آذر ماجدی
امروز ۱۴ نوامبر به فراخوان اتحادیه های کارگری و با حمایت سازمان ها و احزاب چپ و کمونیست، میلیون ها نفر دست به اعتصاب و راهپیمایی در شهرهای اروپایی زدند. از مدتی پیش اتحادیه های کارگری روز ۱۴ نوامبر را روز همبستگی علیه سیاست های ریاضت کشی دولتهای اروپایی و اعتصاب عمومی خواندند. استقبال از این فراخوان، تاریخی و بی سابقه بود. بگفته فرناندو توکسو رئیس بزرگترین اتحادیه کارگری اسپانیا، هماهنگی بین المللی در این روز بیانگر آنست که “ما به یک لحظه تاریخی در جنبش اتحادیه ای اروپا می نگریم.”
کارگران در اسپانیا و پرتغال بشکلی هماهنگ دست به یک اعتصاب عمومی زدند، در این دو کشور شبکه اتوبوسرانی، مترو و قطار متوقف شد، بسیاری از پروازها کنسل گردید و مدارس بسته شد. در ایتالیا، فرانسه، بلژیک و یونان نیز کارگران دست به اعتصاب زدند و راهپیمایی در شهرهای مختلف برگزار گردید.
در اسپانیا، که یک چهارم نیروی کار بیکار است و سیاست های ریاضت کشی، کاهش دستمزدها و حقوق بازنشستگی و افزایش مالیات بر حقوق کارکنان میلیونها نفر را بیخانمان و دچار فقر کرده است، بویژه پس از خودکشی دو نفر، یک مرد در گرانادا و یک زن در باسک، پس از دریافت حکم تخلیه خانه شان از بانک، مردم بسیار خشمگین هستند. یک اعتراض برحق و گسترده مردم به پرداخت پول های هنگفت برای نجات بانک ها توسط دولت است که مردم اکنون دارند تاوان آنرا با فقر و بیخانمانی پس می دهند. این وضعیت موجب درگیری هایی میان پلیس و تظاهر کنندگان شد که طبق برخی گزارشات ۶۰ نفر در این کشور دستگیر و ۳۴ نفر مجروح گردیدند، ۱۸ نفر از مجروح شدگان پلیس هستند. پلیس وحشیانه با باتون به تظاهرات کنندگان در مادرید حمله ور شد.
در شهر رم، ایتالیا، دانش آموزان و دانشجویان با سنگ به پلیس حمله ور شدند. در میلان شیشه های حداقل یک بانک توسط تظاهر کنندگان خرد شد. در یونان تظاهر کنندگان بنری در دست داشتند که روی آن نوشته شده بود: “دیگر بس است!” در اتریش هم مردم دست به تظاهرات زدند. در این تظاهرات شعار “ما همه یونانی هستیم” شنیده می شد. در سایر کشورهای دیگر هم بنر “ما همه یونانی هستیم” در میان تظاهرات بچشم می خورد.
این روز فقط گوشه ای از ظرفیت انقلابی طبقه کارگر و مردم زحمتکش و محروم اروپا را به نمایش می گذارد. استقبال مردم از فراخوان اتحادیه های کارگری برای یک حرکت هماهنگ همبستگی در اعتراض به سیاست های ریاضت کشی رسانه ها را متعجب ساخته است. میلیونها نفر در اروپا در این روز تاریخی اعتراض و نفرت خود را از سیستم موجود، از اختلاف طبقاتی، از استثمار و سود پرستی نظام سرمایه داری، از حکومت های سرمایه که بر اروپا حکم می رانند، به روشنی نشان دادند. مردم می دانند که مسبب این شرایط ناعادلانه، این فقر و بیخانمانی و این دزدی عیان سرمایه داران و دولتهایشان، نظام سرمایه داری است. لیکن حاکمیت ایدئولوژی چپ بورژوایی و غیرکارگری، مانع از دست بردن به ریشه مشقات است. رفرمیسم، دموکراسی و ناسیونالیسم پاسخ این چپ غیرکارگری است. سیاست دولتی کردن بانک ها و آنچه دموکراسی مستقیم می خوانند تمام پاسخ این چپ است. اما این پاسخ قادر نیست مشقات را به پایان ببرد. در شرایط بحران تنها دو راه حل در مقابل جامعه موجود است: یا بورژوازی با حملات وحشیانه، با تحمیل فقر و مشقت بسیار به توده مردم خود را از بحران بیرون می کشد؛ یا طبقه کارگر و کمونیسم کارگری با سازماندهی یک انقلاب اجتماعی نظام سرمایه داری را واژگون می کنند و سوسیالیسم را بر ویرانه های آن مستقر می سازند. تنها راه برون رفت از فقر و مشقت و دستیابی به یک جامعه آزاد، برابر و مرفه، به زیر کشیدن سرمایه داری و برقراری یک جمهوری سوسیالیستی است. باید صفوف خود را برای این نبرد نهایی آماده سازیم. *
