حسن مکارمی
در نبود داده های شایسته پذیرش، تنها می توان با پا فشاری بر آنچه به گوش می رسد ، شایعه ها ، می گویند ها ، کنایه ها، گوشه ها ، سکوت ها ، …. تلاش در باز سازی نوعی از واقعیت احتیاط آمیزی کرد و آن را به محک رای همگان کشاند ، تا شاید گوشه ای از آنچه میگذرد به چشم آید. باد حرکا ت اجتمایی و سیاسی با شدت و ضعف ، بخش وسیعی از کشورهای منطقه را در بر گرفته است . و چون همیشه دست اندر کاران درونی و بیرونی نقش خویش را بازی می کنند.
مراد ما در اینجا دوباره نگاری این تابلو نیست. آنچه در ایران ما در میدان این باد ها میگذرد مورد علاقه ماست. حرکات اجتماعی اعتراضی در کارخانه ها , مشکلات اقتصادی روزمره مردم، فشار افزاینده بر زندانیان سیاسی و دگر اندیشان و خانواده های آنان , محدودیت ها ی رسانه ای و محدودیت فضای اینترنتی ، امروزه رنگهای اصلی زمینه – نقش های زندگی مردم ایران است. در این میانه خبرهای فراوانی از غیبت احمدی نژاد در ایفای نقش همیشگی خود به گوش می رسد.
این اخبار در رسانه های معتبر خارج از ایران نیز جای باز کرده اند و اینکه به زودی او در گفتاری تلویزیونی با مردم سخن خواهد گفت. گویی در رهبری سیاسی ایران شکافی ژرف پدیدار می شود. و محور این شکاف در یکی از نزدیکان احمدی نژاد ، اسفندیار رحیم مشایی متبلور شده است. باز هم از دور و با قید احتیاط فراوان ریشه این دوگانگی را بشکافیم . اختلاف دید های اساسی در کجاست:
– اسلام ایرانی یا مکتب ایرانی ، بزرگداشت ایران پیش از اسلام ، اسلام با نقش کمرنگ تری از معممین، از سویی و پا فشاری بر نقش ولایت فقیه اسلام ناب محمدی از سوی دیگر
– آزادی نسبی پوشش زنان، حضور آنان در میدان های ورزشی ، مدرا یی نسبی در حفظ ظاهر از سویی و فشار هرچه بیشتر بر رعایت ظواهر و انتقاد مداوم از عدم برخورد قاطع با منحرفین از سوی دیگر
– تفسیری بر پایه مدارا با آمریکا و غرب در موقعیت کنونی منطقه از سویی و تندستیزی و یکه تازی بر اساس قهر و ادامه سیاست های گذشته از سوی دیگر
– تفسیری از ماهیت باد حواد ث منطقه بر اساس داده های که نشانگر در خواست آزادی و دموکراسی از سوی مردم است ، از سویی و تفسیری مبنی بر اینکه خواست های مردم اسلامی است ، از سوی دیگر
در دو سال آینده دو انتخابات اساسی در ایران برگزار خواهد شد. تاریخ در مورد این دو انتخابات درس هایی دارد . اینکه خامنه ای با توجه به پایان یافتن دو دوره مجاز هر رییس جمهور ،به نوعی او را پیش ازانتخابات مجلس در دور دوم ریاست جمهوریش رها میکند ( بیاد بیاورید دوران رفسنجانی و خاتمی ) و آرایش دوران رییس جمهوری بعدی و همزیستی وی را با مجلس میجوید. در این حال با روال طبیعی هر دو جناح بدست گیری مجلس در سال آینده را راه ورود به دروازه ریاست جمهوری خواهند دانست. و این نکته نیز از تجربه گذشته آموختنی است که در شیوه برگزاری نمایش انتخاباتی ایران، اطلاعات و وزارت آن نقش بنیانی دارند. نقش وزارتخانه های اطلاعات، کشور و دفاع اساسی تر میشوند .
از طرفی زمزمه های بسیاری در مورد بی حسابی های احمدی نژاد در مورد درآمد نفت بر سر زبان هاست. و گفته شده است که خامنه ای گروهی سه نفره به ریاست پسرش برای کنترل این درآمد تعیین کرده است.
در این میان تحریم ها بیشتر فشار می آورند، طرح حذف یارانه ها و طرح حذف تعدادی صفر از پول رایج ایران به ایجاد هرج و مرج اقتصادی دامن میزند. احمدی نژاد در مقابل دیواری است از وعده های خیالی غیر عملی. سرنوشت دیگران را در دو ساله آخر ریاست جمهوری دیده است. میداند که دیگر ملیجک آقا نیست. و میبیند که باد ها دارند می آیند. برای کسی چون او ، با ساختاری بسیار نزدیک به میتومن ( کسی که واقعیت را دگر گونه جلوه میدهد و چندان بر این کار خود استشعار ندارد) جز افتادن در چاه افسردگی چاره ای نمی ماند. آنچه اطرافیانش آن را" آنفولانزا " نامیده اند.
حسن مکارمی ؛ پژوهشگر سوربن ، روانکاو بالینی
پاریس ۱۰ اردیبهشت ۱۳۹۰
