بهرام رحمانی
انسان یک بار به دنیا می آید و یک بار هم از دنیا می رود. در این میان، سرمایه داران و دولت های جنایت کار آن ها، علاوه بر این که انسان ها را در معرض استثمار وحشیانه و گرسنگی خود قرار می دهند و به نابودی می کشانند، حتی بر اساس قوانین ضدانسانی خود و به دلایل مختلف، به ویژه سیاسی و اجتماعی انسان ها را اعدام می کنند.
بر این اساس، دولت ها، خشونت را در راستای حفظ حاکمیت خودشان در جامعه تبلیغ و ترویج می کنند و بزرگ ترین جنایت علیه بشریت را مرتکب می شوند! بنابراین، تنها جوامع و نیروهای مردمی است که می توانند به معنای واقعی جلو جنایات دولت ها را بگیرند. اما اگر جواب خشونت با خشونت داده شود، همان خشونت بازتولید می گردد. مثلا اگر جامعه ما، ۳۳ سال پیش می توانست جلو اعدام هویدا، خسروداد و… را بگیرد شاید امروز، ما شاهد این همه جنایات و اعدام ها و ترورهای حکومت جهل و جنایت و ترور اسلامی نبودیم!
بر این اساس، دستگیری دیکتاتور لیبی، سرهنگ قذافی و فراتر از هم سرنگونی حکومت این جنایت کار، صدردصد حق طبیعی مردم لیبی و جهان است؛ اما مسلما، کشتارهای ناتو در لیبی، و کشتن قذافی بدون هیچ گونه محاکمه و دو پسر او، جنایتی بزرگ تر از جنایت های حکومت قذافی است. جنایتی که حتی مغایر با قوانین بین المللی جنگی است. بنابراین، بر اساس قوانین جهان شمول بشری، حتی نباید اسیر جنگی را کشت. اما متاسفانه امروز در لیبی تحت کنترل کشورهای عضو ناتو، یعنی به اصطلاح جهان متمدن و پیشرفته، این اتفاق روی داد. بنابراین، سیاستی که با حمایت نیروهای ناتو و در راس همه دولت آمریکا، هم اکنون در لیبی در جریان است، چندش آور و وحشتناک است. اکنون جنایت ناتو در لیبی، به حدی است که روی قذافی آدم کش را سفید کرده است. هم چنین دولتی که قرار است جانشین حکومت جنایت کار قذافی شود از هم اکنون، باید یک دولت جنایت باید نامیده شود.
در حقیت بورژوازی جهانی، یک بار دیگر ماهیت ضدانسانی و ضدانقلابی خود در تاریخ را به قضاوت افکار عمومی جهان قرار داه است. قدرتی که مدافع سرسخت جهل و جنایت و ترور از هر نوع سرمایه داری پیشرفته، عقب مانده، ملی و مذهبی و خرافی است. ناتو، نیرویی مخرب و خشونت طلب و جنگ طلب در جهان است!
در چنین شرایطی، باید به جنبش های اجتماعی جاری و اهداف آن ها باید اهمیت ویژه ای داد. از جمله «جنبش وال استریت را اشغال کنید!»، علیه سیستم سرمایه داری را باید با تمام قدرت تقویت و به یک شعار جهانی علیه سیستم سرمایه داری تبدیل کرد! باید با تمام قدرت در جهت مبارزه علیه سرمایه داری، هورا کشید و آن را از هر طریق ممکن تقویت نمود! افزون بر این که در جهان امروز و با امکانات مدرن و پیشرفته ارتباطی، طبیی ست که جنبش های مردمی را علیه سیاست ها و جنایت های سیستم سرمایه داری و دولت های آن ها از آمریکا تا تونس، از سوریه تا یونان و…، در جریان است، هم باید تقویت کرد و هم به عنوان بهترین قاضی و آلترناتیو بشریت و به ویژه مزدبگیران در مقابل استثمارگران و جنایت کاران سیستم سرمایه داری به رسمیت شناخت! یعنی باید در جهت برپایی جهانی آزاد و برابر و انسانی و پررفاه و بدون هیچ گونه آقا بالاسر و فشار و تحقیر مبارزه کرد! یعنی جهانی باید ساخت که در آن، همه انسان ها جدا از هر تفاوت ملی، رنگی، جنسی، فرهنگی و جغرافیایی برابر باشند و هیچ گونه برتری بر همدیگر نداشته باشند! شما چه فکر می کنید!
یک شنبه ۱ آبان ۱۳۹۰ – ۲۳ اکتبر ۲۰۱۱
