{youtubejw width="600" height="400"}PYkqeLxnX7M{/youtubejw}
این‌روزها جهان عرب به‌پا خاسته تا خواسته‌های آزادی طلبانه‌اش را جامه‌ی عمل بپوشاند. ایستادگی و مقاومت و مبارزه‌ای که خاورمیانه را و نگرش دنیا را به سیاست‌های خاورمیانه تغییر می‌دهد. در این گیر و دار کشورهایی که منافعی مشترک دارند هرکدام به‌نوعی این فرایند را تفسیر به رأی می‌کنند. یکی از این کشورها ایران است. ایرانی که در دو سال گذشته پایتختش صحنه‌ی تظاهرات و اعتراضاتی شبیه به امروز جهان عرب بود و هست. اما چرا تهران و سردمداران ایران تلاش دارند تصاویر اعتراضاتی مصر را پخش نکنند؟ چرا اصرار بر این دارند که این حرکت را فرایند انقلاب ۵۷ بدانند؟ و چراهایی که شاید جواب‌شان مشخص باشد و نانوشته. جواب‌هایی که شاید در تصاویر اعتراضات مصری بشود به خوبی دلیلشان را دید و هم‌ذات‌پنداری کرد. حتی اگر عکس‌های منتشر شده از مصر را در کنار تصاویر اعتراضات جنبش سبزومردمی کنار هم قرار دهیم، به‌راحتی می‌شود نبض شباهت‌ها را یافت. شبکه‌های داخلی جمهوری اسلامی تصاویر اعتراضاتی مصر را در حد گذرا و گزینشی پخش میکند. تصاویری که شبکه‌ی الجزیره به‌طور بیست و چهار ساعته آن‌لاین نشان می‌دهد و باقی شبکه‌های مطرح خبری دنیا نیز با تحلیل‌های شبانه روزی منعکس می‌کنند. اما در ایران؟ نه! خبری نیست… هنگامی که در نمازجمعه‌ی هفته‌ی گذشته‌ی مصر نیروی پلیس مصر به نمازگزاران حمله کرد، یا تصاویر مردمی که با کفش نماز می‌خواندند و یا تصاویر درگیری پلیس مصر با تظاهرات کنندگان، همه و همه شبیه به پلیس ضد شورش و اوباش بسیج در ایران بود و هست. جالب و یا شاید خنده‌دار پیغام ایران به سردمداران مصر بود که گفته بود با تظاهرات کنندگان با خشونت برخورد نکنند! این پیغام در حالی ارسال شد که در هفته‌ی گذشته تعداد اعدام‌ها و دستگیری‌ها افزایش یافت. زمانی که یک شهروند ایرانی هلندی که در روز عاشورا دستگیر شده بود اعدام شد… این رفتار ریاکارانه جز از وقاحت این حکومت نیست! شباهت‌های دیکتاتورها بهم واقعن زیاد است. اما گاهی دیکتاتورها مانند دیکتاتوری حسنی مبارک بر کرده‌ی خود آگاهند و پنهانش نمی‌کنند و بعضی مانند ایران از ترس‌شان دروغ می‌پردازند و دروغ می‌گویند و دروغ نشان می‌دهند. مثال این موضوع هم پوشش خبری و حضور خبرنگاران در مصر است. خبرنگاران سی‌ان‌ان و الجزایر و بی‌بی‌سی به‌طور آن‌لاین و لحظه به لحظه از مصر گزارش می‌دهند و حضور فعال دارند. بدون این‌که دستگیر شوند و جاسوس خوانده شوند! مصر درهای خبری را نبسته و بازگذاشته، اما در ایران چه؟؟ اگر مردم و فیلم‌های با موبایلشان نبود، آیا جنایات مزدوران حکومت دیده می‌شد؟ آیا جنایاتشان منعکس می‌شد؟ یا حتی برخورد ارتش با مردم معترض در خیابان را با برخورد ضدشورش در ایران بسنجیم!
جامعه رنگین کمان
