بهروز سورن
دعوت و یا دادن مجوز به فعالین سیاسی خوشنام و شناخته شده با سوابق روشن نه از زاویه خیرخواهی مسئولین این بخش است بلکه برای جور کردن جنس برنامه و دکان دروغپرداز پرگار و این رسانه وابسته است.
برای اولین بار نیست که پرگاری های دروغ پراکن بی بی سی فارسی علیه اپوزیسیون انقلابی و رادیکال در تبعید تبلیغات می کنند. چندی پیش از این هم با عنوانی در همین راستا سعی کردند تا جنایات دهه شصت جمهوری اسلامی را نیز به قربانیان انبوه آن و بویژه در خارج کشور نسبت دهند. عنوان برنامه بلحاظ مضونی چنین بود: (گروه‌های مسلحی که در چند سال بعد از انقلاب مقابل جمهوری اسلامی ایستادند، یادآور یک مبارزهٔ قهرمانانه هستند یا خطایی نابخشودنی؟ پیامد مبارزهٔ مسلحانهٔ این گروه‌ها با جمهوری اسلامی چه بود؟) . اینگونه تلاش کردند که محاکمه ای رسانه ای برای
اپوزیسیون در خارج تدارک ببینند. حال آنکه بخش بزرگی از قربانیان آندوران اصلا مسلح نبودند و بر آنها همان رفت که بر دیگران!
استراتژی مدیریت بی بی سی فارسی تابعی از منافع و تمایلات حاکمان انگلیس در ارتباط با جمهوری اسلامی است. علت وجودی این رسانه نیز همین بوده است. بنیانگذاران بی بی سی از میان افراد و نهادهای خیر نبوده اند بلکه مستقیما از بودجه وزارت امور خارجه این کشور تامین مالی و تغذیه شده و میشوند. این رسانه های وابسته وظایف مشخصی نیز در برابر خود قرار داده اند و آنهم پیشبرد سیاست های موضعی کشور مطبوع و تامین کننده مالی آنهاست. وجه اشتراک بی بی سی فارسی با مردم ایران تنها این نکته است که فارسی حرف میزنند. آنها هیچوقت و در هیچ زمانی صدای مردم کشورمان
نبوده اند. در حال حاضر اعتراضات و اعتصابات کارگری در اوج خود بسر میبرد و دریغ از کوچکترین اطلاع رسانی از سوی این رسانه وابسته!.
بعبارت دیگر بی بی سی فارسی و سایر رسانه های مشابه بعنوان اهرم فشار به جمهوری اسلامی و به تعقل واداشتن ! آنهاست. جمهوری اسلامی توسط رسانه هایش بارها از بی بی فارسی بعنوان رسانه ای برانداز یاد کرده است حال آنکه این رسانه و دولت انگلیس نه تنها برانداز نبوده و نیستند بلکه بدنبال گسترش معاملات اقتصادی و تسلیحاتی هرچه بیشتر با ایران و حفظ وضع موجود بوده اند.
وزارت خارجه بریتانیا تا کنون بارها در ایران مورد حمله و حتی برچیده شده است. در قبال این رفتار رژیم اما این دولت در رقابت با دول دیگر غربی گوی سبقت را ربوده است. برنامه پرگار خود نشان داد که تا چه حد این رسانه وابسته نسبت به تبعیدیان سرنگونی خواه کینه سیاسی دارد. سوال اینجاست که آیا بایستی در قبال تبلیغات مسموم این رسانه در قبال مبارزان تبعیدی که رنج جدائی از زادگاه و عشق بی پایان به آن مردم دارند, ساکت نشست؟
به اعتقاد من افشای این رسانه از وظایف همه آنانی هست که خود را هنوز در تبعید می یابند. سوال این است که پس از بدست گرفتن بلندگوی بی بی سی فارسی میبایستی از تیزی نقد به امپریالیسم انحصارگرا و رسانه های انحصاری شان بکاهیم؟ آیا بایستی تبعیدیان را تشویق به شرکت در برنامه پرگار کنیم؟ گپ و گفت ها در حیاط خلوت بی بی سی فارسی حول و حوش کدام موضوعات دور میزند؟ آنها که از مفاد حقوق بشر هم ایراد میگرفتند و از واو متون مارکسیستی هم کوتاه نمی آمدند در رابطه با بی بی سی فارسی از چه چیز کوتاه آمدند؟ افرادی که برای مصاحبه با رسانه های آزاد و برانداز و
شناخته شده اما با تیراژ پائین تر یکباره کیبوردشان گیرپاژ میکرد! کدام تسهیلات را در رابطه با بی بی سی فارسی در اختیار دارند؟
ایمان و اعتقاد به رسالت توده ها و اینکه در نهایت و بلحاظ تاریخی گریزی از حاکمیت توده ای بر مناسبات سیاسی و اقتصادی جهانی نیست. اینکه تعدادی از افراد شناخته شده تبعیدی با سوابق روشن مبارزاتی در برنامه های بی بی سی فارسی دیده میشوند از وجهه مبارزان راستین در تبعید چیزی کم نمیکند. زیرا که هنوز از اعماق سلطه رسانه ای امپریالیسم و هیاهوی بی بی سی فارسی آنها صدای مقاومت شنیده میشود. هنوز آموزش های علمی مارکس در راس راهکارهای قلمزنان و اندیشمندان سیاسی در تبعید است. هنوز صدای اعتراض و انزجار از دسیسه های رسانه ای آنها بگوش میرسد. ( فراخوان
گزارشگران و دهها فعال و اندیشمند سیاسی و رسانه ای ).
این طیف عقد اخوت با کسی نبسته است و میداند که در شرایط سیاسی اجتماعی و اقتصادی ایران آتشی زیر خاکستر است و هر دم و با هر وزش سنگین باد میتواند دودمان کلیت حاکمیت جمهوری اسلامی را نیز به آتش بکشد و از همینرو با امید و ایمان راسخ به قدرت توده ها و علیرغم دهه ها تبعید همچنان حجب و حیای انقلابی خود را حفظ میکند و انزجار خود را از توطئه های رسانه ای اینچنین اعلام میدارد و مماشات نمیکند و لحظه ای هم درنگ نمی کند.
بی بی سی فارسی برای هر سرفه خامنه ای و روحانی و گنجی و امثالهم هفته ها انتظار می کشد و دهها تفسیر و مصاحبه و میزگرد تشکیل میدهد و بزرگترین خدمات تبلیغاتی را در این زمینه برای حکومتیان کرده و می کند. دعوت و یا دادن مجوز به فعالین سیاسی خوشنام و شناخته شده با سوابق روشن نه از زاویه خیرخواهی مسئولین این بخش است بلکه برای جور کردن جنس برنامه و دکان دروغپرداز پرگار و این رسانه وابسته است. بی بی سی فارسی تلاش می کند تا توسط پرگارش! همه را روی یک دایره واحد قرار دهد. آیا در شان فعالین سیاسی شناخته شده هست که روی همان دایره ترسیمی پرگار قرار
گیرند؟ قطعا هر شخصی مختار است که بر اساس تمایلات فکری و ارزیابی هایش از پدیده های سیاسی و اجتماعی مسیر خود را تغییر دهد و اینکار را بکند یا نکند. اما آیا مختار است بخشی از نیروهای صادق و مبارز را نیز همراه خود به ناکجاآباد های رسانه های وابسته بکشد؟ و یا آنها را به سکوت وادارد؟ شرط صداقت انقلابی حکم میکند که پیش از حضور در دادگاه ( مرعوب شدگان و مقصران جنایات رژیم در دهه شصت ) درباره خود و نوسان های سیاسی خویش بیشتر به افکار عمومی توضیح دهند.
متن نوشته پیشین در رابطه با پرگار را در لینک زیر ببینید!
30.06.2015
