نشریات هفتگی فرانسه، در سالی که گذشت رویدادها و آنچه که در جهان عرب، با عنوان “بهار عرب” معروف شد و دگرگونیهای ناشی از این حرکت و خیزش مردمی را مورد توجه ویژه قرار دادند. اما لوپوئن، در آخرین شماره از سال ۲۰۱۱ میلادی می نویسد: در روزهائی که دیکتاتورها در خاورمیانه یکی پس از دیگری، در برابر خشم مردم عرب که به خیابانها ریخته اند و یا در شبکه های اجتماعی، همچون توئیتر، خشم خود را فریاد می زنند، رژیم توتالیتر و سرکوبگر کره شمالی، ۲۴ میلیون شهروند خود را از دسترسی به اینترنت، این فضای نامحدود مجازی محروم کرده، در روزهای پایانی سال میلادی موفق شد تا جانشینی حکومت را تنها با یک اعلامیه به نسل سوم خانواده “کیم” منتقل نماید.
پس از آن صحنه های عزاداری و گریه های دست جمعی در تلویزیون به نمایش در آمد که هدف از نمایش این تصاویر، تماشاگران غربی بودند.
این در حالیست که بر طبق بیانیه دیدبان حقوق بشر، چگونه ممکن است که مرگ یک دیکتاتور خونخوار که بطور سیستماتیک حقوق اولیه مردمش را نقض می کند و بیش از دویست هزار تن را در اردوگاههای کار اجباری حبس می کند و به کار طاقت فرسا وامی دارد، می تواند زنان کشورش و یا نظامیان را وادار نماید که از شدت گریه و ناراحتی بر زمین غلت بزنند.
لوپوئن در ادامه به آموزشهای حکومتی در مدارس اشاره می کند که به هر دانش آموزی می آموزند که یک ستاره اسرارآمیز بر فراز کومقدس در روز تولد “کیم جونگ ایل” در سال ۱۹۴۲ شروع به درخشیدن نمود. محروم نمودن شهروندان از سفر به خارج از کشور، دسترسی به اینترنت و مطبوعات و حتی برقراری تماس تلفنی با خارج از کشور، این امکان را به ویژه از نسل جدید گرفته است تا به این واقعیت دست یابند که “کیم جونگ ایل”، “رهبر عزیز” یک سال قبل از این تاریخ و در اتحاد جماهیر شوروی متولد شده است.
لوپوئن در این آخرین شماره از سال ۲۰۱۱ میلادی، فهرستهائی از مهمترین حوادث، رویدادها، تولدها و واژه های کلیدی سال را گردآوری کرده است.
“بهار”، واژه ای که در سالی که گذشت بسیار به گوشمان رسید. بهار، به نشانه حرکتها و خیزشهای مردمی در کشورهای خاورمیانه که منجر به سرنگونی چند دیکتاتور شد و البته لرزه به اندام تمامی دیکتاتورهای منطقه انداخت.
بن لادن، رهبر القاعده، دشمن شماره یک ایالات متحده آمریکا که در سال ۲۰۱۱، ده سال پس از واقعه یازدهم سپتامبر کشته شد.
نخستین شخصیت قربانی از منظر لوپوئن، سیلویو برلوسکونی، نخست وزیر ایتالیا؛ پس از آن جورج پاپاندرئو، نخست وزیر یونان؛ خوزه لوئی زاپاترو، نخست وزیر اسپانیا، قربانی دیگر ناشی از فشارهای مردمی ناشی از تدابیر ریاضت اقتصادی؛ همچنین دولتهای کشورهای پرتغال، ایرلند، اسلوواکی، فنلاند و اسلوونی از دیگر قربانیان سال ۲۰۱۱ بودند. البته در فهرست ده نفره لوپوئن نام نفر دهم خالی مانده و لوپوئن این پرسش را مطرح کرده که نفر دهم چه کسی خواهد بود؟
سال گذشته کشورهای بسیاری با مشکلات عدیده درگیر بودند؛ از آن جمله لوپوئن اشاره دارد به بلژیک که به مدت ۵۴۱ روز، حدود یک سال و نیم؛ موفق به تشکیل دولت نشد.
همچنین این هفته نامه به گردآوری ارقام جالب توجهی نیز پرداخته از جمله می توان به دو میلیارد و هشتصد هزار جستجوگر در پهنه ی نامتناهی فضای مجازی یا همان اینترنت خودمانی؛ ۲۰۸۶، شماره اتاقی در هتل سوفیتل در نیویورک که باید از آن اجتناب کرد، اشاره به پرونده دومینیک اشتراوس کان، رئیس پیشین صندوق بین المللی پول؛ ۱۵۱۷ فهرست برای انتخابات پارلمانی در تونس، نخستین انتخابات آزاد پس از سرنگونی “بن علی” و ۷ میلیارد انسان برروی کره زمین اشاره نمود.
همچنین در سال ۲۰۱۱ ویکی پدیا، دائره المعارف اینترنتی ده ساله شد؛ قطار سریع السیر در فرانسه، موسوم به “ت ژ و” سی ساله شد، کرم نی وآ، کرم نام آشنا برای ایرانیان، صد ساله شد، ۴۰ سال از ارسال نخستین نامه الکترونیکی، “ای میل” گذشت، کلیسای تاریخی “سن دنی” در شمال پاریس ۸۰۰ ساله شد و نوشیدنی پرطرفدار کوکاکولا و همیشه محبوب، ۱۲۵ سالگی خود را جشن گرفت.
منبع : رادیو بین المللی فرانسه
