رژیم ارتجاعی و ضد کارگری جمهوری اسلامی از آغاز روی کار آمدنش مانند سلف ننگین خود رژیم پادشاهی، و در موارد بسیاری بدتر از او، در راه سرکوب طبقۀ کارگر در ایران و فراهم ساختن هرچه بیشتر شرایط استثمار و فرودستی کارگران مصممانه به پیش تاخته است.
همه ساله، دستگاه های امنیتی و قضائی رژیم جمهوری اسلامی، علاوه بر اقدامات ضد کارگری معمول خود، از چند روز پیش از اول ماه مه، روز جهانی اتحاد و همبستگی طبقۀ کارگر، و در جریان این روز فعالان کارگری و هر کسی را که گمان می برند می تواند قدمی در راه برگزاری راه پیمائی و اعتراضات واقعی کارگری یا گردهمائی کارگران بردارد دستگیر و زندانی می کنند و این فعالان دستگیرشده را تا مدتی پس از اول ماه مه در زندان نگاه می دارند. آنها، در حالی که با عوام فریبی و شستشوی مغزی مردم، با خرافات دم از « بوسیدن دست کارگران توسط پیامبر» می زنند، در عمل با تمام قوا از راه پیمائی و هرگونه تظاهرات مستقل کارگری جلوگیری می کنند، چون از بیداری کارگران و جنبش مستقل کارگران وحشت دارند.
برخلاف سال های گذشته، که حتی جریانات ساخته و پرداختۀ رژیم هم اجازۀ تظاهرات نداشتند، امسال رژیم به تشکل های وابسته به خود مانند «خانۀ کارگر» تحت اقدامات شدید امنیتی و پلیسی اجازۀ راه پیمائی داد. مزدوران سردمدار سازمان های ضد کارگریِ دست ساختۀ رژیم با علم کردن شعارهائی پلید و ضد کارگری مانند «کارفرما حیا کن افغانی را رها کن»، «کارگر خارجی اخراج باید گردد»، «کارفرما حیا کن اتباع را رها کن» و با نمایش عکس هائی از خامنه ای و شعارهائی به نفع روحانی و ربیعی وزیر اطلاعاتی کار او و «هیأت محترم وزیران» در راه منحرف کردن اذهان کارگران و تزریق سموم مهلک نژادپرستی و بیگانه ستیزی سنگ تمام گذاشتند. آنها کوشیندند مشکلات کارگران ایران را به هم طبقه ای های افغانی ما که در شرایطی حتی بدتر از کارگران ایران به سر می برند، نسبت دهند. علیرضا محجوب، دبیر کل خانه کارگر و نمایندۀ مجلس اسلامی رژیم می گوید: «اشتغال اتباع خارجی در کارهای ساختمانی مهم‌ترین عامل تهدید معیشت کارگران ساختمانی است و این قشر ضعیف جامعه را به نان شب محتاج کرده است.» بدین سان این مزدور سرمایه و ارتجاع می کوشد استثمار شدید کارگران اعم از ایرانی و غیر ایرانی، نداشتن تشکل کارگران، سودهای نجومی سرمایه داران در ایران را بپوشاند، سرمایه دارانی که چند برابر بیش از سرمایه داران کشورهای دیگر کارگران را استثمار می کنند و چند برابر کمتر مالیات می پردازند!
کارگران ایران و فعالان مستقل کارگری و سازمان های کمونیستی در ایران همواره بر اتحاد و همبستگی همۀ کارگران صرف نظر از جنسیت، ملیت، نژاد و مذهب و اعتقادشان تکیه کرده اند و می کنند. آنها همواره از برابری حقوق اقتصادی- اجتماعی و فرهنگی تمام کارگران مزدی در ایران دفاع کرده اند و می کنند. آنها از حق تشکل کارگران خارجی مانند حق تشکل کارگران ملت های مختلف ساکن ایران دفاع کرده اند و می کنند.
تلاش های رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی و مزدوران او در درون کارگران برای ایجاد تفرقه در کارگران به بهانه های گوناگون، توطئه ای خطرناک به ضد طبقۀ کارگر است. نژادپرستی و بیگانه ستیزی یکی از سلاح های بورژوازی به ضد طبقۀ کارگر است که آثار شوم و ویرانگر آن در طول تاریخ در جریان هائی مانند ناسیونالیسم، فاشیسم، نازیسم و آپارتاید (جدائی نژادی) خود را نشان داده و هم اکنون سازمان هائی مانند «طلوع طلائی» سازمان نئونازی در یونان، فرون ناسیونال (جبهۀ ملی) در فرانسه و غیره لطمات جبران ناپذیری بر جنبش کارگری و بر دموکراسی وارد می سازند.
ما انزجار خود را از شعارهای ضد کارگران افغانی در ایران، که شعارهائی به ضد همۀ طبقات کارگر در سراسر جهان است، قاطعانه محکوم می کنیم.
ننگ و نفرت بر تلاش های تفرقه افکنانۀ رژیم و مزدوران او در جنبش کارگری!
زنده باد همبستگی و اتحاد بین المللی کارگران همۀ کشورها!
جمعی از کمونیست های ایران (آذرخش)
٢ مه ٢۰۱۵، ۱٢ اردیبهشت ۱٣٩۴
