جرس: منصور اسانلو، رئیس هیئت مدیره سندیکاى شرکت واحد اتوبوس رانى تهران و حومه است که بارها به دلیل مبارزات کارگرى و تلاش براى احقاق حقوق کارگران شرکت واحد و اتوبوسرانى‌زندانى شده است و هم اکنون با محکومیت ۵ ساله در زندان رجایى‌شهر کرج است. گفتنى است تا به حال اتحادیه‌هاى کارگرى و نهادهاى بین‌المللى به بازداشت و نگهدارى وى در شرایط نامناسب اعتراض کرده و خواهان آزادى وى شده اند و مقاومت و اصرار وى بر احقاق حقوق کارگران، وى را تبدیل به "نماد" مبارزات کارگرى کرده است. در تاریخ ۳۱ خرداد ماه گزارش شد که سازمان بین‌المللى کار در گزارش سالانه ى خود اعلام کرده است که قوه قضاییه ایران با عفو منصور اسانلو موافقت کرده است، اما تا کنون چنین حکمى به وى و خانواده‌اش ابلاغ نشده است و علیرغم نیاز به درمان پزشکى، وى از مرخصى استعلاجى هم محروم است. به همین مناسبت جرس با خانم پروانه اسانلو گفتگویى ترتیب داده است که در پى مى آید:
خانم اسانلو مى توانید در خصوص آخرین وضعیت پرونده همسرتان توضیح دهید؟
دقیقا سه سال از آخرین بازداشت ایشان مى گذرد و مجموعا چهار سال در زندان هستند و در این مدت سه سال هیچگونه مرخصى به ایشان داده نشده است. على رغم پیگیرى هایى که ما انجام دادیم و من و حتى خودشان به مراکز قضایى نامه نوشته اند و پزشک قانونى هم به خاطر بیمارى هاى ایشان گفته اند که به خاطر شرایط پزشکى اشان نمى توانند زندان را تحمل کنند و باید شرایط ویژه براى ایشان اختصاص داده شود اما متاسفانه تا الان هیچکدام رعایت نشده است.ما براى آزادى مشروط نیز خیلى تلاش کردیم اما تا الان جوابى نداده اند و على رغم تمام مشکلات جسمى که آقاى اسانلو دارند و هم اکنون از درد شدید پا، ساییدگى مهره کمر، بیمارى قلبى و ناراحتى هاى چشم رنج مى برد و نیاز به مداواى جدى در خارج از زندان دارد اما در زندان هستند. الان ایشان در سالن هشت و در زندان رجایى شهر هستند.
آیا مى توانید با ایشان ملاقات حضورى داشته باشید؟
بله ملاقات داریم البته یک ماه است که مرتب شده و یک هفته آقایان و یک هفته هم خانم ها یعنى من و مادر و خواهرشان به ملاقات ایشان مى رویم. اما از نظر تماس تلفنى محدود هستند و براحتى هم نمى توانند صحبت کنند و هر بار مامور کنارشان نشسته است و این مسئله همسرم را خیلى ناراحت مى کند که نمى تواند راحت با خانواده اش صحبت کند.
وضعیت روحى و جسمى آقاى اسانلو چطور است؟
وضعیت روحى اشان که خوبست و على رغم تمام فشارها سعى مى کند روحیه اش را حفظ کند اما از نظر جسمى، دکتر پزشک قانونى براى ایشان یک سرى آزمایشات داده اند که ایشان باید انجام دهند و چشمشان هم باید تحت کنترل پزشک خودشان باشد و باید به طور مرتب تحت معاینه قرار بگیرند همینطور کمر درد و پادرد هم دارند که با نرمش و ورزش سعى مى کنند خودشان را حفط کنند.
آنطور که از اخبار بر مى آید قوه قضاییه با عفو ایشان موافقت کرده است، پس چطور به مدت کوتاهى ایشان دوباره تحت بازجویى قرار گرفته اند و مورد اتهامى ایشان چیست؟
جریان عفو و آزادى همسرم اخیرا مطرح شد که ما هم این مسئله را شنیدیم و آقاى وزیر کار که به خارج سفر کرده، قول داده است که زمینه آزادى آقاى اسانلو را فراهم کند و هنوز از کم و کیف آن اطلاع نداریم و خود همسرم هم از این موضوع خبر ندارد و هنوز نمى دانیم چقدر این مسئله صحت دارد. ما همچنان منتظریم که آیا از سوى قوه قضاییه خبرى مى شود یا نه که تا الان متاسفانه هیچ خبرى نشده است. پرونده اى براى ایشان بعد از عید از طرف مسئولین زندان تشکیل شده که به بازپرس شعبه شش در رابطه با اینکه ایشان با عوامل ضد انقلاب ارتباط دارد و گویا یکشنبه هفته پیش از این اتهام تبرئه شده و فقط بابت تبلیغ علیه نظام باید به دادگاه انقلاب ارجاع شود.
آقاى اسانلو اخیرا ملاقاتى با دادستان تهران داشتند آیا در این خصوص مى توانید توضیحاتى بدهید؟
بله با دادستان در زندان ملاقات داشتند و آقاى جعفرى دادستان تهران هم به ایشان گفته بودند درخواست آزادى مشروط و مرخصى همسرم را کرده اند اما از جاهاى دیگر مانع ایجاد مى کنند.
یعنى دادستان تهران نقش و اختیارى در پرونده ندارند و تصمیم گیرنده نهاد دیگرى است؟
ایشان گفته بودند من "موافق" آزادى شما هستم اما باید پیگیرى کنم.
طى هفته هاى گذشته اخبارى مبنى بر ضرب و شتم خانم زویا صمدى عروس شما منتشر شد آیا عروستان فعالیت سیاسى دارند؟ و این برخوردها سابقه داشته است؟
این برخوردها به این شکل تا به حالا نبوده است. اما اخیرا عروس مرا مورد ضرب و شتم قرار دادند. عروسم دچار مشکلات روحى شده و احساس امنیت نمى کند و بر اثر شدت ضرب و شتم دچار مشکل جسمانى شده است. عروسم مهندس است و اصلا آدم سیاسى نیست و حتى آقاى اسانلو را نمى شناسد و فقط یکبار در شب نامزدى اش ایشان را دیده است. و عروسم را براى ملاقات پدر شوهرش هم به زندان راه نمى دهند. طى هشت ماه گذشته عروسم را تحت فشار مى گذاشتند و حتى در ماه گذشته ایشان را تهدید تلفنى مى کردند. یکبارهم قبل از عید در خیابان دو نفر لباس شخصى اسلحه مى گذارند به پهلویش و مى خواهند سوار ماشینش کنند که مردم مى آیند و مداخله مى کنند. تلفنى هم تهدیدش مى کردند و به شعبه دادگاه احضارش مى کردند و یکبار هم خودم رفتم اما آنها این تهدیدات و احضارات را انکار کردند. تلفن ها از سوى افراد ناشناس بود و شماره هم نمى افتاد به همین خاطر ما هم قضیه را جدى نمى گرفتیم تا اینکه دوم تیرماه این اتفاق افتاد. تا حدى این اتفاق ناگوار بود که آقاى مهدى کروبى که سالیان سال رئیس مجلس بودند و از پایه گذاران این نظام و از یاران نزدیک امام خمینى بودند تحت تاثیر قرار گرفتند و به عیادت عروس و خانواده اسانلو آمدند و این حرکت به ما "روحیه" داد و متوجه شدیم که آقاى کروبى با تمام مشکلاتى که دارند از مشکلات ما هم غافل نیستند.
آیا این برخوردها از سوى نیروهاى خودسر انجام مى شود یا تحت نظارت نهادى هستند؟ و آیا در این خصوص به جایى شکایت برده اید و پاسخ دستگاه قضاییه کشور به اینگونه برخوردها چیست؟
در این رابطه من و خانواده عروسم به نه جا شکایت برده ایم اما تا الان کسى پاسخگو نبوده و هیچ نتیجه اى نگرفته ایم. دستگاه قضایى هم هیچ جوابى به شکایات ما نداده است. اما باید بگویم افراد معمولى نمى توانند این اقدامات غیرقانونى را در خیابان انجام دهند و این افراد با امنیت کامل این کارها را انجام مى دهند. در خیابان در ایستگاه مترو طرشت عروسم را بغل زده اند و برده اند و بعد از ضرب و شتم در زیر پل سیدخندان رهایش کرده اند، چطور ممکن است افراد معمولى با خیال راحت این کار را بکنند؟ این کار کسانى است که با "امنیت کامل" این برخورد را کرده اند.
خانم اسانلو به عنوان آخرین سوال چه صحبت و درخواستى از مسئولان و بویژه از دستگاه قضاییه کشور دارید؟
در تمام مدتى که آقاى اسانلو در زندان بودند مشکلات مالى و امنیتى داشتیم. بعد از ۲۶ سال سابقه کار در شرکت واحد ایشان را اخراج و حقوق و مزایایش را قطع کرده اند و به همین سبب وضعیت مادى خانواده تحت تاثیر این مسئله قرار گرفته است . دو تا هم پسر دارم که یکى از آنها متاهل است و کار مشخص و ثابتى هم ندارد و اینها در کنار برخوردهاى اخیرى است که با ما و عروسمان داشتند. اما با تمام این مشکلات سوال من از مسئولین این است که چرا همسرم که سه سال است در زندان است نباید از "حقوق اولیه" یک زندانى برخوردار باشد به مرخصى بیاید و از حق آزادى مشروط استفاده کند و شرایط بهترى برایش در نظر گرفته شود؟چه کسى باید پاسخگوى ما باشد؟ و ما از چه کسى مى توانیم غیر از مسئولان قضایى کشور انتظار داشته باشیم؟
