حسن جداری
باخیشدا، مین کدورت وار، کونول ناشاد اولان یئرده
اورک لر قان اولور، جوریله، استبداد اولان یئرده
گول اوسته، قورخودان بولبول، قونانماز، قول قاناد آچماز
کمینده گیزلنیب،هریاندا بیر صیاد اولان یئرده
چکیب لر ظلمیله، تورکی دیلین، زنجیره ایران دا
کونول دلشاد اولار البته دیل آزاد اولان یئرده
صفا و صدقیله مین لر چکر ال، جان شیرین دن
وفا کویینده، جانین دن گئچن، فرهاد اولان یئرده
نئجه انسان یاشار آسوده خاطیر، غصه سیز ، غم سیز
حساب سیز، حد سیز، تبعیضیله بیداد اولان یئرده ؟
چاغیرسا خلقی عصیانه ، چکر لر شاعیری داره
چماق و اختناق و سانسور و “ارشاد” اولان یئرده
قیام کوتله وی دن باشقا، یوخدور خلقه بیر چاره
حکومت باشچی سی ، بیر قان سوران جلاد اولان یئرده
یقینیم وار کی بیر باش ظولم ائوی، ویران اولار بیرگون
فشار و ظولمه قارشی، شورش و فریاد اولان یئرده
۱۳۹۱
تبعیض و بیداد!
در جائی که دل نا شاد است ،هزاران غم در نگاه ، خفته است
در جائیکه جور و استبداد حاکم است ،دلها پر از خون است
بلبل از بیمش، بر شاخ گل نمی نشیند و بال وپر نمی زند
آنجا که در هر گوشه، صیادی در کمین نشسته است
در ایران، با ستمگری، زبان ترکی را به زنجیر کشیده اند
البته دل در جائی شادکام است که زبان ، آزاد باشد
آنجا که در کوی وفا ، فرهاد های از جان گذشته، وجود دارد
هزاران تن، با صدق و صفا،دست از جان شیرین، می شویند
در جائی که تبعیض و ستم بی حد و حصر، حاکم است
چگونه انسان می تواند آسوده خاطر و بی غم و غصه، زندگی کند؟
در جائی که چماق و اختناق و سانسور و “ارشاد” ،حکومت میکند
شاعر اگر توده ها را به عصیان بخواند ، به دار کشیده میشود
آنجا که در راس حکومت ، جلاد خونخواری ، نشسته است
توده ها جز توسل به قیام توده ای، چاره ای ندارند
یقین دارم که روزی خانه ستم یکسره ویران میگردد
آنجا که علیه فشار و ستمگری، شورش و فریاد باشد
1391
