هوشنگ طالع
در مردم‌سالاری منحط آمریکایی ، جدا از نفس امپریالیستی رژیم و نیزجدا از این که انتخابات چگونه است و نمایندگان با حمایت های مالی و سرسپردگی به کدام نهادها و ارگان‌ها ، به مجلس راه می یابند ، « مجلس » در « راس امور » است . مجلس توان و قدرت « سمت و سو دهی » به سیاست داخلی و خارجی و حتا « کاهش اختیارات » رییس جمهور را نیز دارد . مجلس با دوسوم آرا « وتو »ی ریاست جمهوری را نیز در هم می‌شکند .
اما در این جا با وجودی که بنیان‌گذار جمهوری اسلامی با روشنی تمام تصریح کرده‌اند که « مجلس در راس امور است » و نیز « میزان ، رای ملت است » ، کارمندان دست سوم و چهارم قوه‌ی‌مجریه در مساله‌ی برجام ( ترکمان‌چای هسته‌ای ) که با حیات و ممات ملت و مردم ایران بستگی دارد ( جدا از این که نمایندگان مجلس شورای اسلامی چه کسانی هستند و چگونه انتخاب شده اند ) به خود جرات می‌دهند و می‌گویند : « ارجاع برجام به مجلس صلاح نیست » و یا « اگر هم به مجلس برود ، نیازی به تصویب نیست » و امثال این ها . این سخنان درست در راستای مخالف شعار « آزادی و استقلال » دیروز است .
ارجاع برجام به کمیسیون امنیت ملی بسیار خوب است ؛ اما این کمیسیون یک نهاد دولتی است . رییس جمهور ، رییس این نهاد است . چگونه است قراردادی را که رییس جمهور با آن دربست موافق است و به طور ضمنی آن را امضا کرده است ( البته کارمند کارکند ایشان می‌گوید : این امضاها بچه‌بازی بود ) خود هم بتواند آن را در شورای امنیت ملی تصویب کند ؟!
چهارشنبه 25 شهریورماه 1394 ـ هوشنگ طالع
