساختن خروج نفت به آفریقای جنوبی و اسرائیل، و اعلام خروج ایران از سازمان سنتو – اعطای عنوان شهید به قربانیان انقلاب از طریق گذراندن قانون از مجلسین؛ – لغو هر نوع سانسور (به دنبال همین گفتهٔ بختیار بود که اعتصاب ۶۰ روزهٔ مطبوعات شکسته شد) – تز فکری بختیار بر مواضع کرامت انسان، احیای مشروطه، اجرای قانون اساسی منبعث از نظام مشروطه، مخالفت با ترور اندیشه، جدایی دین از حکومت، تفکیک قوای سه‌گانه کشور فقط از طریق مجلس مؤسسان و انتقال مسالمت‌آمیز قدرت به وسیلهٔ رأی مردم . بختیار در ۳۷ روز نخست‌ وزیریش پی‌درپی در مورد جایگزینی دیکتاتوری نعلین با دیکتاتوری چکمه هشدار می‌داد. به اعتقاد او خطر روی کارآمدن و اسقرار حکومت دینی، از دیکتاتوری چکمه به مراتب بدتر است. او از تق‌تق نعلین روحانیون صدای فاشیسم را می‌شنید. به محض پذیرش نخست وزیری از جانب بختیار تعداد معدودی از او پشتیبانی کردند از جمله مهشیدامیرشاهی که در     در شمارهٔ ۱۷ بهمن ۱۳۵۷ در روزنامهٔ آیندگان مقاله‌ای با عنوان «کسی نیست از بختیار حمایت کند؟» منتشرکرد و  غلامحسین صدیقی  که در باره شخص دکتر بختیار و وضع کشور گفت: » دکتر بختیار آنگونه که من می شناسم، دارای دو ویژگی عمده است که شخصیت او را از بسیاری رهبران ملی ممتاز می کند. بختیار دارای آنچنان شجاعتی است که در این شرایط در زمانی که همه به فکر قهرمان شدن و کسب وجاهتند پا به میدان می گذارد. ویژگی دوم او عشق و علاقه ای است که به میهن دارد. علاقه او به استقلال ایران مسئله ای است که در طول سالیان دراز هرگز دچار تزلزل نشده است. و فکر می کنم در این برهه از تاریخ این پیروزی ملت است که آدمی مثل دکتر بختیار مامور تشکیل کابینه می شود.»وی افزود: » بختیار این شهامت را داشته که به میدان بیاید و وظیفه ما و همه رهبران ملی کمک به اوست. باید مملکت را نجات داد. صحبت سر شخص دکتر بختیار، جبهه ملی، یا بنده و شما و حتا اعلیحضرت شاه نیست، بلکه بحث بر سر مملکتی است که وظیفه حفظ و صیانتش به عهده ماست. بختیار در مصاحبه با روزنامهٔ لومتن گفت: جمهوری اسلامی خمینی یک مجهول مطلق است، اگر کسی برای فهمیدن این موضوع به متون گذشته مراجعه کند پشتش به لرزه در می‌آید. او نه تعدد گروه‌های سیاسی را می‌پذیرد و نه دموکراسی را، می‌خواهد روحانیت قانونی الهی را اجرا کند. همه چیز این‌جا شروع می‌شود و این‌جا تمام می‌شود. حال نظر او را راجع بجنگ بخوانیم. بختیار بر این باور بود که از یک طرف خمینی با سوءاستفاده از پولی که در اختیار داشت و گماشتن بی‌حد و حصر آخوند و شیعه در بغداد و تهدید به لغو پیمان‌نامه ۱۹۷۵ الجزایر (صرفاً به این دلیل که شاه آن را امضا کرده بود) شروع به تحریکات داخلی در عراق می‌کند. از سوی دیگر ارتش بر اثر اقدامات خمینی به شدت تضعیف و تحقیر شده و دیگر آن انسجام لازم را ندارد. از همین‌جا بود که خطا و اشتباه عراق شروع می‌شود. عراق به این دلیل که می‌خواست از دست خمینی هرچه زودتر راحت شود به خیال خود در پی استفاده از وضعیت تضعیف ارتش برآمد، غافل از این‌که ایران و خمینی دو مقولهٔ جدا از هم هستند. وقتی به ایران حمله‌ای شود هر ایرانی، جدا از هر عقیده و مذهبی که دارد در دفاع از آب و خاک میهن با دیگران هماهنگ می‌شود.بختیار معتقد بود این جنگ هدیه‌ای است بر جمهوری اسلامی و وسیله‌است برای تقویت و تداوم آن، چه این نظام آن را وسیله‌ای قرار خواهد داد برای سرپوش گذاشتن بر ناتوانی‌های خود در ادارهٔ مملکت و سرکوب اعتراضات مردم. نهضت مقاومت ملی ایران و شاپور بختیار از معدود گروه‌ها و شخصیت‌های مخالف حکومت ایران بودند که از همان روز اول از تصویب قطعنامه ۵۹۸ شورای امنیت استقبال و بر اجرای آن اصرار ورزیدند. حال نظری به فعالیتهای مهدی بازرگان بیفکنیم. سال 1313 پس از 7 سال تحصیل در فرانسه به کشور بازگشت ٬ در سال 1315 در دانشکده فنی دانشگاه تهران مشغول به تدریس شد و دو دوره ریاست دانشکده فنی را به عهده گرفت٬ اولین نمازخانه را در دانشکده فنی در محیط دانشگاه تهران ایجاد کرد.بازرگان اولین تألیف دینی خود را با عنوان «نماز» بین سال‌های 1315 تا 1320 برای جوانان نوشت‌. در سال 1340 همراه با طالقانی و «سحابی پدر» «نهضت آزادی ایران» را پایه‌گذاری کرد٬انهم به دلیل اینکه او مخالف خط حاکم بر جبهه ملی«جدایی دین و دولت»بود.میرسیم به حوادث قبل از ۲۲بهمن٬ راهپیمایی اربعین نقطه عطفی است٬ سر تعظیم فرود اوردن تمام مخالفان در برابر رهبری خمینی.با کمی دقت میتوان دید و باید  جمعه ۲۹دیماه ۵۷ را زمان استقرار حکومت اسلامی دانست چند مثال مستند – به اطلاعیه کمیته تدارکاتی راه پیمایی اربعین توجه کنید: ـ فقط به تذکر مامورین انتظامی جامعه روحانیت توجه کنید.-ـ از دادن شعارهای متفرقه و آوردن پلاکاردهای مختلف که با یکپارچگی و هدف های اصیل جنبش اسلامی مغایرت دارد خودداری کنید. ـ خواهشمند است همگان با وضو بوده و وسایل لازم را جهت برگزاری نماز همراه بیاورند. – در تظاهرات دیروز، تنها یک پرچم ایران بود که آن را هم دستور دادند بیاورند پایین و از مسیر خارج کنند. ـ در خیابان کندی از راه پیمایی یک گروه متشکل از زنان و مردان جلوگیری به عمل آمد و به آنها تکلیف شد که زنان و مردان در دسته های جداگانه باید حرکت کنند.نمونه ای از شعارهای تظاهرات اربعین درس اموز است برای کسانی که  بدروغ میگویند ما رو دست خوردیم.ـ تا خون در رگ ماست ، خمینی رهبر ماست – حزب فقط حزب الله ، رهبر فقط روح الله ـ جمهوری اسلامی مظهر عدل و داد است – ـ خمینی، خمینی، تو وارث حسینی مهندس بازرگان در حالیکه روی یک اتومبیل ایستاده بود، قطعنامه هشت ماده ای تظاهرات را که از بلند گوهای قرار گرفته بر روی مینی بوس ها در میدان و در مسیر خیابان آزادی نصب شده بود، قرائت کرد. در این قطعنامه ضمن غیر قانونی خواندن سلطنت خاندان پهلوی، شورای سلطنت، ولایتعهدی و دولت بختیار، خلع شاه از مقام سلطنتی اعلام شده و آمده است: خواهان برقراری جمهوری اسلامی هستیم. جمهوری آزاد اسلامی که با رای ملت بر سر کار آید و مملکت را بر مبنای تعالیم حیاتبخش اسلام اداره کند و از خمینی درخواست شده بود که هر چه زودتر دولت موقت را معرفی نماید. منطق مهدی بازرگان در رد  قانون اساسی مشروطه را مشاهده کنید« آخر این چطور دکتر در حقوق است وآزادی‌خواه، هزار بار مردم این مملکت این قانون اساسی را با آن زوائدش نفی کردند، طرد کردن، پاره پاره کردند. حالا ایشون می‌خواهد این را زنده کند.» مصاحبه بازرگان با روزنامه ایندگان ۲۱بهمن۱۲۵۷ حال جواب شاپور بختیار به مهدی بازرگان را در همان روز و همان روزنامه مشاهده کنید. «او می گفت: “افرادی را می شناسم که تا دیروز طرفدار جدی قانون اساسی بودند و امروز آن را منسوخ می دانند غافل از اینکه قانون گناهی نکرده، بلکه مجریان آن گناهکار بوده اند… قانون اساسی که شما و من را به اینجا آورده و به آن گرانی تمام شده، برای آن مجاهدت ها شده، حالا باطل شده؟ چه کسی باطل کرده است؟ چگونه مصدق و بقیه نخست وزیر شدند و فرمان آنها صحیح بود، ولی فرمان من غلط بود… وقتی گفتیم رو به دموکراسی می رویم، مقصود این بود که باید با آزادی همراه باشد نه با آزادی یک عده، وقتی صحبت از قانون اساسی می کنیم صحبت از اجرای صحیح قانون اساسی می کنیم.”» من به دلیل طولانی شدن نظرم به خیانت بازرگان در رابطه با اطلاع از قریب الوقوع بودن جنگ و سکوت او از ترس نفرین خمینی و حتا حاضر نشد تا زمان مرگش این راز را برملا کند حتا در وصیت نامه اش هم خود ر موظف به یک پوزش خواهی از مردم ندانست.!!!نمیخواهم بپرسم چرا کسی که مدعی هستید به حاکمیت مردم و ازادیخواهی معتقد بود چرا بعد از بیرون راندن محترمانه اش از حاکمیت با خفت و خواری نماینده مجلس اسلامی شد؟و حتا با وجود کتک  خوردن و بیرون رانده شدن از مجلس تا زمان مرگش کاندید شعبده ای بنام انتخابات شد نصیبش هم همان«هیچ»رهبرش خمینی بود و بس.در پایان بنظر شما بازرگان مسئول خون چند جوان کشته شده در جنگ است؟