یونگه ولت – ترجمه رضا نافعی
از چند دهه پیش آمریکا برای خود این حق را قائل شده که هرسال بر اساس گزارشی که بنام حقوق بشر تهیه می کند به داوری در باره دیگر کشورها بپردازد ولی خودپسندانه خطاهای خود را نادیده بگیرد. این نادیده گرفتن خطاها خود محصول یک مغزشوئی دراز مدت و از روی برنامه است و در نتیجه اکثریت قریب به اتفاق آمریکائی ها یقین قاطع دارند که ایالات متحده آمریکا همیشه در کنارفرشتگان قرار دارد و در اتحاد با آنها با بدی و پلیدی در جنگ است، به همین دلیل هیچ وقت دچار اشتباه نمی شود.
یکی دیگر از اصول مسلم و بی تردیدی که آمریکائی ها به آن اعتقاد دارند این است که ایالات متحده یک ملت استثنائی است و ماموریت الهی آن این است که اقتصاد بازار آزاد و دموکراسی را – طبق الگوی آمریکا – بر جهان حکمفرما سازد. و اگر لازم شد حتی با بمب و خمپاره .
پس از فروپاشی شوروی آمریکا احساس کرد که راه و روشش درست است و در بسیاری از کشورها و مناطق جهان دست به تاخت و تاز نظامی و جنگ های اقتصادی زد با عواقبی خانمان برانداز با میلیون ها قربانی انسانی، بویژه در میان مردم غیر نظامی این مناطق. این در عرصه سیاست خارجی بود . همراه و همگام با این روند در خود آمریکا نیز حقوق دموکراتیک و حقوق بشر محدود تر و محدود تر شد تا جائی که بنا به دستور دولت شکنجه زندانیان نیز در دستور کار قرار گرفت. قُله بی حیائی این است که وزارت خارجه آمریکا هر سال در گزارش مفصلی که در باره تجاوز به حقوق بشر منتشر می کند در بارۀ 190 کشور دیگر جهان داوری می کند. ولی از چندی پیش جمهوری خلق چین هم دست بکار شد. حالا چین هم گزارش در باره تجاوز به حقوق بشر در آمریکا منتشر می کند و در واقع آئینه ای در برابر چهره آمریکا نگاه می دارد که آمریکا خود را نیز ببیند. این بار هم پس از انتشار نشریه آمریکائی در 19 آوریل بدیل چینی آن نیز منتشر شد.
در گزارش امسال وزارت خارجه آمریکا، چون تمام گزارش های سالهای پیشین به وضوح مشاهده می شود که معیار داوری سنجش واقعی وضع یک کشور نیست، زیرا از لحاظ تهیه کنندگان گزارش آنچه برای داوری آنها اهمیت دارد این است که آیا کشور مورد نظر، مطیع و سربزیر در خط سیاست خارجی واشنگتن حرکت می کند یا نه. بر این اساس جای شگقتی نیست اگر می بینینم که مقصر عمده، از دیدگاه وزارت خارجه آمریکا سوریه است با آن « خشونت هراس انگیز» و » خشونت بیرحمانه پرزیدنت اسد علیه مردم میهن خود». اما ، از سوی دیگر، در این گزارش چیزی در باره بیرحمی بخش بزرگی از شورشیان سوریائی که بخشی از آنها انگیزه های مذهبی دارند، لام تا کام ، یک کلمه هم نمی خوانید.
با ایران هم همین روش را بکار می برند. دولت ایران متهم می شود به این که « صلح منطقه و کل جهان را به خطر انداخته است» – در حالی که در واقع اسرائیل و آمریکا هستند که دائم صلح منطقه و جهان را بخطر می اندازند. در عین حال ایران بعلت « سرکوب جامعه مدنی » محکوم می گردد.
بنا به گزارش مذکور وضع « حقوق بشر » در روسیه نیز «عمیقا موجب نگرانی است» زیرا مسکو «دست به یک سلسله اقداماتی زده که فعالیت فعالان سازمانهای غیر دولتی و آزادیهای مدنی را محدود می سازد». ولی از توضیحات مقامات روسی از جمله استدلال هائی که پرزیدنت پوتین عرضه داشته، مطلقا سخنی در میان نیست.
چین هم بشدت مورد انتقاد قرار می گیرد بویژه برای مقرر کردن قوانین و« مقررات دست و پاگیر» که مانع به ثبت رساندن سازمان هائی است که گویا خواستار گسترش آموزش هایِ جنبش هایِ مستقل سیاسی، مذهبی، معنوی، سازمانهای حقوق بشر و اتحادیه ها هستند. چرا چنین است؟ چون از دید پکن ممکن است این سازمانها بتوانند قدرت دولتی را زیر سوال ببرند.
از سوی دیگر کشورهائی که در عمل به اثبات رسانده اند که از همپیمانهای با وفای امریکا هستند با سخنان آتشین مورد ستایش قرار می گیرند، صرفنظر از این که وضع واقعی در آن کشور از چه قرار است. مثلا لیبی که پس از « بهار عربی » از دست خشونتگران افراطی گرفته شد، از این جهت مورد ستایش قرار می گیرد که وزیر دادگستری آن «از پیشکسوتان جنبش حقوق بشر است » یک دلیل دیگر ستایش از لیبی این است که در آن ، پس از دهه ها، برای نخستین بار، انتخاباتی صورت گرفت که چند نفر خود را نامزد انتخابات کرده بودند.
از این حیرت انگیز تر اظهار نظر در باره بحرین است. جزیره سلطنتی بحرین یکی از مهمترین همپیمانهای آمریکا و پایگاه دریائی آن کشور در خلیج فارس است.اکثریت ساکنان آن شیعی هستند. طبق گزارش حقوق بشر آمریکا اگر مردم قربانی نیروی مسلح امنیتی رژیم سنی آنجا با همدستی دیکتاتور فئودال عربستان سعودی شده اند، تقصیر خودشان است. گزارش، تظاهر کنندگان غیر مسلح در بحرین را متهم به این کرده است که با اعمال خشونت مرگبار به نیروهای امنیتی » حمله کرده اند و سرکوب سبعانه اپوزیسیون را توجیه می کند. عکس آن در سوریه است که اپوزیسیون واقعا مسلح است با رفتاری خشونتبار. ولی نیروهای دولتی که در برابر حمله مقاومت می کنند تا زنده بماند، متهم به نقض حقوق بشر می گردند و مورد انتقاد قرار می گیرند. این است شیوه داوری در سراسر گزارش حقوق بشر آمریکا .
