حسن جداری
زلزله ویرانگری، دهات و شهرهای قره داغ آذربایچان را با خاک یکسان کرده است . صدها تن از مردم بی پناه، کشته شده و هزاران تن دیگر، به شدت زخمی گشته اند. انبوه عظیمی از اهالی نیز ، در زیر خروارها خاک ، مدفون شده اند. وضع دردناک مردم بلا دیده که در بیابانها دور هم اجتماع کرده و به حال عزیزان از دست رفته خود، گریه و زاری میکنند، بس رنج آور و دلخراش است.
در حالی که هنوز بیش از سی ساعت از وقوع زلزله نگذشته بود ، دولت در نهایت بیرحمی و بی اعتنائی اعلام داشت که کاوش و جستجوی ویرانه های خانه های با خاک یکسان شده ، متوقف گشته است ! آیا چنین بی توجهی آشکار به سرنوشت هزاران تن مردم آسیب دیده، جنایتی فاحش علیه انسانیت ، محسوب نمی شود ؟ در دیگر کشور ها ، وقتی زلزله ای به وقوع می پیوندد، جستجوی انسانهای در زیر آوار دفن شده ، روزها ادامه پیدا میکند .
اما در ایران تحت سلطه رژیم ضد مردمی جمهوری اسلامی ، در نهایت بیرحمی امکان داده میشود که زلزله زدگان آواره و بی پناه، در زیر خروارها خاک دفن شده و زنده بگور گردند! رژیم زورگو، در عین حال، اعلام میدارد که به کمک خارجی برای زلزله زدگان احتیاجی ندارد . آنهم در شرایطی که صدها تن از مردم زلزله زده در بیابانها بدون دسترسی به وسایل اولیه ایمنی و بهداشتی، سرگردان مانده اند ! مبادا خارجی ها بیایند و به بینند این رژیم استبدادی چه قدر به سرنوشت ساکنین تحت ستم این سرزمین ، بی اعتنا است و توده های محروم دهقانی در چه فقر و فلاکتی زندگی میکنند! در واقع امر،سبب مرگ دهشتناک صدها تن از مردم زلزله زده درکلیبر و ورزقان و دیگر مناطق قره داغ، و زخمی شدن و بی خانمانی هزاران تن از آنها، در درجه اول طبیعت نبوده بلکه رژیم جنایت کار و غارتگر جمهوری اسلامی میباشد .
کیست که نداند که ایران در قسمت زلزله خیز جهان قرار دارد و تبریز و دیگر نواحی آذربایجان، در ادوار گذشته، بارها در معرض بلای زلزله قرار داشته اند . رژیمی که تنها کارش، غارت هستی توده ها وپایمال ساختن ابتدائی ترین موازین آزادی و دموکراسی میباشد ، طبیعی است که دلش بحال مردم بی پناه نسوخته و کوچکترین فکری در جهت جلوگیری از صدمات و پی آمد های زلزله که همواره امکان وقوعش، وجود دارد، نخواهد داشت. در کشورهای دیگر جهان از آنجمله کشور ژاپن که بیش از دیگر مناطق، در معرض وقوع زلزله قرار دارند، ساختمانها را طوری درست میکنند که در مقابل زلزله، مقاومت بیشری داشته باشند . بهمین جهت نیز تلفات زلزله در این کشورها، بسیار اندک است .
اما در ایران، هر وقت زلزله ای اتفاق می افتد خسارات و ویرانی فراوان به بار آمده و صد ها وهزاران نفر زیر آوار دفن میشوند . چون ، حاکمان دزد و غارتگر این سرزمین، کوچک ترین اهمیتی برای جان و هستی توده ها قائل نشده، همچون لشکر مهاجمی، کارشان تاراج و جنایت و آدمکشی است . این دزدان هستی توده ها، خود ، در محکم ترین و پرشکوه ترین قصر ها و عمارات در بهترین و خوش آب و هواترین بخشهای تهران و شهرهای بزرگ دیگر زندگی میکنند و کاری با دهقانان تهی دست آذربایجانی که با تمام جان کندن و کار طاقت فرسا قادر به سیر کردن شکم خود نمی باشندو در کلبه های محقر گلی، شب را به روز میرسانند ، ندارند ! طبیعی است که خانه های گلی دهقانان تهی دست کلیبر و ورزقان در مقابل زلزله به مثابه بلای آسمانی، چندان مقاومتی نخواهد داشت و بسیاری از دهات کاملا ویران و با خاک یکسان خواهند شد .
باید گفت چرا توده های محروم این سرزمین در قرن 21، در این بیغوله ها و دخمه های نیمه ویران ، زندگی میکنند ؟ این چه حکومت ننگینی است که این چنین در مقابل ستمدیدگی ساکنین این سرزمین بلازده، بی توجه و بی اعتنا است؟ از همه مهمتر، حاصل کار و تلاش طاقت فرسای کارگران و دیگر زحمت کشان ، به کجا میرود وبه جیب کی سرازیر میشود ؟. جواب همه این سوآلها، آسان است . از هر بلای طبیعی بدترو بیرحم تر برای مردم ستمدیده این سرزمین ، حکومت دزد و آدمکشی است که برای جان و مال مردم ، کوچک ترین ارزشی قائل نیست وکوچک ترین گامی در جهت خانه سازی و دیگر امور رفاهی عمومی، بر نمیدارد .
بی اعتنائی این رژیم استبدادی به سرنوشت توده های مردم زحمتکش ملتهای غیر فارس ایران ، به ویژه ، محسوس تر و آشکارتراست. در برخورد به زلزله دهشتناک اخیر در اهر و ورزقان ، پدیده آزار دهنده ستم ملی را در ایران، هرچه واضح تر میتوان مشاهده کرد . دولت مرکزی و زمامداران شوونیست و آزادیکش حاکم ،کوچک ترین اهمیتی به این حادثه هولناک که افکار بین المللی را متوجه خود ساخته است،قائل نشده اند. گوئی چیزی اتفاق نیفتاده است! گوئی هزاران تن توده محروم و بی پناه آذربایجانی که در بیابانها بدون چادر و وسایل اولیه زندگی در تر س و وحشت از تکرار زلزله بسر میبرند و داغدار مرگ عزیزان و جگر گوشه گانشان می باشند، آدم نیستند و جزو اهالی این سرزمین، محسوب نمی شوند !
سنگدلی و بی اعتنائی هم ، حد و اندازه ای دارد ! فقر و فلاکت و بیکاری و بی خانمانی، سالهاست در آذربایجان و دیگر بخش های غیر فارس نشین ایران، بیداد میکند . میلیونها آذربایجانی در جستجوی تکه نانی، آواره از زادگاه خود ، در غربت، به سختی و مرارت ، زندگی میکنند. در همین محل زلزله ، یعنی دهات قره داغ ، که نمونه ای از کل سرزمینهای غیر فارس ایران میباشد ، کمبود وسایل درمانی و دکنر و پرستار و بیمارستان ، بشدت محسوس میباشد.
اینک هزاران مجروح زلزله ، به دکتر و درمان و مراقبت بهداشتی، نیاز مبرم دارند . رژیم استبدادی ، به هیچ کس و هیچ نهاد غیر دولتی، اجازه یاری رساندن به مردم بی پناه مناطق زلزله زده را نمی دهد. اهالی باهمت و دلسوزو شریف آذربایجانی که به محض وقوع زلزله، به یاری زلزله زدگان شتافته اند، با مخالفت و زورگوئی و ممانعت رژیم روبرو شده اند. طبق اخبار رسیده، در نتیجه حمله عمال سرکوبگر رژیم به گروه های امداد رسان ، تعدادی از آنها ، مجروح شده اند . اما با همه این مخالفت ها ، افراد و گروه های امدادگر ، همچنان به اقدامات انسانی خود ادامه میدهند و دست از یاری ستمدیدگان بر نمیدارند.
زلزله دلخراش اخیر، که فاجعه ای بس دردناک برای توده های محروم دهات قره داغ می باشد ، بار دیگر ، این واقعیت را به روشنی نشان میدهد که جان و هستی و رفاه و سلامتی توده ستم دیده و زحمت کش، برای رژیم آزادیکش حاکم در ایران، از احمدی نژاد گرفته تا ولی فقیه ، کوچک ترین ارزشی ندارد . تا این رژیم ارتجاعی ، در راس قدرت قرار دارد، توده های محروم و زحمت کش، نه تنها در معرض بدترین ظلم و استثمار و تعدیها قرار دارند، بلکه در مقابل سیل و زلزله وقحطی و دیگر بلا های طبیعی نیز،کوچک ترین مصونیتی ندارند . در لحظه های حساسی که جان هزاران انسان در مناطق زلزله زده، در معرض مرض و مرگ قرار دارد، باآن زنان مظلوم کودکان خردسال در آغوش، با آن پیرمردان ریش سفید مجروح و آواره ،با آن جمعیت سرگردان و بی خانمان عزادار و زندگی از دست داده، باید تمام کسانی که به انسانیت و جان آدمی ارزش قائل هستند و یاری رساندن به ستمدیدگان بی پناه وهمدردی و هم نفسی با آنها را ، وظیفه عاجل حود میدانند، به یاری هزاران افراد زلزله زده شتافته و در کمک رساندن به مردم بی خانمان و مجروح عزیز از دست داده، از هیچ کوششی خود داری نکنند . پایان
