بیشکک – قیرقیزستان، بیست و نهم سپتامبر تا دوم اکتبر 2014
تغییر دولت در جمهوری اسلامی ایران در ماه اوت ۲٠۱٣ میلادی، امید تازه‌ای برای گشایش فضای سیاسی به وجود آورده بود؛ اما با وجود وعده‌های حسن روحانی رییس جمهور درباره پیش‌برد و پشتیبانی از آزادی بیان، این دولت علی‌رغم چند اقدام نمایشی؛ تاکنون کوچک‌ترین گامی در این مورد بر نداشته است.
در واقع پس از آزادی نسرین ستوده وکیل دادگستری و یک روزنامه‌نگار در سپتامبر 2013، هم‌چنان شمار بسیاری از روزنامه‌نگاران در زندان‌ها بسر می‌برند و بازداشت‌های سیاسی نیز ادامه دارد. از این جمله می‌توان به عنوان نمونه به بازداشت دو تن از شاعران، فاطمه اختصاری و مهدی موسوی در هفتم دسامبر 2013 اشاره داشت که بیش‌تر از یک ماه در زندان بسر بردند. به تازگی نیز بسیاری از فعالین فرهنگی به خاطر بیان باورهای خود دستگیرشده وهم‌اکنون در زندان‌ها بسر می‌برند. هم‌چنین در ماه‌های اخیرشمار زیادی روزنامه‌نگار و فیلم‌ساز دستگیر و زندانی شده‌اند که از جمله آن‌ها می‌توان از؛ صبا آذر پیک ـ روزنامه‌نگار، مهناز محمدی ـ فیلم‌ساز، مهدی خزعلی ـ وبلاگنویس(وی چندی پیش آزاد شد)، ریحانه طباطبائی ـ روزنامه‌نگار و مرضیه رسولی ـ روزنامه‌نگار و وبلاگنویس نام برد.
در عین حال انتشار بسیاری از روزنامه‌ها نیز متوقف شده است و شمار بسیاری از روزنامه‌نگاران، وبلاگ‌نویسان، نویسندگان، کنشگران و پشتیبانان آزادی زبان‌های مادری مربوط به اقلیت‌های ملی که جز استفاده مسالمت‌آمیز از حق آزادی بیان خود حرکت دیگری انجام نداده‌اند در زندان به سر می‌برند.
سیاست‌های محدود‌کننده دولت تازه، قدرت دسترسی مردم ایران را به اطلاعات و تماس‌های خصوصی از راه اینترنت را بسیار محدود کرده است. سانسور گسترده به صورت پدیده‌ای خفه کننده‌تر از پیش، در تمام زمینه‌های زندگی سیاسی، اجتماعی و فرهنگی اعمال می‌شود: کتاب‌هایی که پس از گذر از مرحله‌های طولانی بازبینی «قانونی و مذهبی» وزارت ارشاد اسلامی، پروانه چاپ دریافت کرده‌اند، دوباره گرفتار تیغ سانسور دولتی می‌شوند. شمار روز افزونی از نویسندگان از ترس بازداشت اجباری، شکنجه و رفتار خشونت‌آمیز نهادهای دولت و حتا از ترس اعدام ، در حال فرار از ایران هستند. برخی دیگر از این فعالین فرهنگی نیز در حال تعطیل حرفه خود اند؛ و دیگر تحمل فشارهای کنونی را ندارند.
پن جهانی از مسئولان جمهوری اسلامی ایران، خواهان رعایت موردها ی زیر است :
– آزادی فوری و بدون قید و شرط نویسندگان، روزنامه‌نگاران و وبلاگ‌نویسان که تنها در پیوند با به کارگیری حق مسالمت‌آمیز خود برای آزادی بیان اقدام کرده‌اند.
– لغو هرگونه سانسور و اجازه انتشار اطلاعات هم‌خوان با موازین بین‌المللی حقوق بشر.
– پایان دادن به سرکوب و تبعیض اقلیت‌های ملی از جمله اجازه دادن به آنان برای بیان آزادانه به زبان انتخابی خود؛ هم به گونۀ گفتاری و هم به صورت نوشتاری و هم‌چنین مجازبودن به ترویج و گسترش ارزش‌های فرهنگی و نشر و پخش ادبیات خود.
– رعایت تعهدهای جمهوری اسلامی ایران به پیمان‌های بین‌المللی حقوق بشر برای پشتیبانی از حق آزادی بیان و گردهمایی و تشکل.
ترجمه و تکثیر: انجمن قلم ایران در تبعید
* پیوست: فهرست مستند نام زندانیان در جمهوری اسلامی ایران که در سال ۲٠۱٣ از سوی مرکز پن جهانی گرد آوری شده است.
