جمشید اسدی
نوروزتان پیروز!
باشد که سال پیش رو، سال سربلندی ایران و تن درستی دوستان باشد.
نوشته ی این بار، جدا از نوشته های پیش، تحلیلی نیست و بلکه پیشنهادی است. برای آن که سال ۱۳۹۲، سال مقاومت مدنی باشد، می توان از مناسبت هر روز بهره برد و جنبشی بر پا کرد ـ حالا به هر نسبتی. این گونه کار هزینه را برای کوشندگان فروخواهد کاست. چون کمتر می توان بر کسی ایراد گرفت که چرا در روز سعدی، نشست بزرگداشت سعدی برگزار کرده است. اما در همین نشست می توان مثلا بر شعر بلند آوازه او “بنی آدم اعضای یکدیگرند \\\\ که در آفرینش ز یک گوهرند” تاکید گذارد و آن را بزرگ کرد و نتیجه ها گرفت. یا مثلا روز کورش را برپاداشت و یا حتی به مناسبتی دیگر به پایکوبی پرداخت.
روشن است که نویسنده جز ارایه طرحی کلی و عمومی نمی تواند و نمی داند. اما خواننده ای که ایده این پیشنهاد را می گیرد می تواند ابتکار عمل را به دست گیرد، طرحی نو در اندازد و شوری بپا فکند.
خود این گاه شمار را نیز می توان تکمیل و بلکه اصلاح کرد. ای بسا مناسبت ها که از قلم افتاده اند و یا روزهایی که به نادرست در تقویم آمده اند. همه این ها می توان با هشدار و پیشنهاد درست کرد. نویسنده چشم انتظارِ هشدار و پیشنهاد شماست. اما این ها دلیل آن نمی شود که با همین که هست آغاز به کار و ابتکار نکنیم.
به پیش!
