مناظره کوروش راد با گمنام گمنامیان (قسمت اول)
چندگاهی است که در وبسایتی موسوم به «فراخوان ملی» بیانیه ای منتشر شده است که از تمام احزاب و کنشگران سیاسی برای تشکیل «شورای ملی ایرانیان» با هدف غایی برگزاری «انتخابات آزاد» در ایران دعوت به عمل آورده است. با توجه به بُروزِ حساسیتهای مختلف درباره چگونگی و کارکرد این شورا در میان اقشار سیاسی متفاوت پس از صدور این بیانیه، مناظره ای مابین کوروش راد، فعال سیاسی جمهوری خواه و لائیک، با گمنام گمنامیان، دبیر کانون وبلاگنویسان مستقل و از امضاءکنندگان و مدافعان این منشور، در جریان است که با توافق طرفین به شیوه قسمت به قسمت منتشر می گردد.
*****
کوروش راد: جناب گمنامیان عزیز، ضمن تشکر بابت قبول دعوت به مناظره، اجازه بدهید با این پرسش آغاز کنم: از آنجا که این فراخوان برای تشکیلِ شورایی با پسوند «ملی» صادر شده، به نظر جنابعالی این شورای «ملی» قرار است مشروعیت سیاسی که منتج از «مقبولیت مردمی» است را از چه منبعی کسب کند؟ و اگر کنشگران و تشکلهای سیاسی شناخته شده آپوزیسیون این منشور را تائید نکنند، آیا در آینده شاهد اعلام موجودیت این شورا تحت هر شرایطی و با پشتوانه امضای چند نام مستعار و تشکل سیاسی ناشناخته خواهیم بود؟
گمنام گمنامیان: درود بر شما. ضمن تشکر از شما برای دعوت به مناظره:
- تصور نمی کنم گروه های سیاسی آزادی خواه به فراخوانی که منشور آن برگرفته از اعلامیه جهانی حقوق بشر است پاسخ منفی بدهند.
- عنوان ملی در این شورا برگرفته و منتج از منشور آن است؛ منشوری که جوهره خود را از اعلامیه جهانی حقوق بشر و حاکمیت مردم ایران بر ایران می گیرد. همانطوری که اعلامیه جهانی حقوق بشر به خودی خود و بدون امضای کشوری مانند عربستان سعودی دارای اعتبار جهانی است، این منشور نیز به دلیل اینکه بر احقاق حقوق مردم ایران (حق مالکیت) و همینطور بر حقوق حقه مردم (مانند بندهای اعلامیه جهانی حقوق بشر) تاکید می کند، دارای اعتبار است و می تواند عنوان ملی را یدک بکشد.
- گروهی مانند گروه جندالله را در نظر بگیرید که یک سازمان تروریستی است و در میان آپوزسیون ایرانی قرار می گیرد. طبیعی است که آن سازمان، به دلیل عقاید مذهبی شدید، این منشور را امضا نخواهد کرد و به این شورا نخواهد پیوست. حال آیا این از اعتبار این منشور یا شورایی که قرار است بر اساس آن تشکیل شود خواهد کاست؟! گمان نمی کنم که چنین باشد. اصولی مانند آزادی بیان و حق رای هر انسانی، اصولی نانوشته شده اند که به خودی خود دارای اعتبار هستند.
- آپوزسیون چه کسانی هستند؟! چه گروهی را آپوزسیون می دانیم؟ اجازه بدهید که جمله شما را اینگونه پاسخ دهم: مشروعیت این شورا از تایید و همکاری گروه های سیاسی ای خواهد آمد که اولا به دموکراسی معتقد باشند؛ ثانیا بر احقاق حقوق مردم ایران (یعنی حاکمیت مردم ایران بر کشور ایران) اعتقاد داشته باشند. به عبارت دیگر، چنین گروه هایی، به صورت پیش فرض، منشوری مشابه این منشور را امضا کرده اند. مگر نه اینکه آنها نیز خواستار اجرای مفاد اعلامیه حقوق بشر و همینطور برقراری دموکراسی در ایران هستند؟
- تنها راه برون رفت از منجلاب جمهوری اسلامی تشکیل یک شورای ملی است، چون مردم ایران به یک شخص و گروه خاص اعتماد نمی کنند. این شورا می تواند مردم را به دموکراسی رهنمون شود و دموکراسی پایدار را تضمین کند. خلاصه کلام اینکه این شورا، به دلیل منشوری که برگرفته از حقوق بشر است و قابلیت آن را دارد که نظر تمامی گروه های سیاسی را در خود بگنجاند، به خودی خود دارای اعتبار است و اعتبارش را از گروه های سیاسی نخواهد گرفت، چرا که این اصول، اصولی است که همراه انسان زاده می شود.
دقت فرمایید: چه گروه سیاسی ای حاضر است این منشور را امضا کند؟ گروه سیاسی ای که به حاکمیت مردم ایران بر کشور ایران معتقد باشد. جمع شدن این گروه های سیاسی در کنار هم به این شورا اجازه می دهد که عنوان ملی را یدک بکشد. صد البته که موفقیت این شورا در گرو مشارکت تمامی گروه های سیاسی آزادی خواه است و لاغیر. منتظر سوال بعدی شما یا ادامه بحث در باره همین موضوع هستم.
