«لقمان را گفتند ادب از که آموختی؟ گفت از بی ادبان: هرچه از ایشان در نظرم ناپسند آمد، از فعل آن پرهیز کردم!»

اشتباه نکنید این« محمد علی کلی نیست» ایشان «محمد علی مهراسا»تشریف دارند. الدروم و بلدروم ایشان را هم جدی نگیرید که صفرا میباشد: به غضب آمدن : بوسهل را صفرا بجنبید و بانگ برداشت . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 181) شرم اور است در مکتب حضرات هیچ محقق ویا شهروند ایرانی حق گفتن اینکه بالای چشم مصدق ابروست را ندارد  ۴۶سال از مرگ مصدق و ۳۲سال از مرگ شاه میگذرد و علاقه مندان به این مملکت حق دارند از هر زاویه ای که  میخواهند حوادث را بررسی کنند البته اگر امثال مهراسا نخواهند فوری جواب احمدی نژادی به انها بدهند و دستار از سربرانداخته و پیرانه سر فکر میکند که اگر جمله احمدی نژاد را بعاریت بگیرد و بجای گه خوردن بگوید شکر خوردن رندانه با یک تیر دونشان زده است. هم ادعای رعایت اداب معاشرت را فرموده و هم معترض را سرکوب فرموده اند.و هم موجب خوشحالی دیگر پیران کهنه اندیش شده اند. دهه ها زندگی در محیطهای دمکراتیک و ازاد هم نتوانسته است  هیچ خراشی بر دیوار سخت افکار فاشیستی مهراسا بیندازد و ایشان نمی فهمد فکر سالخورده ای که در خارج کشور  حق انتقاد و دیگر اندیشی را برابر گه خوردن میداند اگر زمانی قدرت بکف اورد بساط دار و درفش بپا میکند. ایشان حتما بدلیل کهولت سن این واقعیات را فراموش فرموده والا بقول خودش از این نوع شکرها میل نمی فرمودند. درک ایشان بغایت عقب مانده و ابتدایی است زیرا او درک نمیکند که فرد سیاستمداردر اطاق شیشه ای قرار دارد و عملکرد سیاستمدار را با فرهنگ قبیله ای نمی سنجند. ببینیم منطق و باور مهراسا را :« حدود ۶۰ سال از کودتای ۲۸ مرداد و سقوط مصدق می گذرد و ۴۶ سال است آن رادمرد میهن پرست فوت کرده است و تنها نوه هایش زنده اند؛ ولی شماها هنوز دست از سر او برنمی دارید.»!!! خوب توجه کردید دیدید منطق ایشان را او معترض است که چرا بعد از گذشت سالها دست از سر مصدق برنمی دارید!! چطور وقتی حضرات نام مصدق را پیراهن عثمان کنید محق هستید اما اگر از منظری دیگر به مسائل ان دوره و باید نبایدهای دولت مصدق برخورد شود جیغ بنفش حضرات بلند میشود. برعکس در برخورد با غیر ایرانی ماسک دمکراتیک  بر چهره دارد وحتا دمکراسی را ناکافی میدانند و ادعایشان گوش فلک را کر میکند اما هنگامی که به جهت هموطنان خود می چرخند با افکار عقب مانده خط و نشان می کشند و سزای اعمال منتقدین را به فردای به قدرت رسیدن حوالت می دهند.  بزرگان که از دوده ٔ ویسه اند / دورویند و با هر کسی پیسه اند. «فردوسی»