بازهم با تاسف فراوان چهار تن دیگر از هموطنان ما ، این بار از هموطنان عرب زبان ما، بدست رژیم جنایتکار جمهوری اسلامی اعدام شدند. چهار نفر اعدام شده سه برادر با نامهای عباس 26 ساله، طاها 28 ساله و عبدالرحمان 22 ساله از خانواده حیدریان – که دیگر برادر آنان نیز از چند روز گذشته در بازداشت بسر می برد – و علی نعامی( شریفی ) می باشند.
اینکه هنوز هم به مانند دیگر چنین اعدام ها، پیکر آنها به عزیزانشان تحویل نگردیده نمایانگر هیچ چیز جز سبوعیت رژیم خون آشام جمهوری اسلامی نبوده و نخواهد بود، ولی واقعیت امر بیشتر از اینست. واقعیت در این سوال اساسی نهفته است که اگر شخص من و مجموعه ما جنایات هر روزه جمهوری اسلامی را محکوم نکنیم آیا خود شریک در این جنایات هستیم یا خیر ؟
من خودم را باید محکوم کنم که اگر در این وانفسای سیاسی و در مقابل این رژیم قرون وسطائی تنها بعنوان نظاره گر ایستاده ام هیچ تفاوتی با همان تماشاگران اعدام صبح های زود هنگام نخواهم داشت.
برای ما راهی وجود ندارد که اگر نمی توانیم شجاعانه و بمانند تمامی آنهائیکه بطور ملموس تا پای جانشان در مقابل این رژیم ایستادگی و مقاومت می کنند از زندگی و جان خود بگذریم، حداقل فارغ از هرگونه تبعیضی این جنایات را محکوم کنیم و یا اگر بازهم به هر دلیلی …، نمی خواهیم و نمی توانیم، این شهامت و شجاعت را داشته باشیم که خود را محکوم کنیم تا ننگ آن تا اَبد بر شانه هایمان سنگینی نکند.
حسین لاجوردی
پاریس – 30 خرداد 1389
