ناصر کاخساز
بر تپه‌های پشت پنجره
ردِ گام‌هایت را
بسوی زمانی که
در تهی‌ترین نقطه‌ی مکان متوقف شد
پی می‌جویم
باد شاخه ها را می‌خماند
ردی از نفرت
که از پشت تپه‌ها می‌آید
دوباره گرمم می‌کند
و تمثیل جهان را
این سوی پنجره
می ترکاند
بی‌نفرت، جهان
به این تاریخ مجرد یخ بسته
که از پنجره آویزان است
به این بلور متراکم معبد صدا
– صدای انفجار شقیقه‌هایت –
و به انهدام یک حجم
حجم مجرد یک تاریخ
در تردی تنت
خیانت می‌کند.
ناصر کاخساز
نهم نوامبر ۲۰۱۲
