امیر پیام
اخیرا مطالبی علیه حضور اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران در کنفرانس کارگری ترکیه در برخی سایت های اینترنتی درج شده است. علت مخالفت نیز این ذکر شده که چون سولیدارتی سنتر یکی از شرکت کننده گان، یا یکی از اداره کننده گان جلسات، و یا یکی از برگزار کنندگان بود، لذا این کنفرانس در خدمت سولیدارتی سنتر و امریکا و اسرائیل قرار داشته و اتحاد بین المللی نمی بایست در آن شرکت می کرد.
شاید این درست باشد که اتحاد بین المللی هیچگاه به این دست ایرادات مغرضانه و غیرمسئولانه ای در باره فعالیت های خود پاسخ ندهد. کسانی که نقشی در امر جلب همبستگی بین المللی کارگری با جنبش کارگری ایران ندارند فاقد درک لازم از چند و چون این نوع فعالیت و از بی صلاحیت ترین ها در این امور هستند. لذا اُسطُرلاب این حضرات در باره حضور سولیدارتی سنتر در کنفرانس ترکیه هر طور که بچرخد تغییری در این حقیقت نمی دهد که کنفرانس ترکیه با حضور بیش از صد و ده اتحادیه کارگری از گرایشات سیاسی مختلف از مهمترین اجتماعات کارگری در سالهای اخیر است و حضور نمایندگانی از طرف جنبش کارگری ایران در آن بسیار ضروری و حیاتی بود.
اتحاد بین المللی باید بسیار خوشنود باشد که بواسطه فعالیت هایش در حفظ استقلال جنبش کارگری ایران از دولتها، و جلب همبستگی طبقه کارگر جهان از جنبش کارگری ایران، ضرورت استقلال فعالیت همبستگی کارگری از دولتها و نیز ضرورت هوشیاری نسبت به نهادهای ضد کارگری نظیر سولیدارتی سنتر را به خیلی ها بویژه در خارج آموخته است. جنبش کارگری ایران به یمن سطح بالای آگاهی طبقاتی فعالین مستقل کارگری و نیز فعالیت های اتحاد بین المللی به یکی از مناطق ممنوعه برای سولیدارتی سنتر بدل شده است. اگر چه افشای ماهیت ضد کارگری نهادهایی نظیر سولیدارتی سنتر همیشه لازم و هوشیاری به عملکرد آنها امری دایمی است، اما اکنون افشای سیاست کسانی که نقش سولیدارتی سنتر را به دکان سیاسی خود بدل نموده اند نیز به همان اندازه مهم است. کسانی که نمی فهمند و یا نمی خواهند بفهمند که دامن زدن به نقش غیرواقعی سولیدارتی سنتر در رابطه با جنبش کارگری ایران در خدمت تقویت همان نهاد ضد کارگری و ریختن آب به آسیاب رژیم اسلامی سرمایه است که خون طبقه کارگر ایران را به شیشه کرده است.
مخالفت با حضور نمایندگانی از جنبش کارگری ایران در کنفرانس ترکیه به دلیل حضور سولیدارتی سنتر در آنجا، مخالفت و سیاستی تماما ضد کارگری است. چرا که از یکسوحضور دهها اتحادیه مستقل و رادیکال کارگری در کنفرانس را نادیده گرفته و همه را از قماش سولیدارتی سنتر معرفی می کند، و از سوی دیگر جنبش کارگری ایران را از حضور در یک اجتماع مهم بین المللی کارگری و امکان تشریح وضعیت خودش و افشای دشمنانش و جلب همبستگی کارگری محروم می سازد. برای این جماعت اما مسایل و نیازهای طبقه کارگر صرفا ابزاری برای ارضای فانتزی های ایدئولوژیک و فرقه بازیهای سیاسی ایشان است.
این جنجال ضد کارگری همچنین به وابسته نمودن رذیلانه کنفرانس کارگری در ترکیه به اریک لی و لیبراستار و سولیدارتی سنتر بسنده نکرده و بشیوه بسیار کثیف و باب دندان ارتجاع اسلامی تلاش کرد تا این کنفرانس را وابسته به دولت اسرائیل نیز قلمداد نماید. اینجا دیگر مساله کینه توزی اینان علیه اتحاد بین المللی نیست، مساله دفاع از همه آن صدها فعال کارگری عزیز و شرافتمند از اقصا نقاط دنیا، از آر. ام. تی انگلیس تا کوساتوی آفریقای جنوبی، و از دیسک ترکیه تا فدراسیون اتحادیه های کارگری فلسطین است که در کنفرانس ترکیه حضور داشتند و اکنون به دلیل راست یا دروغ حضور عناصری از هیستادروت، اعتبار و حثیت شان چنین بیشرمانه زیرپا گذاشته می شود. چنین تلاش هایی از طرف هر کس و جمع و گروهی که باشد، عملی عمیقا ضد کارگری است. همچنین باید افزود که در موقعیت جنبش کارگری ایران که تحت سلطه و سرکوب یکی از خونبارترین رژیم های استبدادی سرمایه داری قرار دارد و به همبستگی بین المللی و لذا شرکت در چنین گردهمایی هایی و آنهم در ابعادی زیاد شدیدا محتاج است، این تلاش های مخرب تماما در خدمت جمهوری اسلامی ایران است.
اتحاد بین المللی در مسیر فعالیت بی وقفه خود برای جلب همبستگی کارگری با جنبش کارگری ایران از هیچ امکانی برای حضور مستقل خود و از هیچ تریبونی برای تشریح وضعیت طبقه کارگر ایران و افشای دشمنان آن نباید غفلت کند. در این راه اتحاد بین المللی نباید به این فشارهای ضد کارگری و منحط وقعی بگذارد. از اینرو همه ما فعالین کارگری موظفیم که ماهیت ضد کارگری این گونه جنجالها را افشا کنیم تا بهیچوجه نتوانند حتی ذره ای عرصه را برای انجام این فعالیت های حیاتی و ضروری تنگ کنند، تا فعالین کارگری در فضایی سالم، محترم و عاری از چنین جنجالهای ضدکارگری در مجامع کارگری هر چه بیشتر و پرقدرت تر شرکت کنند و در کنار توضیح وضعیت طبقه کارگر ایران و افشای سیاست های ضد کارگری جمهوری سرمایه داری اسلامی، نهادهای ضد کارگری نظیر سولیدارتی سنتر را نیز افشا کنند. یعنی همان کاری که دقیقا فعالین اتحاد بین المللی در کنفرانس ترکیه انجام دادند.
اتحاد بین المللی در طی بیش از یک دهه فعالیت خستگی ناپذیر خود نشان داده که می داند چرا باید و چگونه می توان همزمان هم سولیدارتی سنترها را افشا نمود و هم جمهوری اسلامی و سیاست های ضد کارگری اش را افشا کرد و هم جنبش مستقل کارگری در ایران را تقویت نمود. به جا گذاشتن چوب لای چرخ این فعالیت ضروری و حیاتی برای جنبش کارگری ایران، خوب است که حضرات از اتحاد بین المللی بیاموزند و برای جلب همبستگی بین المللی با جنبش کارگری ایران عملا گامی بردارند و کاری مثبت انجام دهند. این فعالیت برای جنبش کارگری ایران از هرچیز واجب تر است.
امیر پیام
۴ بهمن ۱۳۹۰
۲۴ ژانویه ۲۰۱۲
amirpayam.wordpress.com
