جمال درودی – عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایرانسخن گفتن از یاری در چند قدمی زندان ، در این شرائط و زمان کاری است بس دشوار . ولی چه باید کرد … ؟ باید حرفی زد … چیزی نوشت … اعتراضی کرد … سکوت و در خود فرو رفتن ره به جایی نخواهد برد .
دیروز گذشتگان گفتند … امروز ما میگوییم … فردا و فرداها آیندگان خواهند گفت .
بخاطر اندیشه و بیان عقیده کسی را در بند نکنید ، بگذارید افکار و اندیشه های مختلف آزادانه در هم آمیزند ، با هم جدال کنند تا نتیجه مطلوب بدست آید .
کورش عزیز، این محکومیت زندان را از صمیم قلب به تو تبریک میگویم . هر کسی لیاقت و چنین شایستگی را ندارد. آرزو داشتم من نیز چون تو این افتخار نصیبم میشد .
زعیم عزیز، ساعتها قلم در دست در این فکر بودم که از تو چه بنویسم … از کجا شروع کنم … ؟ به کجا پایان دهم … ؟ چگونه امکان دارد در یک نوشتاری کوتاه از انسانی آزاده ، عاشق وطن ، پژوهشگری توانا ، نویسنده ای صاحب قلم ، متفکری با ایمان ، نقادی دل سوز ، نظریه پردازی با اعتبار، تحلیلگری صاحب اندیشه ، مبارزی سخت کوش واز همه مهمتر شاگرد ممتاز مکتب مصدق ، چیزی نوشت . تنها به این بسنده میکنم ، او عاشق ایران است وقلبش تنها برای ایران میطپد وهدفی جز عظمت وسربلندی ایران ندارد. امروز اطمینان دارم که او با اراده ای قوی واستوار از این گذرگاه هم سرافراز و پیروز به در خواهد آمد .
زعیم ، تو میدانی و من هم میدانم که چه کسانی از این محکومیت شادمان شدند . آنان کوتوله های سیاسی هستند که تنها چند قدمی خود را میبینند و بر این باورند که با تشکیل محفل انس انتصابی و غیرقانونی آن هم زیر چتر حمایتی مقامات امنیتی جلسات را آزادانه بر پا میسازند و دیگر کسی نیست که خلافکاری های آنان را به نقد بکشد و چون کبک سر به زیر برف برده و فکر میکنند اعمال آنان از دید مردم پنهان میماند .
البته این طبیعی است که هرکس فعالترودرجامعه مطرح ترو درصف مقدم مبارزه قرار داشته باشد مورد تحدید وفشارهیات حاکمه قرار خواهد گرفت . ولی پرسش اینجاست که چرا این انسانهای آزاده در درون این محفل یا شورای انتصابی جایگاهی ندارند و همیشه مورد بقض و حسد و شدیدترین اتهامات واعتراضات قرارمیگیرند.این سوالی است که هرگز دست اندرکاران وباند معروف از ما بهتران بدان پاسخی نداده اند. دیروز اردلان، ورجاوند، موحد و امروز زعیم و من مورد شدیدترین اتهامات و فشارها قرارمیگیریم مضحک آنکه مقامات حکومتی زعیم را به زندان محکوم میکنند و شورای فرمایشی وغیرقانونی تصمیم به اخراج من و تو را دارند. ( حال تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل … ! )
پاینده ایران
جمال درودی – عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایران ( منتخب پلنوم 1382 ) 20 / 05 / 1394
کورش عزیز، این محکومیت زندان را از صمیم قلب به تو تبریک میگویم . هر کسی لیاقت و چنین شایستگی را ندارد. آرزو داشتم من نیز چون تو این افتخار نصیبم میشد .
زعیم عزیز، ساعتها قلم در دست در این فکر بودم که از تو چه بنویسم … از کجا شروع کنم … ؟ به کجا پایان دهم … ؟ چگونه امکان دارد در یک نوشتاری کوتاه از انسانی آزاده ، عاشق وطن ، پژوهشگری توانا ، نویسنده ای صاحب قلم ، متفکری با ایمان ، نقادی دل سوز ، نظریه پردازی با اعتبار، تحلیلگری صاحب اندیشه ، مبارزی سخت کوش واز همه مهمتر شاگرد ممتاز مکتب مصدق ، چیزی نوشت . تنها به این بسنده میکنم ، او عاشق ایران است وقلبش تنها برای ایران میطپد وهدفی جز عظمت وسربلندی ایران ندارد. امروز اطمینان دارم که او با اراده ای قوی واستوار از این گذرگاه هم سرافراز و پیروز به در خواهد آمد .
زعیم ، تو میدانی و من هم میدانم که چه کسانی از این محکومیت شادمان شدند . آنان کوتوله های سیاسی هستند که تنها چند قدمی خود را میبینند و بر این باورند که با تشکیل محفل انس انتصابی و غیرقانونی آن هم زیر چتر حمایتی مقامات امنیتی جلسات را آزادانه بر پا میسازند و دیگر کسی نیست که خلافکاری های آنان را به نقد بکشد و چون کبک سر به زیر برف برده و فکر میکنند اعمال آنان از دید مردم پنهان میماند .
البته این طبیعی است که هرکس فعالترودرجامعه مطرح ترو درصف مقدم مبارزه قرار داشته باشد مورد تحدید وفشارهیات حاکمه قرار خواهد گرفت . ولی پرسش اینجاست که چرا این انسانهای آزاده در درون این محفل یا شورای انتصابی جایگاهی ندارند و همیشه مورد بقض و حسد و شدیدترین اتهامات واعتراضات قرارمیگیرند.این سوالی است که هرگز دست اندرکاران وباند معروف از ما بهتران بدان پاسخی نداده اند. دیروز اردلان، ورجاوند، موحد و امروز زعیم و من مورد شدیدترین اتهامات و فشارها قرارمیگیریم مضحک آنکه مقامات حکومتی زعیم را به زندان محکوم میکنند و شورای فرمایشی وغیرقانونی تصمیم به اخراج من و تو را دارند. ( حال تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل … ! )
پاینده ایران
جمال درودی – عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایران ( منتخب پلنوم 1382 ) 20 / 05 / 1394
