فراخوان همکاری در مورد مبارزه متحدانه حول دستمزد
به همه کمیته ها،فعالین ، تشکل های کارگری ،کارگران کارخانه ها وکارگاه ها و بخش های مختلف کارگری .
کارگران!هم طبقه ای های تحت ستم واستثمار! انسان های شریف و آزاده!
همه ما با گوشت و پوست خود سیاست ها و کارکردهای سرمایه داری و وعده وعیدهای سر خرمن همه ساله ی آن ها را برای بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی و سیاسی درک نموده و آشکارا برای ما به اثبات رسیده است که حضرات صاحب سرمایه به هیچ عنوان نمی خواهند کمترین امتیازی برای سروسامان دادن به وضعیت فلاکت بار طبقه کارگر و بهبود نسبی زندگی آن ها به وجود آورند. آن ها تنها سود ومنفعت خود را در نظرگرفته و با همه توان به فکر پر کردن جیب های خود، از ماحصل کار و تولید طبقه ی کارگراند. سیاست های اخیر اینان در قبال تشکل های کارگری و سرکوب شدید آنها، ادامه تورم وبه دنبال آن گرانی روز افزون مایحتاج عمومی و به زانو در آمدن خانواده های کارگری و شکسته شدن مرزهای امید برای نسل جوان و باز گذاشتن دست سرمایه داران و حامیان شان در تنظیم و تدوین قوانین ضد کارگری، رواج قراردادهای موقت و سفید امضاء، اعمال تبعیض و بی عدالتی در تعیین دستمزدها از جمله تبعیض در پرداخت دستمزد به زنان کارگر برای کار برابر با مردان، استفاده از کار رایگان زنان خانه دار، وجود میلیونی کارگران ارزان همچون زنان کارگر و کودکان کار، موج فزاینده و ویرانگر بیکاری، عدم پرداخت حقوق و مزایای کارگران در موعد مقرر که به سهم خود زمینه ساز مشکلات عدیده روحی و روانی برای کارگران و خانواده های آن ها است و تباهی نسل جوان، از جمله افتادن این قشر پویا و پر تحرک به دام اعتیاد و دزدی و فحشا و . . . تراژدی بسیار ناگواری را برای طبقه کارگر وجود آورده است. به ویژه تجربه چند ساله اخیر نشان داده است که ما کارگران نمی توانیم بدون اتحاد طبقاتی کوچک ترین خواسته ای را بر سرمایه داران تحمیل نمائیم. دوران جدایی و تفرقه باید به پایان برسد تا بتوانیم نیروی خود را حول منافع مشترک و طبقاتی مان به کار بگیریم. واقعیت اینست که با وجود همه مشکلات و فشارها، طبقه کارگر می بایست پایش را فراتر از این بگذارد. ما نیاز جدی به یک کمیته دفاع سراسری از زندانیان کارگر و هم طبقه ای های تحت ستم مان و همچنین نیاز به یک صندوق مالی سراسری جهت حمایت از خانوادهای زندانی داریم و چنین کمیته و چنین صندوقی بسیار پیشتر از این ها می بایستی به وجود می آمد.در صورت تفرقه و پراکندگی قطعا شاهد تباهی و ویرانگری های بیش از حد وافزایش ستمگری سرمایه و حرص و آز سیری ناپذیر علیه هستی کارگران خواهیم بود. همه ما به نحوی از انحا از این جدایی ها ضربه خورده ایم و معضلات جدی و عدیده ای را متحمل شده ایم. به همین دلیل دست همه هم طبقه ای هایمان را فشرده و جهت دستیابی به منافع مشترکمان از جمله برای تحمیل دستمزدی متناسب با تورم واقعی و استانداردهای متعارف زندگی کارگران در جوامع امروزی، درخواست همکاری جدی می نماییم .
کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری-۲۵/۱۱/۹۲
