اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
بمب گذاری و کشتار تروریستی و وحشیانه تظاهرات کنندگانی که با شعار کار، صلح و دمکراسی در آنکارا گرد هم آمده بودند، ترکیه و جهان را در بهت فرو برده است.
روز شنبه ۱۰ اکتبر دو انفجار پیاپی در جمع مردمی که برای برپایی تظاهرات با خواست کار، صلح و دمکراسی در آنکارا تجمع کرده بودند بیش از صد نفر کشته و حداقل ۲۰۰ نفر مجروح به جا گذاشت.
این تظاهرات توسط تعدادی از بزرگترین اتحادیه های کارگری و نیز تعدادی از احزاب و سازمان های سیاسی چپ و مترقی ترکیه از جمله حزب دموکراتیک خلق ها فراخوانده شده بود و یکی از خواستهای اصلی آن پایان دادن به جنگی است که دولت ترکیه با عنوان جنگ علیه تروریسم از ماه ژوئیه با حمله نظامی به پایگاه های حزب کارگران کردستان ( پ ک ک ) و شهرهای عموما کرد نشین در جنوب و جنوب شرقی ترکیه و بمباران و کشتار مردم آغاز کرده است.
انفجار بمب و قتل عام تظاهرات کنندگان درآنکارا موجی از اندوه، نا باوری و خشم در بین مردم ترکیه برانگیخته و بسیاری از مردم، اتحادیه های کارگری و سازمانها و احزاب چپ و مترقی، دولت ترکیه و حزب اسلامی عدالت و توسعه را بطور مستقیم یا غیرمستقیم مسئول این واقعه جنایت کارانه می دانند. بدنبال این کشتار جمعی، دهها هزار نفر از مردم ترکیه از جمله در استانبول با شعار های ضد دولتی به خیابان ریختند و علیه دولت شعار دادند. در همان روز، صلاحدین دمیرتاش یکی از دو رهبر حزب دموکراتیک خلق ها، خطاب به مسثولان دولتی گفت که که “شما قاتلید، از دست شما خون می چکد”.
به دنبال واقعه جنایتکارانه و ترویستی در آنکار که دولت ترکیه می کوشد با سلب مسئولیت از خویش آن را به عملیات انتحاری از سوی نیروهای ترویستی و جنایت کار داعش و یا حتی بیشرمانه به نیروهای چپ گرا نسبت دهد، تعدادی از بزرگترین تشکل های کارگری ترکیه شامل کنفدراسیون اتحادیه های کارگری بخش عمومی ترکیه (کسک)، کنفدراسیون اتحادیه های مترقی کارگری ترکیه (دیسک)، انجمن پزشکی ترکیه (تی تی بی)، و اتحادیه نهادهای مهندسان و معماران ترکیه (تی، ام، ام، او، بی) و نیز احزاب و سازمان های سوسیالیست و چپ، یک اعتصاب سراسری را در روزهای دوشنبه ۱۲ اکتبر و سه شنبه ۱۳ اکتبر فرا خواندند. بنابر گزارش ها طی این اعتصاب سراسری بسیاری از مدارس ، کالج ها و ادرات دولتی و واحد های تولیدی به حالت تعطیل در آمدند و دانش آموزان ودانشجویان به همراه آموزگاران و استادان و کارگران و دیگر مردم به گرد هم آیی و تظاهرات اعتراضی علیه دولت ترکیه پرداختند. در استانبول، اعضای “انجمن پزشکی” به همراه دیگر کارکنان درساعت ده و چهار دقیقه (زمان انفجار بمب) با تجمع در مقابل بیمارستان ها مراسم یاد بود برگزار کردند. به همین گونه دانشجویان در بسیاری از دانشگاه های استانبول و آنکارا کلاسهای درس را تعطیل کردند. در استان ادانا در جنوب کشور اعضای اتحادیه های کارگری در میدان مرکزی شهر ادانا دست به تظاهرات زدند. در ازمیر هزاران نفر به احترام جان باختگان آنکارا در میدان مرکزی شهر تجمع کردند و وعلیه دولت اردوغان شعار دادند.
فاجعه آنکارا در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۵ که در ترکیه به اکتبر سیاه لقب گرفته است، گر چه بزرگترین فاجعه تروریستی در تاریخ اخیر ترکیه است اما بی سابقه نیست. در بیستم ژوئیه ۲۰۱۵ ، هنگامی که جوانان سوسیالیست برای کمک به باز سازی شهر کوبانی، در یک مرکز فرهنگی در شهر سروچ تجمع کرده بودند با انفجار بمب۳۴ نفر از آنان کشته و حدود ۴۰۰ نفر به شدت زخمی شدند. عاملین انفجار تا کنون شناسایی و معرفی نشده اند. همان زمان نیز نیروهای مترقی، دولت اسلامی حزب عدالت و توسعه ترکیه را از لحاظ سیاسی مسئول انفجار دانستند. دولت ترکیه بلافاصله بعد از آن جنایت تروریستی، به تظاهرات اعتراضی یورش برد، فشار به مطبوعات و سانسور رسانه ای را افزایش داد و با اعلام جنگ علیه تروریسم، مناطق و شهرهای جنوب شرق کشوررا مورد حمله نظامی قرار داد. با میلیتاریزه شدن فضای سیاسی توسط دولت ترکیه نیروها و جریان های ناسیونال- فاشیست ترکیه سر بر آوردند و زیر چتر حمایت پلیس به مراکز و دفاتر احزاب چپ و مخالف دولت از جمله حزب دموکراتیک خلق ها یورش بردند و دفتر این حزب را به آتش کشیدند و غارت کردند.
صرف نظر از حدود دخالت مستقیم و یا غیر مستقیم دولت اسلامی و ناسیونالیست ترکیه در انفجار سروچ و نیز قتل عام آنکارا، واقعیت این است که دولت ترکیه به ویژه بعد از تظاهرات و اعتراضات گسترده پارک قزی و عدم موفقیت اش در انتخابات ماه ژوئن در کسب اکثریت به منظور تغییر قانون اساسی، می کوشد با میلیتاریزه کردن فضای کشور و ایجاد رعب و وحشت در میان مردم، قدرت خود را تثبیت کند و سیاست ها و برنامه های ارتجاعی و سرکوب گرانه خود را به پیش برد. سرکوب حقوق کارگران و اتحادیه های کارگری، سرکوب نیروها، احزاب و سازمان های چپ و کمونیست، اشاعه و ترویج مرد سالاری و محدود کردن حقوق زنان، افزایش باز هم بیشتر سانسور رسانه ای و خاموش ساختن صداهای مخالف و تقویت و تثبیت سیاست پان ترکیسم اسلامی، محور برنامه و سیاست دولت رجب طیب اردوغان در داخل ترکیه است. در سطح منطقه ای نیز دولت ترکیه به دنبال همین سیاست سرکوب گرانه است. این دولت می کوشد در همکاری دو فاکتو با نیروهای جنایت کار و تروریست اسلامی مانند داعش و جبهه نصرت و همزمان حمایت از “ارتش آزادی بخش سوریه” و همکاری و زد و بند با نیروهای امپریالیستی دخالت گر در منطقه و نیز همکاری با دولت های ارتجاعی مانند عربستان سعودی و قطر، نفوذ سرمایه داری ترکیه را در خاور میانه گسترش دهد. دولت ترکیه، بنابراین به همان اندازه دشمن کارگران و مردم زحمتکش و نیروها و احزاب مترقی منطقه است که در داخل ترکیه.
دولت های سرمایه داری گوناگون، از جمهوری اسلامی ایران گرفته تا ترکیه و عربستان و دولتهای امپریالیستی غرب، و همچنین نیروها و دستجات تروریستی و ارتجاعی از نوع اسلامی و یا ناسیونال فاشیستی، به رغم رقابت ها، دشمنی ها و جنگ با یکدیگر، همگی در برابر کارگران و جنبش های آزادی خواه و برابری طلبانه، منافع مشترک دارند. از این رو و صرف نظر از اینکه چه نیرویی مسئول مستقیم بمب گذاری قتل عام جوانان سوسیالیست در سروچ و یا تظاهرات کنندگان آنکارا است، واقعیت کتمان ناپذیر این است که کلیه نیروهای ارتجاعی و سرکوب گر تلاش کرده و خواهند کرد که از این قتل عامها بهره برداری خود را انجام دهند. در چنین شرایطی وظیفه همه تشکلات کارگری، سوسیالیستی و نیروهای آزادی خواه و برابری طلب است که بیش از بیش در راه همبستگی بین المللی طبقاتی با جنبش کارگری ترکیه قدم بر دارند.
ما ضمن محکوم کردن کشتار تظاهرات کنندگان آنکارا و اعلام انزجار ازدولت ترکیه و سیاست های ارتجاعی و سرکوب گرانه این دولت، جان باختن تظاهرات کنندگان را به بازماندگان آنان و به تشکلات کارگری و چپ ترکیه که این تظاهرات را فراخوانده بودند و بسیاری از جان باختگان از اعضای آنها بودند، صمیمانه تسلیت می گوییم. ما همزمان همبستگی خود را با مبارزات طبقه کارگر و جنبش های ضدسرمایه داری و مترقی در ترکیه اعلام می کنیم.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
۱۳ اکتبر ۲۰۱۵
www.workers-iran.org / www.etehadbinalmelali
