در همبستگی با کوبانی* نیروهای وحشی و جنایت کار دولت اسلامی (داعش) در ماه های گذشته هزاران نفر را در عراق و سوریه به قتل رسانده اند. در هفته های اخیر مردم شهر کوبانی در سوریه مورد حملات سنگین و بی رحمانه نیروهای دولت اسلامی قرار گرفته اند؛ صدها نفر کشته، دهها هزار نفر مجبور به ترک شهر شده اند و در همان حال هزاران نفر به رغم محدودیتهای شدیدی که از لحاظ امکانات و سلاح دارند به دفاع از شهر بر خاسته اند. این نگرانی وجود دارد که در صورت سقوط کوبانی فاجعه ای بزرگ به وقوع بپیوندد.
شواهد فراوانی وجود دارد که نشان می دهد دولت ترکیه برای تسهیل سقوط کوبانی با داعش همکاری می کند. رژیم ترکیه از پیوستن هزاران نفر از مردمی که می خواهند با عبور از مرز، داوطلبانه به دفاع از کوبانی بپردازند، جلو گیری و آنها را سرکوب می کند. پلیس و نیروهای های امنیتی ترکیه به تظاهرات کنندگان در سراسر ترکیه یورش برده اند و تعداد زیادی از آنان را کشته و مصدوم کرده اند.
در روزهای گذشته شاهد بوده ایم که فعالین کارگری و اجتماعی در ترکیه، عراق، ایران و دیگر نقاط جهان در همبستگی با مردم کوبانی و مقاومت شجاعانه آنان دست به اقدام زده اند. کارگران، دانشجویان، احزاب و گروههای مترقی در ترکیه، بویژه در کردستان ترکیه، به فعالیت های عملی گوناگون اقدام کرده اند. برای نمونه کنفدراسیون اتحادیه های کارگران بخش عمومی ترکیه و تشکلات محلی وابسته به آن، در مناطق مختلف کشور دست به تظاهرات و اعتصاب زده اند. اعتراض و اقدامات عملی در محیط های کار، دانشگاهها و خیابان های ترکیه به رغم سرکوب های شدید و دستگیری های گسترده توسط نیروهای امنیتی دولت اردوغان به یک امر روزمره تبدیل شده است . در ایران تظاهرات های مستقل در حمایت از کوبانی توسط مردم عادی و گروهای مترقی و کارگری در تهران، سنندج و تبریز و دیگر شهر ها برگزار شده است. در برخی از شهرها تظاهرات کنندگان مورد حمله نیروهای امنیتی جمهوری اسلامی ایران قرار گرفتند و تعدادی از آنها دستگیر شده اند. تشکلها و نهادهای مستقل کارگری مانند اتحادیه آزاد کارگران، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری و سندیکای کارگران نیشکر هفت تپه در حمایت از کوبانی و علیه داعش، رژیم ترکیه و ائتلاف تحت رهبری امریکا و سیاست های امپریالیستی آنها در منطقه، بیانیه های متعددی منتشر کرده اند.
لازم به تاکید است که تشکلات کارگری و سوسیالیستی در سطح جهانی در رابطه با آنچه در کوبانی جریان دارد آنچنان که باید فعال نبوده اند. اما اکنون برای تشکلات کارگری و نیروهای مترقی در سطح جهان هر چه بیشتر آشکار شده است که کوبانی فقط یک شهر در میان دیگر شهرهایی که اخیرا توسط نیروهای جنایتکار و سراپا مرتجع داعش تسخیر شده اند نیست (گر چه موفقیت داعش در هر جا گامی بزرگ به عقب و یک فاجعه است). کوبانی یکی از سه کانتون در منطقه غالبا کردنشین شمال سوریه در مرز ترکیه است. در دو سال گذشته مردم کوبانی، از جمله زنان و کارگران، بطور توده ای با تشکیل مجمع عمومی ها، شوراها و بکارگیری دیگر شیوه ها و راهکارهای مبتنی بر اراده جمعی و از پایین، به خود سازماندهی پرداخته اند و روند تصمیم گیری جمعی را در در دستور کار خود قرار داده اند. در طی این مدت در کوبانی نسبت به برابری و نقش رهبری کننده زنان و همچنین عدم تبعیض و اهمیت برابری میان همه مردم کوبانی صرف نظر از عقاید مذهبی و قومیت و ملیت تاکید بسیاری شده است. به روشنی می توان دید که تغییرات اجتماعی مترقی و برابری طلبانه طی دوسال گذشته در کوبانی از آرمان های سوسیالیستی و رهایی بخش الهام گرفته است؛ و این در هنگامی است که کل منطقه تحت کنترل رژیم های سرکوب گر و فاسد و نیروهای ارتجاعی اسلامی بوده است. البته نیازی به رومانتیزه کردن کوبانی وجود ندارد. ما نسبت به نقاط ضعف متعدد در کوبانی طی این دوره و همچنین از انتقاد های جدی به احزاب سیاسی ای که در کوبانی غلبه داشته اند، آگاه هستیم . با این وجود، هیچ چیز نباید این واقعیت را تحت الشعاع قرار دهد که امروز دفاع از کوبانی، تنها به معنای دفاع از یک منطقه با اهمیت ژئوپولیتک و ژئواستراتژیک نیست، بلکه اساسا دفاع از آرمان های مردم عادی و سرکوب شده ای است که برای ایجاد جامعه ای بهتر در یکی از تاریک ترین دوره های تاریخ این منطقه به پا خاسته اند؛ دفاع از امید برای ایجاد جامعه ای آزاد و برابری طلب است که در آن کارگران و زنان و تمام کسانی که برای سالیان دراز مورد سرکوب و استثمار قرار گرفته اند، بتوانند بطور جمعی برای عدالت اقتصادی و اجتماعی واقعی و برای رهایی فعالیت کنند.
واقعیات فوق برای کارگران و مردم عادی در سراسر جهان بطور فزاینده آشکارتر نموده است که چرا و به چه دلیل رژیم سرمایه داری ترکیه، امپریالیسم امریکا و ائتلاف تحت رهبری آن و دیگر رژیم های سرمایه داری و حاکمان سرکوب گر و فاسد در منطقه، از جمله عربستان سعودی، قطر، امارات متحده عربی، ایران، سوریه و حاکمان بورژا – ناسیونالیست در کردستان عراق نفعی برای خود در حمایت از مقاومت مردم کوبانی نمی بینند. این اساسا و به یقین وظیفه طبقه کارگر، تشکل های کارگری و نیروهای مترقی در سراسر جهان است که به حمایت از کوبانی و دستاورد های جمعی مردم آن برخیزند.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
۱۳ اکتبر ۲۰۱۴
