علی طبرزدی، فرزند حشمت اله طبرزدی با انتشار رنج نامه ای رنج خانواده طبرزدی در ۱۳ سال گذشته ( از ۱۸ تیر ماه ۱۳۷۸ تا ۱۸ تیر ماه ۱۳۹۰ ) را به تصویر کشیده است .
روابط عمومی جبهه دموکراتیک ایران – ایشان در این رنج نامه ضمن اشاره به وضعیت وخیم جسمی پدر، می افزاید : با این که می دانم این مرحله را هم پدر با صبر و مقاومت می گذراند، اما از نظر ما مقامات از پایین تا به بالا مسئول جان زندانیان دست بسته و مظلومی هستند که حتی از ابتدایی ترین حقوق طبیعی یک زندانی (یعنی حق داشتن وکیل، تماس تلفنی، ملاقات حضوری و مرخصی ) محروم گشته اند .
متن کامل این زنج نامه به شرح زیر می باشد :
کدیور، امیر انتظام و طبرزدی سه مهمان سرشناس اوین, بله این سر تیتر یکی از روزنامه های تهران در هوای گرم تیر ماه سال ۱۳۷۸ بود . آری حدود یک ماهی است که پدر مهمان زندان شده از طرف دیگر روزی نیست که در رسانه های حکومتی نامی از او برده نشود، گروه طبرزدی . چند روزیست شاهد شکل گیری تجمع های مسالمت آمیز و مدنی دانشجویان در محدوده ی خیابان منتهی به کوی یا خوابگاه دانشجویی هستیم . تب و تاب اعتراض و همدردی با دانشجویان از یک سو و نگرانی و اظطراب از فرجام پدر از دیگر سو خواب را از چشم به در دوخته به بازگشت پدر ربوده، این اولین باری نیست که پدر روانه زندان شده قبل از این هم چند باری ذر ارتباط با انتشار مطالب افشاگرانه در نشریه پیام دانشجو و بعد از آن هفته نامه ی هویت خویش یا میتینگ های مختلفی که در دانشگاه و پارک لاله برگزار می گردید، در مکان های مختلف با حبس و سلول آشنایی داشت . الآنه ۱۳ سال گذشته باز هم ۱۸ تیری در راه است باز پدر محبوس در زندان در این موارد بین این ۱۸ و آن ۱۸ مشترکاتی هست اما از طرف دیگر تفاوت هایش رو چگونه می شود فاکتور گرفت ؟ این تفاوت ها یک سری از آنها مثبت و امیدوار کننده هستند، از قبیل رشد فکری و فرهنگی ای که در این چند سال به طور فزاینده ای سطوح مختلف جامعه را در نوردیده که یقینا نقطه عطفش را باید در حرکت خود جوش ۱۸ تیر ماه ۱۳۷۸ و تبعات آن جستجو کرد و یا خیلی پیشرفت های دیگر . از طرف دیگر بک سری از آنها لااقل برای خانواده ی ما محسوس تر از بقیه هستند . مثلا این که آیا پدر آن توان جسمی که ۱۳ سال قبل در تحمل حبس و انفرادی را داشت، هنوز هم دارند ؟ در این که ایشان در تحمل سختی های ناشی از بازجویی های جان فرسا با مقاومت و شجاعت مثال زدنی فائق و غالب گردیدند، شکی نیست ولی جسمی چی ؟ جسم که از فولاد نیست، بله این ذهن و تمرکز نفس بر گرفته از آرمان و هدف است که به مانند پولاد سخت و محکم می گردد . ولی در این راه باید آیا جسم هم همراهی کند ؟ چند سال، ۲ سال، ۴ سال، ۶ سال و … ؟ این ها مقدمه ی بود بر خبر ناراحت کننده ی عارضه ی قلبی و فشار خون بالای پدر، از مشاهده ی نوار قلب و چکاپ کلی که از پدر در بهداری زندان رجایی شهر گرفته شده مسئولان بهداری از وجود نویز در نوار قلب و فشار بالای خون (۱۲|۱۵) مطلع گشته و برای فشار خون قرص تجویز نموده اند . این ها را به حساب چی بگذاریم ؟ نهایتا پس زمینه ای از فشارهای روحی انفرادی های ۸ ماه و ۹ ماه از آدم چی باقی می گذارد ؟ مخصوصا اگر به آن ممنوع الملاقاتی، نبود مکالمه تلفنی با خانواده و هزار مشکل عدیده ی درون و بیرون زندان را بیفزاییم . این می شود که الآنه در مورد پدر در نوار قلبی نمایان گشته )همه آثار هویدا) . با این که می دانم این مرحله را هم پدر با صبر و مقاومت می گذراند، (زمستان می رود و رو سیاهی به زغال می ماند .) اما از نظر ما مقامات از پایین تا به بالا مسئول جان زندانیان دست بسته و مظلومی هستند که حتی از ابتدایی ترین حقوق طبیعی یک زندانی (یعنی حق داشتن وکیل، تماس تلفنی، ملاقات حضوری و مرخصی ) محروم گشته اند .
علی طبرزدی، فرزند حشمت اله طبرزدی
۱۷ تیر ماه ۱۳۹۰
