مهدی رود
روز بزرگ ساندیس یا همان به اصطلاح سردمداران حکومت « حماسه ۹ دی » هم آمد و رفت . به سایتها و خبرگزاری های رژیم که دقت می کنیم به جملاتی بر می خوریم که در این دو سال بارها دیده ایم و شنیده ایم , « فتنه ۸۸ با تدبیر رهبری خاموش شد » , « در جریان ۹ دی فتنه مرد » , « با حضور حداکثری امت حزب الله توطئه عاشورا , در ۹ دی حنثی شد » و از این دست شعارها , اما بعضی از روحانیون حکومتی تندرو آنچنان این موضوع را بزرگ کرده اند و پررنگ جلوه داده اند که اگر نمایش ۹ دی وجود نداشت اسلام به بیراهه رفته بود .
آخوند علم الهدی در سخنرانی خود در مسجد ارگ پیامد حضور نمایشی جمعیت اندک ذوب شدگان در ولایت را در ۹ دی ۸۸ بالاتر از واقعه کربلا دانست و با این جمله که « آنچه که در فتنه شد در کربلا نشد » سعی براین داشت اینگونه بنمایاند , که مردم اسلامی که می رفت به دست فتنه گران ( مردم انبوه معترض به حکومت ) به تاریخ بپیوندد را در این روز احیا کردند . گرچه پیشتر هم در ۳۲ سال پیش همین جمعیت سینه چاک ولایی امروز , خمینی را دلیل تداوم اسلام در این سرزمین می دانستند .
اینگونه سخنرانی ها و حماسی جلوه دادن یک رویداد نمایشی که رژیم با وجود تبلیغات گسترده و بسیج کردن کارمندان ادارات و کارخانجات به اجبار و تهدید به حضور در این شبه همایش مضحک ( که خود از نزدیک شاهد این موضوع بودم ) و همچنین تطمیع و آوردن مردم با اتوبوسها از شهرستانهای اطراف و صرف هزینه های فراوان از جیب مردم , که در نهایت به زور می شد جمعیت حاضر در این روز را در میدان انقلاب و خیابانهای اطراف بالغ بر ده هزار نفر دانست , نشان از چیست ؟ صاحبان منصب در حکومت این روزها شرایط سخت و بهرنجی را پشت سر می گذرانند از یک طرف از زمان تقلب بزرگ در انتخابات ۸۸ و حوادث پس از آن , علی رقم اینکه در همان مقطع با مخالفت اکثریت قریب به اتفاق مردم با تداوم حکومت اسلامی مواجه شدند و هر روز نیز نظام تمامیت خواه شاهد ریزش هواداران خود حتی در بدنه نیروی مانند سپاه است و از طرف دیگر حکومت و افراد شاخص طیف اصول گرا , به خصوص در این یکسال اخیر نظاره گر تحرکات و جولان نزدیکان و همکیشان رئیس جمهور منتسب , موسوم به جریان انحرافی بوده اند که هیچگاه آنطور که باید نتوانستند از پس این جریان و نفوذ باند احمدی نژاد بر منابع مالی و اختلاس های نزدیکان وی در دولت جلوگیری کنند .
آنچه که بیش از همه در منبرها و تریبون های رژیم در تفسیر نمایش ۹ دی , از طرف باند رهبری و روحانیون حکومتی مد نظر است دو نکته مهم است :
۱- اینکه بعد از آن افتضاحات در تقلب انتخابات و متقابلا حضور گسترده و خودجوش مردم معترض به حکومت , جذب حداکثری آقایان تبدیل شد به رویارویی تمام عیار مردم با حکومت و ولی فقیه رژیم , بنابراین تمام تلاش خود را به کار بسته اند از ۹ دی به عنوان روز احیای آرمانهای انقلاب و تداوم اسلام شیعی به خواست و اراده مردم استفاده کنند ( با توجه به اینکه این روز از طرف عناصر حکومت با عاشورا مقایسه می شود و آنچه در مکتب شیعه همواره مطرح بوده است این شعار بوده که « عاشوراست که اسلام را زنده نگه داشته است » )
۲- نکته دیگری که همیشه در سخنرانی های ایادی رژیم در روز ۹ دی نمایان بوده بایکوت و گوشه نشین کردن افرادیست که از آنها به عنوان خواص بی بصیرت یاد می کنند , چرا که این افراد از فصل الخطاب بودن بیانات رهبر حکومت حمایت نکرده و همواره سکوت پیشه کرده اند , بی شک بارزترین شخصی که مد نظر اصول گرایان و منتصبان به حلقه رهبری ست , کسی نیست جز هاشمی رفسنجانی , هاشمی در این دو سال بیشتر از سایرین مورد غضب رهبر حکومت روحانیون نزدیک به رهبر قرار گرفته است . این موضوع تا آنجا پیش رفت که منجر به کنار گذاشتن هاشمی از ریاست بر مجلس خبرگان رهبری شد .
پروژه تطهیر هاشمی : اما در مورد رفسنجانی موضوع به همینجا ختم نمی شود , با توجه به اینکه بر همگان روشن است شمارش معکوس برای پایان عمر حکومت آغاز شده است , به نظر می رسد اصلاح طلبان میانه رو سعی بر آن دارند تا با اعتبار بخشیدن به هاشمی اورا در نزد عموم به عنوان فردی معترض به خط نظام و رهبری جلوه دهند تا او را برای آینده و فردای پس از پایین کشیدن دیکتاتور احیاء کنند . پروژه تطهیر هاشمی از آنجا آغاز شده که در بسیاری از سایتها و خبرگزاری ها از فیلترینگ سایت منتصب به وی سخن به میان آمده که این سایت علی رغم تذکر ارگانهای امنیتی , مبنی بر حذف قسمتهای آخرین خطبه هاشمی در نماز جمعه , آقای هاشمی این هشدار را نادیده گرفته و اقدام به پالایش این سایت نکرده است . در جایی دیگر میتوان به صحبتهای صادق زیبا کلام از اطلاح طلبان میانه رو اشاره کرد که سکوت هاشمی را در قبال موضوع شرکت در انتخابات را منزله موافقت ایشان با تحریم انتخابات و در واقع همسو شدن با معترضان حکومت تعبیر کرده است .
به هر صورت هر چه به انتخابات مجلس نزدیک می شویم دستگاههای حکومتی سعی بر آن دارند تا با امنیتی کردن فضای عمومی جامعه از طریق تعریف تحریم انتخابات به عنوان مصادیق جرم , از اطلاع رسانی بیشتر و ریزش بیش از حد آن عده ای که هنوز به شرکت در انتخابات به عنوان وظیفه ملی نگاه می کنند , تا حد ممکن جلوگیری کنند .
