معلمان همچون بخشهای دیگر طبقه کارگر ایران از حق اعتصاب و ایجاد تشکل های مستقل خود تحت حاکمیت سرمایه داری جمهوری اسلامی محروم هستند و اعتراضات آنها با فشارهای امنیتی و برخورد نیروهای انتظامی و دستگیری فعالین و نمایندگان آنها روبرو می شود.
معلمان در ایران همانند سایر هم طبقه ای های خود با دستمزد چند برابر زیر خط فقر زندگی می کنند؛ تعداد بسیاری از معلمان بصورت پیمانی و نیمه وقت کار می کنند و دستمزد بسیار پایینی دریافت می کنند. افزایش دستمزدها، همسان سازی مشاغل، بیمه های درمانی معتبر، ایجاد مکان های تفریحی برای معلمان، بهبود ساختار آموزشی در ایران و جلوگیری از خصوصی سازی مدارس از جمله مطالبات معلمان است.
معلمان سه دور تظاهرات در اعتراض به دستمزدهای زیر خط فقر در سراسر کشور در ماه های ژانویه، مارس و مه 2015 سازمان داده اند، طومارهای اعتراضی جمع آوری کرده اند، نشستهای متعددی سازمان داده اند، خبررسانی کرده اند، خواستار آموزش رایگان برای همه شده اند، به خصوصی سازی مدارس و نقض استانداردهای بین المللی کار و آموزش و پرورش اعتراض کرده اند، خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط کلیه همکاران خود از جمله آقایان رسول بداغی، محمود باقری، علیرضا هاشمی و اکبر باغانی (که اخیرا دستگیر شده است) شده اند. اما خواسته های به حق معلمان نه تنها پاسخ مثبتی نیافته بلکه در عوض با سرکوب مواجه بوده است که آخرین نمونه آن بازداشت اسماعیل عبدی است.
اسماعیل عبدی، دبیر کل کانون صنفی معلمان ایران، که از طرف “آموزش بین الملل” (“ای آی” فدراسیون بین المللی معلمان و کارکنان آموزش و پرورش) به کنگره این فدراسیون که در روزهای ۲۱ تا ۲۶ جولای ۲۰۱۵ در اتاوا پیتخت کانادا برگزار می گردد، دعوت شده بود، در مرز ایران و ارمنستان توسط ماموران امنیتی رژیم بازداشت شد و پاسپورت و دیگر مدارک او توسط مامورین ضبط گردید، و سپس از او خواسته شد که خود را به زندان اوین معرفی کند. آقای عبدی در روز شنبه ۲۷ ژوئن ۲۰۱۵ با مراجعه به زندان اوین، همانجا بازداشت و زندانی شد. تعدادی از معلمان به نشانه همبستگی، او را در هنگام مراجعه به زندان اوین همراهی می کردند.
تمامی شواهد نشان می دهد که کلیت دستگاه حاکمه جمهوری اسلامی ایران، منجمله دولت روحانی، بطور آشکار و پنهان اما در سطح گسترده و سراسری در تلاش هستند که صدای اعتراض معلمان را خاموش کنند. این تلاش ها و تحرکات گاه بدون سر و صدا و بصورت موردی صورت می گیرد اما هدف کلی رژیم منکوب کردن اعتراضات معلمان در کل کشور است. اکنون که تابستان فرا می رسد و معلمان تقریبا پراکنده هستند و تجمعات آنان کمتر شده است و توان عکس العمل های سریع را ندارند، رژیم قصد دارد که تا فرا رسیدن مهر ماه و شروع مدارس، که احتمال تجمعات بیشتر در سال تحصیلی آینده می رود، قدرت سازماندهی معلمان را تا آنجا که امکان دارد تضعیف نماید. رژیم می کوشد از یک سو با احضار معلمان فعال و تهدید آنها به اخراج، دستگیری و زندان و از سوی دیگر با تبلیغات دروغین رسانه ای و نسبت دادن اعتراض معلمان به عوامل خارجی، زمینه را برای خواباندن جنبش معلمان آماده کند. با همین هدف است که اخیرا تعداد زیادی از معلمان در شهرهای مختلف مورد بازجویی، تهدید و اذیت و آزار قرار گرفته اند.
ما ضمن اعلام همبستگی با معلمان ایران، از مبارزات آنان برای دست یابی به شرایط بهتر زندگی و کار حمایت می کنیم. مبارزه برای افزایش دستمزدها و علیه خصوصی سازی ها و سیاستهای نئولیبرالی جمهوری اسلامی که هر چه بیشتر به شکاف طبقاتی دامن زده و میلیونها کودک کار را در ایران از حق آموزش و پروش محروم کرده است، یک مبازره طبقاتی بسیار مهم برای کل جنبش کارگری ایران است. ما همه بخش های جنبش کارگری را به همبستگی و اتحاد فرا می خوانیم. تهدید، اذیت و آزار، پیگردهای قانونی و بگیر وببند معلمین و نمایندگان آنها و دیگر فعالین کارگری باید متوقف شود و همه معلمان و کارگران زندانی باید فوری و بدون قید و شرط آزاد گردند.
ما از همه تشکلات کارگری در جهان و به ویژه از فدراسیون بین المللی معلمان و کارکنان آموزش و پرورش که از آقای عبدی برای شرکت در کنگره جهانی معلمین دعوت به عمل آورده است، در خواست می کنیم که به دستگیری ایشان و سرکوب اعتراض های معلمان توسط رژیم جمهوری اسلامی ایران شدیدا اعتراض کنند و برای آزادی فوری همه معلمان و دیگر کارگران زندانی دست به اقدامات لازم بزنند.
اتحاد بین المللی در حمایت از کارگران در ایران
۲۹ ژوئن ۲۰۱۵
