هموطنان آزاده،
بیش از یکسال از پیدایش جنبشی می گذرد که پس از انتشار بیانیه “انتخابات و گفتمان مطالبه محور” در شکل یک جنبش انتخاباتی آغاز شد و با اعتراض به تقلب بزرگ انتخاباتی سپاه – ولی فقیه بنام جنبش سبز به یک رستاخیز ملی گسترش یافت. رستاخیزی گردید که حامل امیدها و آرزوهای بیش از صد سال مبارزه ایرانیان علیه استبداد و برای آزادی و حاکمیت ملی است. در فرآیند این سال جوانان، زنان، دانشجویان و بطور کلی اقشار میانی جامعه باوجود سرکوب وحشیانه دولت کودتا، باوجود کشتار کوی دانشگاه، باوجود کهریزک، کشتار خیابانی، دستگیری های گسترده، بیدادگاه های فرمایشی و حتی اعدامهای رسمی سیاسی، حماسه آفریدند و بانی تحولات سیاسی – فرهنگی عمیقی در تمام سطوح اجتماعی گردیدند؛ از بسیاری از اسرارمگوی ولایت حاکم پرده دری کردند و آگاهی ها و تصورات مدرن سیاسی خود را با استفاده از وسایل ارتباط عمومی الکترونیکی پخش نمودند. جو و شرایطی را ایجاد کردند که حتی به شکاف در ساختار قدرت جناح کودتاچیان منجرگردید و انسجام اولیه آنها را متزلزل ساخت و دربرابر آن بافت مدرنی از سازماندهی شهروندی را آفریدند که دیگر با دستگیری و حبس فعالینی چند، ازمیان برداشتنی نخواهد بود. شاید سرکوب خشن دستگاههای امنیتی – نظامی دولت کودتا توانسته باشد برای مدت کوتاهی تندی این جنبش را آهسته کند و از دینامیسم اولیه آن بکاهد ولی بی هیچ تردید پیشروی آن در اشکال گوناگون ادامه خواهد یافت و سایر اقشار، اقوام و لایه های اجتماعی سراسر ایران را دربر خواهد گرفت. دیگر، نظام جمهوری اسلامی بمثابه یک نظام دینمدار، نگه داشتنی نیست. این حقیقت را، هرچند که شاید برای بخش اصلاح طلب اسلامی جنبش سبز تلخ باشد، باید پذیرفت، صادقانه و سنجیده در برنامه مبارزات روزمره گنجاند.
هم میهنان گرامی، در طول این یک سال جنبش سبز بارها نشان داد که از بخشهای گوناگونی تشکیل شده است. شعارهای ” نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران” و “آزادی، استقلال، جمهوری ایرانی” تنها دو مظهر از توان بزرگی است که این جنبش در خود نهفته دارد. خودگویاست که نادیده گرفتن و کنارگذاردن این توان ملی- میهنی نمی تواند در حرکت آینده و قدرت مبارزاتی آن بی تاثیر باشد. مبارزات پیروز نهضت ملی ایران به رهبری دکتر محمد مصدق به نیکی نشان داده است که تنها همبستگی و هماهنگی اکثریت ملت است که ضامن پیروزی اش خواهد بود. براستی که یکی از وظایف مهم نخبگان جنبش سبز تعیین سنجیده مشی و شعارهایی است که با واقعیات مبارزاتی موجود همخوانی داشته باشد. تا کی میتوان با سوگند ” جمهوری اسلامی نه یک کلمه بیشتر و نه یک کلمه کمتر” و “وفاداری به نظام مقدس جمهوری اسلامی” جوانان، زنان و کارگران و کارمندان را بسیج و همراه کرد؟ فکرمیکنید که تا چند 22 خرداد دیگر میتوان مردم را برای “اجرا و تحقق بدون تنازل قانون اساسی” فراخواند و به او نیرو داد؟ آیا نباید پذیرفت که جنبش سبز یگانه ای از چندگانگی است؟ آیا ” خط کشی بین خودی و غیر خودی” به جنبش سبز آسیب نخواهد زد؟ هم اکنون که از تعداد زندانیان اصلاح طلب روز بروز کاسته شده و به تعداد “دیگر زندانیان” افزوده می شود، وقت آن نرسیده که از زندانیان “غیر خودی” هم بنام دلاوران جنبش سبز نام برد و از حقوق شهروندی آنها دفاع کرد؟ آیا فقط “اظهار تاسف از اعدام زندانیان سیاسی” دگراندیش کافیست؟
ما یقین داریم که ایستادگی دربرابر نیروی سرکوب حاکم و پیروزی برآن بدون همبستگی ملی ممکن نخواهد گردید، و این همبستگی نیز بدون به رسمیت شناختن و بدیده گرفتن چشمداشتها و خواست های بخشهای گوناگون جنبش سبز میسر نخواهد شد.
جبهه ملی ایران- اروپا و آمریکا همه ایرانیان آزادیخواه را، در ایران و برون از مرزهای کشور، به تظاهرات آرام و مسالمت آمیز 22 خرداد 1389 فرامیخواند. باید بازهم به استبداد جمهوری اسلامی نشان داد که ما همه با هم و در کنار هم، در برابر دولت کودتا و آمرانش ایستاده ایم؛ برای دستیابی به حقوق شهروندی و انتخابات آزاد و برای ایرانی آزاد و سربلند .
پاینده ایران
پویا و پابرجا باد مبارزات ملت ایران برای حاکمیت ملت و دمکراسی
جبهه ملی ایران- اروپا ، آمریکا