2011/5/2 mehdi samee جناب مهرداد فتحی با سلام در مورد مطلب شما حرف اضافه تر از مطلب خودم ندارم من هیچ توصیه ای به کسی نکردم من شرایط عینی را تشریح کردم و در مورد حق تصمیم گیری هم پیش نهاد مشخصی دادم که دوباره تکرار می کنم ………… « یک کمیته تحقیق مستقل که از جانب دبیرکل ملل متحد انتخاب شود می تواند در رسیدگیهای خود با تمام ساکنان این کمپ گفتگو کند. این کار را نیروهای آمریکایی چند بار قبل و بعد از اعلام حق برخورداری مجاهدان شهر اشرف از کنوانسیون چهارم ژنو انجام دادند و حتی دولت عراق هم تا آن جا که من اطلاع دارم یک یا دو بار با تمام ساکنان این کمپ به طور انفرادی در مورد تصمیم آنان برای آینده مصاحبه کرده است. کمیته حقیقت یاب تحقیق می تواند به طور دائم در کمپ اشرف مستقر شود و با تامین امنیت آن از جانب آمریکا و دولت عراق به یکایک ساکنان آن دسترسی داشته باشد.» موفق و پیروز باشید مهدی سامع اقای سامع گرامی ممنون از پاسخ شما اگر من هم به نوشته ام اشاره کنم شاید سوتفاهمی پیش بیاید من نیز نوشتم که ان مصاحبه ها در چه فضایی گذشته و تاکید کردم بر مسئولیت سازمان مجاهدین در بروز این حادثه و شرایط فعلی که این افراد گیر کردند از نوشته ام استفاده می کنم ” به قول خودتان ازادى جان و اندیشه یک لفاظى بیشتر نیست ! این حقوق و قراردادها چى؟ در این دنیاى فرو رفته در شعله هاى ظلم و سرمایه کدام دولت بر این قوانین اگر با تجارتش بر نخورد وقعى مى نهد و در سوى دیگر بسا قوانین هست که میتواند نظر دولت عراق را تامین کند. از این گذشته ایا از این هم خبر دارید که مجاهدین نیز با بخش زیادى پیش از مصاحبه ها بصورت انفرادى نشست گذاشته بودند و به طرق مختلف با گفتگو، با تشویق و یا توبیخ و هر روش ضرورى خواسته بودند که در مصاحبه هیچ نگویند که نمى خواهند با مجاهدین یا در اشرف بمانند بعدا سازمان انها را به اروپا منتقل خواهند کرد و …. شاید بگوئید حرف رژیم است و … حق دارید اما ولو یک نفر هم درست باشد شما چه اسم حقوقى بر ان مى گذارید بگذارید خیالتان را جمع کنم و عندالزوم نام ببرم ارى برخى را مى شناسم که این برخورد با انها شده از انها برخى الان به ایران برگشتند، برخى در اروپا هستند و برخى در اشرف اگر خواستید به اسم و توضیحات ضرورى تشریح مى کنم کما اینکه گمان نمى برم که فرقى براى شما بکند ” شاید باورتان نشود همانطور که گفتید چندبار این مصاحبه صورت گرفت و بخصوص در فضای ابتدایی بعد اشغال عراق این امکان بود که امسال من بیرون بیاییم و نهایتا پس از سه یا چهار سال زیر ضرب نیروهای امریکایی و مثل اسیر جنگی بودن و حتی فرستادن من به ابوغریب و … درگیری با نیروهای امریکایی و نفرات مزدوری که به خدمت رژیم و امریکایی ها در امده بودند در کمپ نهایتا بعد هفت خان رسم از ان مهلکه خارج شویم و امروز اینجا باشم اما باور کنید ان روز اصرار سازمان در ماندن در عراق بود نه رفتن و از همه فقط همین رو می خواست بعد مصاحبه امریکایی ها و تحویل کمپ به عراقی ها تنها راه خروج از عراق فقط ایران بود و اگر من هم می ماندم ولو با چنین صحنه ای مواجه می شدم ماندن زهی شرف دارد تا رفتن به زیر سیطره رژیم دیکتاتوری مذهبی اخوندی اشتباهات مشخص و سیاست های غلط سیاسی سازمان توام با روش های غیرقابل توجیه تشکیلاتی زمینه ساز و بستر فاجعه ای شد که اتقاق افتاد البته هیچگاه این حرفم به این معنی نیست که امران و عاملان این کشتار وحشیانه را حتی ذره ای از مسئولیتشان کم کنم انان باید در برابر عدالت پاسخگو باشند یک قطره خون و یک لکه کبودی بر تن ان عزیزان عزیزتر از جان من نباید بی مکافات بماند در این سو نیز نباید با توجیه سیاست های غلط ( حال شما یا هر کس دیگر) به تائید سازمان مجاهدین نشست وبا روش سازمان در ترجیح منافع سازمانی و سیاست های به زمین نشسته، غافل شد از ضرورت حفظ جان و حق حیات انسان های شریفی که من به چشم خود دیدم هر یک گنجینه ای گرانبها از انسانیت، شجاعت، شعور و پاکبازی و … حتی انان که من به اسم می شناسم و شخصا هم به من گفتند که نمی خواهند در سازمان باشند ولی ماندند و ووو اری به تائید ان سیاست نشست و این نکته ایست که من داشتم سیاست ماندن در اشرف به چه بها و به کدام دلیل، نه عراق خاک ماست و نه غزه و لبنان، امروز به یمن اینترنت و … میشود به هر جا دسترسی داشت و فکر نمی کنم شما با من هم نباشید که دیگر چشم داشتن به حرکتی از عراق بسوی ایران قابل تصور باشد چه رسد تحت نظر امریکا و در یک فرض محال به هر حال ممنون از پاسخ تان زنده باشید و پایدار مهرداد فتحی پاریس سوم می 2011
ارگان رسمی حزب سوسیال دموکرات و لائیک ایران
منو
