نامه ی کورش زعیم به مهدی طائب در ارتباط با خوزستان
…جناب حجت الاسلام طائب، با توجه به موقعیت قدرتمندی که در گذشته داشته و اکنون دارید، من می دانم که طرف شدن با شما کار بسیار بسیار خطرناکی است؛ ولی من میهنم را بیش از این ملاحظات دوست دارم، و اگر شما بخواهید خوزستان من را با سوریه معاوضه کنید من با شما سر جنگ خواهم داشت…
جناب حجت الاسلام مهدی طائب
ریاست محترم قرارگاه راهبردی عمار
سخنان اخیر شما درباره خوزستان و سوریه، وحشت به دل ایرانیان باشرف و میهن پرست در ایران و برونمرز انداخت. این اظهارات شما که فرمودید “دشمن اگر بخواهد سوریه یا خوزستان را بگیرد، الویت با این است که ما سوریه را نگه داریم، و اینکه سوریه استان سی و پنجم برای ماست، یا اینکه اگر سوریه را نگه داریم، خوزستان را می توانیم پس بگیریم، یکی از شگفت انگیزترین اندیشه های راهبردی در تاریخ سیاست خارجی کشورهاست.
نخست اینکه کشور سوریه یک کشور مستقل، عضو سازمان ملل و دارای ملتی با غرور ملی و پیشینه چند هزار ساله است. من تصور نمی کنیم که ملت بزرگ سوریه از اینکه شما کشورشان را استانی از استانهای جمهوری اسلامی بخوانید شادمان شوند. برعکس این سخنان تخم دشمنی را در ذهن آنان خواهد کاشت، اگر که هم اکنون با ما دشمن خونی نشده باشند.
دوم اینکه سوریه سرنوشت خود را دارد و این سرنوشت در دست چندین کشور قدرتمند قرار گرفته که جمهوری اسلامی را هم می توان در آن زمره شمرد. آن کشورهای قدرتمند دیگر، که مجموعشان دهها بار از ما قدرتمندتر هستند، از شکست راهبردی خود در سوریه خوششان نمی آید، ولی از شکست راهبردی جمهوری اسلامی شادمان می شوند. آنها قصدشان همین است که همه گناهان را متوجه جمهوری اسلامی کنند تا بتوانند گامهای بعدی را آسان تر، و با مواضعی حق بجانب تر در برابر افکار عمومی جهان، بردارند. آیا هیچکدام از سیاستمداران و دیپلمات های آنها را دیده یا شنیده اید که با چنین ادبیاتی در ملاء عام سخن بگویند؟ حضرتعالی در سمت رییس قرارگاه راهبردی عمار مسئول اقدامات “راهبردی” شناخته می شوید و سخنان شما دست کم گرفته نمی شود. سیاستمداران کشورهای موفق در جنگ سخت نرم سخن می گویند، در صورتیکه حضرتعالی در جنگ نرم بسیار سخت سخن می رانید.
جنابعالی با اعلام علنی برنامه تشکیل بسیج سوریه با ۶۰ هزار حزب‌اللهی و تحویل گرفتن جنگ کف خیابان‌ها از ارتش سوریه، عملا کشتار بیش از ۷۰ هزار نفر در سوریه را به گردن ایران انداختید. این دقیقا اعترافی است که دشمنان جهانی ما می خواستند از دهان ما بشنوند.
سوم اینکه اگر خوزستان را از دست بدهیم، هرگز نخواهیم توانست آن را پس بگیریم، زیرا دشمنان ما شرایطی را بوجود خواهند آورد که طبق قانونهای بین المللی دست ما از آن منطقه کوتاه شود. اگر برای بازپس گیری آن حمله کنیم، مواجه با نیروهای بین المللی از جمله ناتو خواهیم شد. من ترجیح می دهم وارد جزئیات نشوم، حضرتعالی می توانید از مشاوران آگاه خود استفسار کنید. از سوی دیگر، با رفتن خوزستان، درآمد کشور از نفت از دست خواهد رفت و شما دیگر توان کمک به سوریه را نخواهید داشت. البته برای ملت خودمان از دست دادن این درآمد تفاوتی نخواهد کرد. مدتهاست که از بهره این درآمد محروم هستند.
تاکید شما بر عدم وجود تهدید منطقه ای برای ایران، با نام بردن از افغانستان و پاکستان و عراق، از یک “قرارگاه راهبردی” نیز شگفت انگیز بود. ما دشمنان ثروتمند و تا دندان مسلح در جنوب خود داریم که چیزی بجز درهم شکستن ایران را در سر ندارند. اگر خودشان جرات حمله نداشته باشند، بزرگترین پایگاه دریایی و هوایی تاریخ بشریت در دویست کیلومتری ماست و دستکم پنج کشور مقتدر در نزدیک مرزهای ما حضور و آمادگی جنگی دارند. پیرامون ما هیچ کشوری دوست ما نیست و همه با رغبت به دشمنان ما کمک خواهد کرد.
جناب حجت الاسلام طائب، با توجه به موقعیت قدرتمندی که در گذشته داشته و اکنون دارید، من می دانم که طرف شدن با شما کار بسیار بسیار خطرناکی است؛ ولی من میهنم را بیش از این ملاحظات دوست دارم، و اگر شما بخواهید خوزستان من را با سوریه معاوضه کنید من با شما سر جنگ خواهم داشت.
با گرامیداشت و ترس از واکنش شما،
کورش زعیم
عضو شورای مرکزی جبهه ملی ایران
۲۷ بهمن ۱۳۹۱
