وضعیت قربانیان وکارخانجات نساجی بنگلادش یک سال پس ازفاجعه آتش سوزی!
یک سال پس ازفاجعه ی “رعنا پلازا” بنگلادشبه خانواده ی جان باختگان وهمچنین مصدومان این فاجعه هیچ خسارتی پرداخت نشده است و هیچ تغییری درشرایط ایمنی کارخانه های نساجی بنگلادش صورت نگرفته است که در واقع حقوق کارگران پایمال شده است.
امروز دوشنبه، هفتم آوریل ۲۰۱۴، ong همبستگی مردم (یکی از نهادهای غیر انتفاعی)، نمایشگاه مدی درپاریس ترتیب داد. شبه مانکن های این نمایشگاه، لباس هایی با لکه های خون برتن داشتند تا نظرمصرف کنندگان کالاهای شرکت های چند ملیتی نساجی راجلب کنند واعلام کنند پشت اتیکتMade in Bangladesh، حقایق پیچیده ای نهفته است.
دراین اقدام اعتراضی تعدادی از کارگران نساجی بنگلادش ازجمله مصدومان آتش سوزی ۲۴ آوریل ۲۰۱۳، حضورداشتند.
درکشوری که کارگرانش پائین ترین سطح حقوق درجهان را دارند، آتش سوزی ۲۴ آوریل سال گذشته، ۱۱۳۸ کشته وحدود ۲۰۰۰ هزارمصدوم و معلول برجا گذاشت.
یکسال پس ازاین فاجعه:
– وضعیت ایمنی کارخانه های نساجی بنگلادش تغییری نکرده است.
– شرایط کاری کارگران نساجی بنگلادش همچون گذشته است.
– امر درمان کارگران مصدوم و معلول به درستی انجام نمی شود.
– به خانواده ی جان باختگان و همچنین مصدومان ناشی از ضرر و زیانی که از این فاجعه حاصل شده است، هیچ حقی پرداخت نشده است.
– حتا صندوقی که تحت نظارت سازمان جهانی کار در دسامبر۲۰۱۳، ایجاد شده است تاکنون مبلغی را دراختیار کارگران خسارت دیده و خانواده هایشان قرارنداده است.
– کارگران نساجی بنگلادش می خواهند بیمارستانی دراختیار آسیب دیدگان این حادثه قرارگیرد تا به مصدومان این فاجعه به معنای واقعی و به طور مستمر رسیدگی شود.
– این کارگران همچنین می خواهند مدرسه ای در اختیار فرزندان کارگران قربانی این فاجعه جهت تحصیل قرارداده شود.
– کارگران و سندیکاهای کارگری بنگلادش، خواهان بازرسی مستمر کارخانه های نساجی، جهت رعایت استانداردهای ایمنی جهانی هستند.
به عنوان مثال بسیاری ازکارخانه های نساجی بنگلادش حتا راه خروج اضطراری ندارند.
باید یادآوری کرد که دربنگلادش، چهار میلیون کارگر در کارخانه ها و مراکز تولیدی نساجی مشغول به کار هستند که سه میلیون و دویست هزار نفرشان زن هستند و درمجموع می توان گفت زندگی ۱۶ میلیون نفربه کارخانه های نساجی وابسته است.
حقوق ماهیانه ی این کارگران معادل ۲۸ تا۵۰ یورواست. به عبارتی مارک های غربی به ازای تولید هر واحد ۵۳ سانتیم یورو پرداخت می کنند، درحالیکه درویتنام ۱یورو و درچین ۵/۱یورو پرداخت می شود.
سندیکاهای کارگری بنگلادش خواهان حداقل حقوقی معادل ۱۰۰یورو هستند.
شرکت های چندملیتی نساجی، همراه با ۱۵۰ شرکت با مارک های معروف غربی در ارتباط با عدم رعایت اصول ایمنی در کارخانه های نساجی بنگلادش و شرایط کاری نامساعد و وضعیت دردناک کارگران بنگلادش مسئولیت دارند ازجمله شرکت های:
Camaïeu, Mango, Gap ou C&A،Auchan, Carrefour, H&M, Benetton ou Adidas,.
