شاعر اواخر قرن هفتم

سیف الدین محمد فرغانی شاعر اواخر قرن هفتم و آغاز قرن هشتم هجری است. وی این غزل را در پاسخ به کشتار و یکه تازی های قوم مغول در ایران سروده است: هم مرگ بر جهان شما نیز بگذرد هم رونق ِ زمان ِ شما نیز بگذرد وین بوم ِ محنت از پی آن تا کند خراب بر دولت ِ آشیان ِ شما نیز بگذرد باد ِ خزان ِ نکبت ِ ایام، ناگهان بر باغ و بوستان ِ شما نیز بگذرد آب ِ اجل که هست گلوگیر ِ خاص و عام بر حلق و بر دهان شما نیز بگذرد ای تیغتان چو نیزه برای ستم دراز این تیزی سنان ِ شما نیز بگذرد چون داد ِ عادلان به جهان در، بقا نکرد بیداد ِ ظالمان ِ شما نیز بگذرد در مملکت چو غرّش ِ شیران گذشت و رفت این عوعو ِ سگان ِ شما نیز بگذرد آنکس که اسب داشت، غبارش فرو نشست گرد ِ سُم ِ خران ِ شما نیز بگذرد بادی که در زمانه بسی شمع ها بکشت هم بر چراغان ِ شما نیز بگذرد زین کاروانسرا بسی کاروان گذشت ناچار کاروان ِ شما نیز بگذرد ای مفتخر به طالع ِ مسعود ِ خویشتن تأثیر ِ اختران ِ شما نیز بگذرد این نوبت از کسان به شما ناکسان رسید نوبت ز ناکسان ِ شما نیز بگذرد بیش از دو روز بود از آن ِ دگرکسان بعد از دو روز ِ از آن ِ شما نیز، بگذرد بر تیر ِ جورتان ز تحمل سپر کنیم تا سختی ِ کمان ِ شما نیز بگذرد در باغ ِ دولت ِ دگران بود مدتی این گل ز گلستان ِ شما نیز بگذرد آبیست ایستاده در این خانه ِ مال و جاه این آب ِ ناروان ِ شما نیز بگذرد ای تو، رمه سپرده به چوپان ِ گرگ ِ طبع این گرگی ِ شبان شما نیز بگذرد پیل ِ فنا که شاه ِ بقا، مات ِ حکم ِ اوست هم بر پیادگان ِ شما نیز بگذرد ای دوستان ِ خوب، به نیکی، دعای سیف یک روز بر زبان شما نیز بگذرد